Dilbestem "Fesleğenim" Tamamlandı

22.Bölüm Nişan Telaşı

Şeyma güzel bir günün ardından Eslem ve Birgül 'e bu güzel misafirlik için teşekkür ettikten sonra servisteki arabasının tamirinin tamamlandığı haberi gelince aracın Eslem 'in evine bırakılmasını istemişti.

Çok beklemeden gri renkteki aracı siteden girmişti bile .Kızlar ile vedalaşıp arabanın yanına geçmişti .

Eslem ve Birgül 'e el salladıktan sonra görevlinin konuşmasına kulak verdi :

-Şeyma Hanım aracınızın tüm kontrolleri yapıldı . Faturayı muhasebeye gönderelim mi ?

-Teşekkür ederim .Abim ben hallederim demişti ama .

-O zaman biz Orhan Bey ile görüşürüz .

-Peki.Abime ulaşamazsanız muhasebeye gönderin .

Bu kısa konuşma tamamlandıktan sonra Şeyma ve görevli ayrı yönlere doğru yol almıştı.

Birgül kadar hareketli ve neşeli olan Şeyma tek abisinin mutluluğunu elbet canı gönülden istiyordu.Bu yaşına kadar abisinin bir kızı sevdiğini hiç görmemişti.Bırakın sevmeyi ,gerek olmadıkça bir kız görüşüp konuştuğu bile görülmemişti.

Ama sanki Birgül yakın arkadaşı olmasa bile hayatlarına müdahil olduğundan beri abisinin halleri değişmişti .

Göz göze gelmeseler bile Birgül abisi için değerli gibi hissediyordu.Aslında kendisi de Birgül ve Orhan 'ın aynı çerçevede olmasını istiyordu.

Sevgi öyle bir kavram uğruna ağıtlar da yakılmış, destanlar bile yazılmış.

Birgül eve geçtikten sonra hala izledikleri filmin etkisindeydi. Sadakat sevginin en büyük parçasıydı.Birine kalbini bırabilmek kolay değildi .Hele hele seven kalbin emanetçisi olmak da çok farklıydı.Allah nasip buyurmuşsa birbirini hiç görmeyenler aynı sevginin dertlisi ,ömürlüğü ve ahiretliği olabilirdi .

Okuduğum dizi,film ve kitaplardaki sevgiler insanı hayran bırakır derece oluyordu .Ve ben büyük konuşmamak için hep Allah'tan hayırlısını dilemiştim .

Yine de evlilik benim için çok uzakdaydı .Nasibim ile muhatap olmadıkça tabi .Annem aslında kendimi eğitime versem bile galiba içten içe üzülüyordu . Nihayetinde tek kızı vardı ve haklı olarak mürüvvetini görmek istiyordu .En azından abilerim ve babam annem ile konuşup vakti gelince olur inşallah sen üzülme diyorlardı.

Tabi ben bunları düşünüp odamdan çıkarken kapı kenarındaki salon bitkisini görünce ağaç diktiğimiz alana en kısa sürede gitmeyi kafama koymuştum .Belki bu sefer Şeyma ile giderdim .Eminim o da seve seve kabul ederdi .

Ailem ile günler hızlı hızlı geçerken ben son dönem için gitmenin telaşını taşıyordum ve inşallah eğitimimizi tamamlayıp Şeyma ile beraber bir psikoloji kliniği açmak üzerine yoğunlaşabilirdik .

Yetimhane de yaptığım psikoloji bölümü ile ilgili stajım hem mesleki olarak hem de hayatı anlamak adına çok fazla güzellik ve değer katmıştı bana .

-Sanırsın prenses .Abi farkında mısın biricik kız kardeşimiz bir prenses edasıyla süzülerek iniyor merdivenlerden.☺

Ömer'in Birgül ile uğraşmasına seve seve katılan bir Ali vardı .Ve tüm kırgınlığını unutmuş olarak .

-Oğlum deli dolu da olsa bizim kız bırak aileyi resmen sülalenin prensesi .😉

-Ah benim canım abilerim biricik kız kardeşleri ile uğraşmayı mı özlemiş .Ayy Allahım şükürler olsun ne kadar mutlu oldum ya .☺

-Bizim bir tanecik gülümüz var değil mi ama 😀

Ali ve Ömer Birgül 'ü sarılırken koca salonun üç kardeşin mutluluk nidaları sarmıştı .