Just To Get You

Chapter 25

Chapter 25

"We need to talk."

"I think so too." saad ko.

Nagpaalam muna kami kay mommy at kay Ice. Damien and i need to clear things up, and i need this too, para sa closure. Para malinawan na ako at matigil na ako sa kahibangan ko dahil alam ko sa sarili ko na kahit ilang ulit kong i-deny ay alam kong may nararamdaman pa ako sakaniya.

Tangina mahal ko pa ata talaga siya!

Dinala ko siya sa bahay. Wala rin namang tao rito, maayos na lugar ito para mag-usap kami at para na rin maipakita ko sakaniya ang sulat na ibinigay niya saakin sa pamamagitan ni Aaron.

I did not offer him anything, mag-uusap kami about the past hindi magca-catch up. Umakyat muna ako sa kwarto ko para makuha ang letter na ipinabigay niya noon. I went down and lend him the letter.

"Ayan basahin mo! dahil mukhang nakalimutan mo ang tungkol diyan na ipinadala mo saakin."

He read it silently, habang ako ay nakamasid lang sakaniya habang binabasa ang sulat. Hindi ako nagpakita ng kahit anong reaksyon nang likutin niya ang sulat.

"I didn't wrote this." he said coldly.

Napangisi ako at napailing. I saw this coming pero hindi ko maintindihan kung bakit kailangan niya pang itanggi ito.

"Pwede ba? nangga-gago ka na naman eh! bakit mo pa itatanggi, malinaw naman na ikaw ang nagsulat niyan!" i yelled.

Alam ko siya ang nagsulat niyan because i know every details of his body, his life! Ganoon ako kabaliw sakaniya noon! Kinabisado ko ang buong pagkatao niya.

"This isn't me!"

"Sinungaling! kilala kita, kilala ko na ang buong pagkatao mo! kabisado kita mula ulo hanggang paa kaya bakit mo itatanggi ang bagay na ito! the penmanship is yours don't deny it!"

"Baka nakakalimutan mong may isa pang tao ang kabisado ako."

Natigilan naman ako. Nakatulala lang ako sakaniya, hindi ko alam pero kumirot ang puso ko sa sinabi niya. Maybe it was the thought that i am the only one who knew him very well, nakalimutan kong andiyan nga pala si Aaron.

Aaron...

"Imposible. Aaron may looked desperate at those moment pero hindi niya magagawa iyon. At saka bakit ako maniniwala sa'yo? tugma ang nakasulat diyan sa sinabi mo saakin sa coffee shop, you want me gone! and it's not impossible that you don't want to take the responsibility of the child inside me that time!" unti-unting pumatak ang luha.

"Lahat ng sinabi ko sa'yo no'n...it was just a lie."

"No it's all true! Tamang hindi mo ako kayang mahalin dahil bakla ka! you will never love a woman dahil gusto mo kapwa mo lalake! You are not capable of loving someone like me, dahil bakla ka! bakla ka--"

"Itong baklang 'to na mahal na mahal ka!" natigilan ako sa biglang pagsigaw niya. Mas lalo akong natigilan dahil nagsimulang mamula ang mga mata niya.

"Oo tama ka, bakla ako. I was fvcking confused dahil bakla ako pero bakit ganito ang nararamdaman ko sa'yo, huh? answer me! bakit mahal na mahal kita!"

I cried. Umiling ako. Sinungaling!

"Halos mabaliw ako noong nalaman ko na umalis ka! My plans for us were ruined. That time in the coffee shop, i planned it out but i was sorry because i know that i hurt you at that moment. But baby, you left. Hindi ko pa natatapos ang plano ko umalis ka na. Hindi ko alam na magkikita kayo ni Aaron, he used my phone kaya nangyari iyon. I should've known, kung sana naagapan ko ang nangyari hindi mo 'ko iniwan." his voice broke.