Just To Get You

Chapter 15

Chapter 15

Ako:

Damien we need to talk.

Damien:

Okay. I'll text you the location later. 4pm.

Maaga pa. But i am willing to wait, medyo balisa ako habang hinihintay ang oras. Mukhang napapansin rin ni Felix ang pagkabalisa ko.

"Okay ka lang?" he asked. Humarap naman ako sakaniya.

"I want to talk to Daddy." i said, he was surprised because of my sudden decision.

Kanina ko lang ito napag-isipan. Kung gusto ko makalaya sa lahat ng sakit i need to clear things up. Kung hindi ko siya kakausapin ngayon kailan pa? Maaga pa naman kaya may oras pa ako para kausapin siya bago makipag-usap kay Damien.

Nag-ayos na agad ako. Hindi pa naman halata ang baby bump ko pero nagsuot pa rin ako ng dress, ayoko mapahamak ang baby ko kakasuot ng masisikip ng damit. Baka hindi makakabuti sakaniya. Dumiretso na agad kami sa ospital, medyo kinakabahan ako pero kailangan ko itong gawin para sa sarili ko. Sa pagpasok ko sa loob ng kwarto niya naabutan ko silang nag-uusap ni Mommy.

"Shin!" bungad ni Mommy.

"I...i want to talk to him." mahinang sambit ko sapat lang para marinig nila. Agad namang napangiti si Mommy.

"Sure anak! We will leave you two para makapag-usap kayo ng maayos." lumapit saakin si Mommy. "Please be good anak, he's weak." she whispered.

Lumabas na silang dalawa ni Felix at naiwan na nga kaming dalawa ni Daddy. Nakatingin lang siya saakin with his teary eyes. Umupo ako kung saan nakaupo si Mommy kanina sa tabi niya. He slowly lift his hands towards my cheek.

"You've grown beautifully, princess. Just like your Mommy." he smiled. His tears fell from his eyes.

May kung anong nagbara naman sa lalamunan ko. Pinipigilan rin ang mapaluha.

"Why? Why did you left us?" i asked trying to stop myself from breaking down. Mas lalo naman siyang napaiyak.

"As you can see anak, i am not perfect. I admit that i made a mistake...babalikan ko talaga kayo ng mommy mo but Felix was sick and his mama died, wala na rin siyang ama kaya ako ang tumayo bilang ama niya. He needed me kaya hindi agad ako nakabalik, but i did not regretted staying with him until he's doing fine, i'm sorry anak."

"Naisip mo man lang ba na habang may inaalagaan kang ibang bata, ang sarili mo namang anak nagdudusa? naghahanap ng aruga mula sa ama niya?" i cried.

"I always remember you, my princess. Lagi kitang kinukwento kay Felix, hiniling ko na isang araw magkakasama tayong pamilya kasama si Felix, kayong dalawa bilang magkapatid. Kaya laking tuwa ko nang malaman ko na natagpuan ka ni Felix at masaya ako na naging malapit kayo." he cried. "Mahal kita anak, i didn't wished that you will forgive me right away. It takes time to heal, anak and i understand."

Umalis ako na umiiyak pa rin, it was heartbreaking for me seeing my Daddy who o admired ever since i was a kid, looked so weak. Gusto ko man siya patawarin agad pero hindi ko pa kaya.

"How was it?" salubong saakin ni Felix pagkalabas ko.

"I am not yet ready." i sobbed.

"I understand, it will never be too late for forgiveness, Shin. Wait 'til yourself is ready." he smiled.

Hindi ganoon kadali magpatawad. Gustuhin ko man pero may parte parin saakin ang may hindi maintindihan. Dumating si Mommy at dinaluhan kaming dalawa ni Felix.

"Tapos na kayo mag-usap ng daddy mo?" she asked.

"I guess so..."

"Did it went well?"