Wattpad Academy

Chapter 35- His ruined life (Part I)

Chrim's PoV

"Stop this shit, Lewis." I said with gritted teeth. After what happened to Kuya Christian, hindi ko na kinakayang makita pa ang lalaking ito.

"Nagbago ka na Chrim ko. You're no fun now." Sabi nito't umiling iling.

"You don't have the slightest right to say that."Kuya Melrein said and I saw how his fist trembles in anger. I held it softly.

"Tama na,  Lewis." He didn't speak pero kita ko ang pangangaral ng kamay niyang may hawak na baril na nakatutok sa amin.

"Ubos na ako. Ubos na ubos na ako." I added.

"Ubos na? Nagsisimula pa lang ako, Chrim! Madami pang natitira sayo! "

"Ano pa bang gusto mo? Hindi pa ba ako sira sa lagay na ito, ha? Lewis I'm dying, hindi pa ba sira ang tawag mo doon?" I asked. Galit ako pero nangingibabaw pa din sa akin ang kagustuhan kong maayos ito, bakit ganoon? Dahil ba mawawala na rin ako, sooner or later? Or dahil alam ko na ako talaga ang puno't dulo ng lahat ng ito?

"Sira ka na? Tangina, 'yan na ang sira para sayo? E anong tawag mo sa ginawa mo sakin? Ha? Iyon yung sira! 'Wasak' ba ang gusto mong terminolohiya? Sige, winasak mo yung buhay ko, yung pamilya ko, yung kabuhayan namin, yung pangarap ko at yung 'tayo'! Winasak mo 'ko!" Nagulat ako nang tumulo ang luha niya habang dinuduro duro ako ng baril. Hindi ko na rin napigilan ang pagtulo ng luha ko.

"I-I'm sorry."

"Tanginang sorry yan. MABABALIK BA NIYAN ANG DATING BUHAY KO?" Bakas na bakas ang galit sa mukha niya lalo na sa mga mata niya. Mga mata niyang punong puno ng pagmamahal at kasiyahan noon.

"Sorry.. "Ang tangi ko pa ring nasabi. I felt Kuya Melrein's hand on my both arms, supporting me.

"Ayan, sige! Dyan ka magaling, sa pag iyak iyak mo. Akala mo napakabait mong tao. Hoy ikaw lalaki! Alam mo bang maninira ng buhay ang babaeng yan? Ano, Chrim? Gusto mo bang ikuwento ko sa lalaking ito kung paano mo ko iniwan dahil sa isang bagay na akala kong ikaw pa ang makakaintindi? Kasalanan ko ba yon, Chrim, ha? Kasalanan ko bang ganito ako? You told me you'll never leave me pero pareho ka lang din nila. You are like everyone! You judged me, you hated me, you left me!" Sabi nito.

"Let me tell you how miserable my life is, mister. How this girl changes my world but she's also the one who ruined everything!" He said and I closed my eyes. I will be hearing his story for the second time around. Just like the first time, I know it will still leave a pang in my chest.

...
Lewis' PoV

Flashback~

"Lewis, get up!" I heard my mother said.

"Moooom~"Malambing kong saad dahil tinatamad pa akong bumangon.

"Dalhin mo ito doon sa bagong lipat sa katapat nating bahay dali! Kaibiganin mo naman ang mga kapitbahay natin." Sabi nito. I looked at her with a bored look. She's holding a plate of Carbonara, her specialty.

"Mom, I already befreinded him yesterday." I said.

"Really? Great! Don't tell him your secret!" sabi nito.

"Mom, I want a friend who'll accept me for who am I. Yung mapagsasabihan ko ng lahat ng sikreto ko. Mahirap makipag-usap sa taong pinaglilihiman, mom." Sabi ko na lang. I am not some kind of monster or some kind of creature with powers or magic. I am a person but no one will accept me and that's a fact. 

"Still, dalhin mo ito doon." Wala akong nagawa kundi tumayo at naligo.

*doorbell*

A girl in my age opened the gate.

"Yes?" She asked with a smile.

"Pinapaabot ni mommy, bagong lipat daw kayo? Welcome sa subdivision namin. Nakausap ko na pala yung lalaking nakatira dito kahapon. Kapatid mo?" I said and tried my best to smile as widely as she did.

"Omg, Carbonara! Alam mo sabi ni Mommy noong bata pa ako, don't talk to strangers daw pero ibang usapan na pag Carbonara. Thank you!" She said and chuckles a little before she gets the plate from me.

"Chris? Who-- oh, Lewis!" Nakipag-apir sa'kin si Christian.

"'Pre, ito nga pala ang kapatid ko, si Chris. Chris, si Lewis." Pagpapakilala niya sa aming dalawa. Nginitian ko naman ang kapatid niya.

"Kukunin mo na din ba itong plato? Pwede bang isauli ko na lang? 'Wag kang mag-alala, pag balik nito sa inyo may laman ding pagkain. Sabi kasi ng mommy ko, huwag daw magsasauli ng plato na walang laman." Sabi ni Chris. Mukhang idolo niya ang mommy niya ah? Dami niyang natutunan sa kanya ha.

"Sige lang, ako nga pala ulit si Lewis. Mas gusto kong ipinapakilala ang sarili ko than letting others do it for me." Pakilala ko at naglahad ng kamay. Tinawanan niya naman ako.

"Chrim." She said and accepted my hand.

"O?" I asked and chuckled. Sinimangutan naman niya ako.

"Ice Chrim! Hindi Chrim-O!" Sabi nito.

"I was just kidding but seriously, Ice Chrim ang name mo?" I asked.

"Nah, Christialene Mae. Pinagsama sila so Chrim pero when I was younger, my brother named me Ice Chrim since I love Ice Cream and so some friends call me Ice, some call me Chrim." Sabi nito at napatango tango ako.

"Sige ah? Kakainin ko muna ito, salamat ulit!" She said and gave me a smile again.

Ice Chrim, huh? I prefer Chrim-O.

Pfft, what am I saying?

...
A/N: As you can read from the title of this Chapter, it's the part 1, I still don't know how many parts it'll be, hehe.

See you next part. Mwahugs, lovelots guys.