Seni Kurtaracağım / BxB/ (Bitti)

- 8 -

Bu bölüm diğer bölümlere göre biraz daha uzun olacak.

Batu

Emre 'nın şuan yaptığı hiçbir şeyi anlamıyordum. Beni bahçaden odama getirmişti ve hızlıca şuan elinde duran mavi çantaya benim kıyafetlerimi dolduruyordu.

Aslında aklıma bir şeyler geliyordu ama eğer oysa olmazdı. Ben de çok isterdim ama olamazdı babam beni bu sefer hiç tehtid falan etmeden direk öldürürdü ve kimse de engel falan olamazdı.

Hızla Emre 'nin elinden çantayı çekip aldım ve " Sen ne yapıyorsun? " diye sordum. Emre ilk biraz beni süzdü ve sonra " Sizden bir sona gideceğimiz yer dedemdi ama bunu erkene aldık ve sen de dedem 'in yanına yani dedemiz 'in yanına geliyorsun bizimle " dedi.

Hangi dedemiz? Bizim dedemiz yoktu ki. Bizim dedemiz ölmemiş miydi? Ayrıca onun da babam gibi olmadığı ne mağlumdu. Sonuçta babam 'ın babasıydı. Ama eğer böyle düşünürsem de amcam a haksızlık olurdu.

Çünkü o hiç babama benzemiyordu. Özellikle de huy ve davranış olarak ve ben bunu sadece daha 1 hafta da anlamıştım. Emre elini omzuma koyup " Batu ne oldu? Aklına ne takıldı? " diye sordu.

O an aklımdan geçenleri söylemek çok isterdim ama söylemedim. Sadece " Hiçbir şeye " dedim. Emre beni ellerimden tutup yataktan kaldırdı ve " hadi devamını da sen seç " dedi.

Emre 'ye dönüp " Ben burada kalsam? " diye sordum. Ne yapayım korkuyordum işte ve asla kaçışım olmadığını da biliyordum.
Bu yüzden kendimi boşuna umutlandırmak ve umutlandırılmak istemiyordum. Çünkü bence bir insana yapacağınız en büyük hata ona umut vermekti.

Emre sesini biraz alçaltarak " Annen ve babandan mı korkuyor musun? " dedi. Ağzımı açmadan sadece kafamı evet anlamında salladım.

Benim ellerime göre daha büyük olan elleri hala ellerimi tutarken " Korkma ve sadece bana güven " dedi.

Ona güvenmeyi çok istiyordum. Hatta onun tahmin ettiğinden daha çok ama yine de kendimi geçtim.
Hem beni koruyan herkesin bir gün yanımda olamayacağı korku duygusu hem de babamın elinde sonunda beni bulacağı düşüncesi aklımdan çıkmıyordu.

Çünkü ben bunu yaşamıştım. Aynı Emre gibi yine bize biri gelmişti babam o zamanlar beni bugün ki kadar beter yapmıyordu ama yine de dövüyordu. O zaman da yine bize gelen biri bunu fark etmiş ve bana kaçmam yardım etmişti.

Ama bilin bakalım sonunda ne oldu? Birkaç hafta babamlardan ayrı kalabilmiştim. Babam beni bulmuştu. Zaten her şey o günden sonra oldu. Beni dövme sayıları her gün arttı. Sadece dövmesine değil.
Bir yere giderken hizmetlilere izin verip beni birçok adamla evde tek bırakmaları ( adamlar sadece Batu kaçmasın diye evin etrafındalar yanlış anlamayın ) , ahıra kapatması fakat sadece okula giderken açması , aç ve susuz bir şekilde haftalarca bırakması ve son bir buçuk yıl içinde aklıma bile gelmeyecek o iğrenç kötü şeyleri zorla...

Daha fazla dayanamayıp Emre 'nın ellerinden ellerimi çektim ve yatağa oturup gözlerim de dolan yaşları serbest bıraktım ve tekrardan her zaman ki gibi ağlamaya başladım. Bıkmıştım artık.