Seni Kurtaracağım / BxB/ (Bitti)

- 11 -

Kontrol etmeden atacağım. Neyse ya başlıyalım.

Batu

Uyandığımda yanımda kimse yoktu. Kocaman yatakta tek yatıyordum. Ben uyumadan önce Emre de buradaydı peki ama şimdi neredeydi? Gitmişmiydi. Hem de babam benim peşimdeyken?

Yataktan kalkıp sersem sersem aşağıya indim. Belki oradadır diye ama yoktu. Sadece yengem , amcam ve dedem vardı. Ben de son umut bahçeye bakmak istedim fakat dedem beni fark ettiği zaman hemen yanına çağırdı.

Dedem 'in yanına gidip boş olan koltuğa oturdum. Dedem ağızını bile açamadan amcam " Batu oğlum senin doğum tarih 'in ne? " dedi. Biraz düşündüm ama sonuç yoktu. Bilmiyordum ki ben de.

Bakışlarımı yerden kaldırıp amcama dönüp bilmediğimi söyledim amcam biraz düşündü. Sonrasında yengem benim bahçeye gitmemi ve Emre ile Selin 'in de orda olduğunu söyledi.
Sevinçle ayağı kalkıp bahçeye doğru gittim. Tam bahçeye çıkacakken Selin sinirli bir şekilde eve girip hızla merdivenlerden çıktı.

Bahçeye bir göz gezdirdim ve sonunda onu gördüm.
Az önce babamın beni kolumdan tutup götürdüğü yerde oturuyordu. Yavaş yavaş adımlarla yanına gittim. Beni fark etmesi için omzuna dokunup " Emre " dedim.

Emre yavaşça kafasını kaldırıp bana baktı ve sonra tekrardan önünde ki çimlerimi izlemeye devam etti. O an kalbim hiç açılmadığı kadar çok acımıştı ve Emre ağlıyordu.
Niye ağlıyordu ki? O normal de ağlamazdı hep mutluydu. Onun yüzünden gülümseme eksik olmazdı. Üzülse bile belli etmezdi. Yani daha doğrusu ben hiç görmemiştim.

Vakit kaybetmeden ben de Emre 'nin yanına oturdum.
Oturduktan bir süre sonra ona sarıldım. Çünkü o da bana sarılmıştı ağladığım zamanlar. Ve bana iyi gelmişti o. Belki şimdi de ben ona iyi gelirdim. Kim bilir?

Emre ona sarılmamı hiç kötü karşılamamış ve üstüne üstlük o da kolları belime sarmıştı. Şuan pek rahat rahat olmasakta fazla umursadım.

Önemli olan oydu şuan. Emre kafasını kaldırmadan bana "Batu sana bir soru sorabilir miyim?" diye sordu. Hiç düşünmeden " Tabi ki " dedim.

Emre bir süre sessiz kaldı ben de bir şey demedim. Emre kafasını kaldırıp bana bakıp " Batu düşün şimdi senden küçük bir tanıdığın var ama öyle çok küçük değil , işte sen de bu tanıdığını seviyorsun. Ona söyler miydin? " diye sordu.

Biraz düşündüm ama buna cevap veremezdim ki başıma gelmeden sadece tahmin edebilirdim.
Ama benim bu konuda hiçbir bilgim olmadığı için tahminim de ne kadar doğru olur bilmiyordum. Emre 'nin bakışları hala ben de iken " Bilmiyorum ki " dedim.

Emre 'nin yüzü düşerken önüne döndü ve sarılı olan kollarını daha da sıkı sardı.
Bir süre sonra sarılmayı bırakıp ayağı kalktı. Bana ona destek olduğum için teşekkür etti ve eve gitti.

Emre gidince hemen ardından selin yanıma gelip " Hey Batu nasılsın? Ne yapıyorsun tek başına burada? " dedi. Selin 'e baktım az önce ki sınırlı halinden eser yoktu. Onun yerine çok mutluydu.