Seni Kurtaracağım / BxB/ (Bitti)

- 28 -

Kesinlikle izlemelisiniz.❤❤
************************
Çok şaşıracaksınız...😈😈🙃🙃
**************************

Batu

Eve geldiğimden itibaren annem hep benimle konuşmak istemişti. Fakat Emre hariç evdekiler konuşmamamı söylemişti. Emre ise ne istiyorsam onu yapmamamı söylemişti. Kafam çok karışıktı.

Biraz düşünüp anneme tamam konuşalım demiştim. Ama demez olaydım. Çünkü duyduklarıma şok geçirmiştim. Kendimi odaya kitlemiş kimse ile konuşmuyordum.
Emre de dahildi bu konuşmadıklarımın içinde. Ne yapsam yada ne desem? Hiç ama hiç bilmiyordum.

Düşüncelerim karman çormandı. Böyle sert bir şekilde kafama vurmam lazımdı çünkü bu duyduklarımı asla ve hiç unutmazdım herhalde hayatım boyunca.

Emre kapıyı tıklayarak " Batu sevgilim lütfen şu kapıyı açar mısın? Gerçekten sen konuşmadıkça ve orada kitli durmaya devam ettikçe korkuyorum. " dedi.

Hiçbir şey demedim ve sadece düşünmeye başladım.
Acaba anlatsa mıydım? Ya da anlatmasa mıydım? Bir yandan istemiyordum. Utanıyordum ve içim sinir doluyordu. Ama bir yandan da istiyordum. Çünkü rahatlayıp içimi dökmek ve Emre 'ye ona güvendiğimi belli etmek istiyordum.

Emre ikinci kez kapıyı yavaşça vurup bu sefer de " Bak Batu seni zorlamıyorum oradan çıkman veya anlatman için sadece bir ses ya da tepki vermeni istiyorum. Burada senin için ne kadar korkuyorum tahmin bile edemezsin. Lütfen sevgilim bu söylediklerimi bir düşün " dedi.

Gözlerimden yaşlar akarken hala aklım karışıktı. Fakat yine de ben kapıyı açmak istiyordum. Ben dediğim yani kalbim açmamı söylüyordu. Ama beynim açma deyip deyip duruyordu. Sonunda yataktan kalkıp kapının olduğu yere geldiğimde derin bir nefes aldım ve kapıyı açtım.

Kapıyı açar açmaz direk Emre bana sarıldı.Beklemediğim bir şey olduğu için arkaya doğru dileyip yatağa düştüm benim ile beraber Emre de düştü. Fakat yine de bu olayı hiç ama hiç umursamadan bana sarılmaya devam etti. Ben ise ağlamaya devam ederken onun beline sardım kollarımı.

Bir süre sonra kafasını kaldırıp bana baktı. Gözleri aynı benim ki gibi kırmızıydı ve hala gözünden minik minik yaşlar akıyordu. Şuan ikimizde hem ağlıyor hem de birbirimize sarılıyorduk. Çok iyi geliyordu bana. Ona sarıldığımda kendimi dünyanın en korunaklı yerinde gibi hissediyordum. Fakat şimdi ne olmuştu?

Emre yani hayatta en sevdiğim kişi benim yüzümden ağlıyordu.
Ben ise bir şey yapamıyordum.

Onu sakinleştiremiyordum. Ama eğer benim yerim de o olsaydı beni kesinlikle hemen sakinleştirip ağlamamın kisilmesi için yardım ederdi. Yavaşça elimi onun yüzüne koyup göz yaşlarını sildim.

Yüzünde o mükemmel gözüken küçük tebessümü görmemle ben de gülümsedim. Emre üstümden kalkıp yanıma oturdu hemen sonra da bana dönüp ellerimi ellerinin içine alıp " Batu anlatmak ister misin? " diye sordu kısık bir sesle. Anlatmalıydım. Bunu biliyordum. Fakat nasıl anlatacağımı hiç bilmiyordum. Çünkü ben bile inanamıyordum duyduklarıma.

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alıp Emre 'ye " İsterim ama nasıl anlatacağımı bilmiyorum ve biliyorum değişmez ama bana karşı fikirlerinin değişeceğinden korkuyorum. " dedim.

Emre yüzünde garip bir ifade ile " Batu benim senin ile ilgili fikirlerim neden değişsin ki? Her ne olursa olsun değişmez. " diyip avucunda ki elimi öptü. Elimi çekip ona sarıldım.

Ve " Emre sana sarılarak anlatsam olur mu? " diye sordum. Emre elleri ile saçlarımı okşarken " Olur " dedi. Gözlerimi kapatıp o güzel kokusunu içime çekerek anlatmaya başladım. Fakat bir yandan da ne kadar istemesem de göz yaşlarım kendiliğinden akıyordu.

" Benim annem ile babam benim gerçek ailem ve sen de gerçek kuzenim değilmişsin. Aslında ben daha yaşıma bile girmeden yetimhaneye gelmişim. Çünkü annem ile babam beni kendileri bırakmış. Sen biliyor musun? Bilmiyorum ama amcam ile sahte ve bana eziyet çektiren şuan ki babamın bir İrem adında ablaları varmış. İşte beni yetimhaneden o ve sevgilisi Çağla almış. Bana neredeyse 1 yaşıma kadar onlar ve onların en yakın arkadaşları Selim ile Can da bakmış. Aynı şekilde bu ikisi de birbiri ile sevgiliymiş. En sonunda ben bir buçuk ya da iki yaşlarımda şuan ki babam onları bulmuş. Fakat keşke bulamasaymış çünkü ilk olarak Selim ile Can 'ı sonra ise Çağla ile İrem 'i öldürmüş babam. Anneme ağlayarak sordum benim 4 kişilik gerçek ailemin mezarları nerede diye. Annem de bana bir adres verdi. Ondan sonra da işte sizin de bildiğiniz gibi kendimi odaya kitledim. Şuan kafam çok karışık ne yapacağımı? Ya da nasıl yapacağımı? Hiçbir şey bilemiyorum. Bana yardım et lütfen Emre "

" Daha çok erken ama sana bir şey soracağım. Şu annenin verdiği adrese gidelim mi? İster misin? "

" Evet isterim ama ben çok korkuyorum mezarlıklardan.

" Korkma yanında ben olacağım. Hatta eğer istersen Selin ya da benim arkadaşlarımdan birileri de gelir. "

" Bizim ile sadece Kerim ile Hamza gelsin olur mu? Ve bir şey daha soracağım. Sen benim her zaman yanımda olacaksın dimi?"

" Evet her zaman yanında olacağım. "

Emre elimden tutarak beni yataktan kaldırdıktan sonra baş parmakları ile göz yaşlarımı sildi. Hafifçe gülümsedim. Aynı şekilde benim gibi o da gülümsedi.

İkimiz de elimizi yüzümüzü yıkadıktan sonra üstlerimizi giyindik. Emre de Hamza ile Kerim 'e haber verdi. Hepimiz hazır olduğumuzda arabayla annemin verdiği adrese doğru arabayla yola koyulduk. Fakat ben daha o mezarların başında ne diyeceğimi bile bilmiyordum.

*****************************
Evettt yavaş yavaş kaos 'a doğru gidiyoruz. Görelim bakalım neler olacak? kqhsgdqjhwdqfjkqjsgwkq
*****************************
Sizi seviyorum. Bir sonra ki bölümde görüşürüz. ❤❤❤😻😻😻🌈🌈🌈
*****************************