Seni Kurtaracağım / BxB/ (Bitti)

- 39 -

Başa sarıp sarıp dinliyorum ve sıkılmıyorum. Muhteşem ya ❤❤❤
**************************

Emre

Başımı eğmiş yeri izlerken bir yandanda düşünüyordum. Ne yapacaktım şimdi ben? Bir daha batu ile görüşebilecek miydim?Acaba tekrar o adrese gitsem mi diye düşündüm. Ama sonra  orada olmama ihtimali de aklıma geldi. Off. Kafam çok karıştı ve ben tam bir aptaldım.

Sırf Batu uyandığında o gece barda ki gibi beni hatırlamazsa , benimle yine sanki bir yabancı gibi ve onun için hiçbir şey ifade etmiyormuşum gibi konuşursa dayanamam diye düşünüp kaçmıştım.

İçimden bir ses neredeyse binlerce kez onu bir daha göremeyeceksin derken tekrardan dayanamadım. Gözlerim doldu ve kısa bir süre sonra ağlamaya başladım. Çok gücsüzdüm. Hep ağlıyordum. Başka hiçbir şey yapmıyordum. Kendimden nefret ediyordum ayrıca bu huyumdan da nefret ediyordum. Ama bu güçsüz olup ağlamam Batu benden gittikten sonra olmuştu.

Kafamı iki yana sallayıp bu düşünceden kurtulmayı denedim. Çünkü bu düşündüğüm yanlıştı. Ben güçsüz değildim. Eğer güçsüz olsaydım bu kadar dayanamazdım değil mi? Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

Etrafa sessizlik hakimken az önce uzaktan gelen ayak sesleri gittikçe daha da yakınlaşıyordu. Ama umursamadım. O sırada arkamdan boynuma sarılan kollarla hemen ayağı kalkıp bana sarılan kişiye baktım ve yüzüme anında büyük bir gülümseme geldi. Rüya falan görmüyordum dimi ben? Karşımda duran kişi Batuydu ve bana da aynı benim gibi yüzünde gülümseme ile bakıyordu.

Aramızda ki az olan mesafeyi kapatıp dibine kadar gittim ve bir yandan " Sen gerçeksin dimi? " diye sorarken bir yandan da elimi yanağına atıp okşamaya başladım. Batu küçük ve çok sesli olmayan bir kahkaha atıp " Evet " dedi. O kadar çok tatlıydı ki şuan gözümde.

Bu yüzden daha fazla beklemedim ve az önce yanağını okşadığım elimi boynuna indirdikten sonra onu kendime doğru çekip dudaklarından öptüm. Sert değildim. Çünkü duygularında karışmasını istiyordum.

Batu benden ayrılıp elimi tuttu ve az önce benim oturduğum banka şimdi beraber oturduk. Hâlâ elimi bırakmamıştı. Ben de bunu fırsat bilip elinin avucuna küçük bir öpücük kondurdum. Aynı eskisi gibi bana bakıyordu. O masum , saf ve tatlı haliyle.

Birkaç gün önce ki o halinden eser yoktu. Çok mutluydum. Sonunda kavuşmuştuk ve ikimizde aynı eskisi gibiydik. Yani daha doğrusu ben kendimi kandırıyordum. Ben çok fazla değişmiştim. Hatta o bile değişmişti. Bu o geceden belliydi. Şuan sadece eskileri hatırladığı için eski haline dönmüştü belki de.