cruel intentions

aklımı kurcalama

Louis'in gözlerinin hemen önünde duran kağıdın üstünde kocaman okul kayıt dondurma formu olduğuna dair olan bir yazı, onu çoktan şok etmişti. "Neden, Harry? Neden durduk yere okulumu dondurmamı istiyorsun benden?"

Harry, gözüktüğünün aksine fazlasıyla gergindi bu yüzden parmak eklemlerini öyle sıkıyordu ki, akşama ağrıyacağından emindi. Kollarını göğsünde kavuşturmadan önce iç çekti. "Durduk yere değil. Okulda adımızın çıkması an meselesi. Ayrıca şu aralar dikkatleri çok fazla üstüne topluyorsun."

Louis tekrar kağıda baktıysa da, onu hızla önünden itti. "Anlamıyorsun. Yapamam. Aileme ne diyeceğim hem?"

"Okuldaki zorbalar yüzünden bir süre ara vermek istediğini." Harry, yavaşça, morarmış olan Louis'in çenesine doğru elini uzattıysa da, Louis sertçe elini itti.

"Kes şunu. Sam seninle konuştu değil mi?"

"Detaylara gerek yok Louis. Doldur şu formu. Sadece bir sene. Herkes unutur."

"Sen de öyle, değil mi?" Az öncenin aksine, Louis yavaşça kağıdı önüne çekti ve bunu gerçekten yapabileceğine emin olmak istedi. Yaptığında ise ne olacağını düşündü. Ailesine gerçekten böyle bir yalanı söylemek ne kadar mantıklıydı? Şu ana kadar doğru düzgün hiçbir kavgada bulunmamıştı, üstelik Zachary onun yeni bir dostu değildi. Ondan 'okulun zorbalarından biri' diye bahsedemeyeceğini biliyordu. Başını kağıttan kaldırdığında, Harry'le göz göze geldi.

"Bunu asla bilemeyiz."

"Bence de senden ve sana olan hislerimden kurtulmam için tek yol bu." Louis, anlık bir kararla hızla formu doldurmaya başlamışken, mırıldandığı cümle yüzünden öğretmeninin sertçe yutkunmasına sebep olmuştu.

~~

Bir sonraki kış döneminde, artık Londra'da olmayacaktı. Üçüncü sınıfa başlamak yerine Doncaster'a geri dönüp bir senelik tatilinin keyfini çıkarmaya çalışacaktı. Harry onun hayatından bir sene çalmıştı ve buna inanamıyordu. Onun bu kadar kalpsiz ve umursamaz olmasına inanamıyordu. Harry beraber yaptıkları bu 'hatanın' tüm bedelini Louis'in omuzları üzerine yük olarak bırakıvermişti. Kalbini böyle bir adama kaptırmış olmasından nefret ediyordu tıpkı onunla ilgili diğer çoğu şey gibi.

Odadaki eşyalarını topladığı sırada neyse ki patavatsız cümlelerini dinlemek zorunda kalacağı Sam, dışarıda bir yerlerdeydi, Louis bilmiyordu ve ilgilenmiyordu da. Finaller de bitmişti. Artık herkes yavaştan evine dönüyor, kampüse veda ediyordu. Tam o sırada kapının çalınmadan açılması, Louis'in sinirle oflamasına sebep oldu.

"Louis. Okuldan ayrılıyor musun?" Gelen, Zachary'den başkası değildi.

"Evet, yeni mi duydun?" Louis, sorusuna soruyla karşılık verdi. "Çok mu üzüldün yoksa? Burnumun iki damarını çatlatmadan önce hiçbir sorun yoktu."

"Tanrı aşkına Louis! Çenemin haline bak!"
Louis, ayağıyla az önce hazırladığı valize ağır bir tekme savurarak içi dolu olmasına rağmen odanın diğer tarafına sürüklenmesini sağladı. İç çekerek yatağa oturdu. "Benim yüzümden mi?"

"O kaltak yüzünden." Zachary tam Emily için dediğini düşünüp sinirleniyordu ki, Louis isteksizce devam etti. "Styles."

"Ne?"

"Biz yattık Zach. Hem de defalarca. Şimdiyse bana okuldan ayrılmazsam-"

"Kapa çeneni. Bunu bu kadar rahatça ve gürültülü bir şekilde konuşamazsın."

Louis omuz silkti. Yatağa sırt üstü uzandığında buraya geri dönüp dönmeyeceğini düşünüyordu. "Emily'le aramızda hiçbir şey olmadı."