Destiny Will Take Place

Chapter 14: Confession

Dinala niya ako sa garden.
Dala niya ang gitara niya.

Umupo kami at sumandal sa puno

"Zarrine.." seryosong tawag niya.
"Hmm?"

"Hindi ko alam kung kailan nagsimula.." biglang sabi niya.

"Ang?" tanong ko.

"Ang alam ko lang..gusto kita." humina ang boses niya sa huli niyang sinabi.

Napanganga ako. Gusto niya ako?! Hindi pa ako sigurado kung gusto ko rin siya. Ang bilis kasi.

"Gusto ko lagi kitang kasama. Ayokong may humahawak sa kamay mo, umaakbay, o kahit tumititig sa mga mata mo." sabi niya at sinandal ang ulo niya sa puno at pumikit.

"Damn. Ang bilis kong nahulog." bulong niya.

Binuksan ko ang bibig ko para magsalita kaso hindi ko mahanap ang tamang sabihin.

"Ah-a-ano..Hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko." nauutal kong sinabi. Bakit para akong nagsinungaling dun? May gusto na ba talaga ako sakanya?

"Don't stutter, you don't have to feel awkward." ngumiti siya.

"Basta kahit may chance ako o wala..liligawan kita."

Ngumiti ako.

"Alam mo bang miss na miss kita kahit lagi kitang nakikita araw araw?"
Napangiti ako. Argh! Onti nalang talaga! Bibigay na ko.

Inisip kong mabuti. Pinapasaya niya din ako. Siya lang ang nagpapasaya sakin ng ganun. Gusto ko din na lagi ko siyang kasama.

Shet! Gusto ko na nga siya!

"Gustong gusto talaga kita.." ulit niya.

Humingi ako ng sign kung sasabihin ko na din ba ang nararamdaman ko para sakanya.

May biglang dumaan na kaklase ko.

"Uy Zarrine!" lumapit siya sakin.

"Hmm?" baling ko sakanya.

"Gusto mo? Ayoko na eh." sabi niya at inabot sakin ang isang wrapper ng candy.

Tiningnan ko yun at nakitang dalawang candy na bilog na lang ang nandoon.

Shit! Ito na ba yun? Isa lang ang ibig sabihin nito!

Umalis na agad siya kaya bumaling ulit ako kay Blake.

"At sa tingin mo hindi ko rin yan nararamdaman?" Shit! Nasabi ko na!

Napamulat siya at tumitig sakin.

"W-what do you mean?"

"Gusto rin kita.." pag amin ko at pumikit.

Fvck naman! Nakakahiya to!

"Really?"

Minulat ko ang mga mata ko.

"Imposible ba?"

"Fvck. Swerte ko." sabi niya at sumandal ulit at pumikit.

"Can I court you now?..Nevermind..Wag ka na sumagot. Oo o hindi liligawan parin kita ngayon na."

Napangiti nanaman ako sa sinabi niya.

"Hindi pa ako papayagan. My brother is here..Maybe next week?"

"Ok. I can wait..Kahit gaano pa katagal."

Shit! Umamin na ako! Basta kahit anong mangyari kailangan kong pagbutihin ang pag aaral ko.

Nagsimula siyang maggitara.

Tumingin siya sakin at ngumiti. Gusto niyang kumanta ako.

"Sandali na lang..
Maaari bang pagbigyan?
Aalis na nga..
Maaari bang hawakan ang iyong mga kamay?
Sana ay maabot ng langit
Ang iyong mga ngiti..
Sana ay masilip.."

Tumitig siya sa mga mata ko.