Veliaht (Özel Bölümler)

Komşu

Elimdeki kalemi yavaşça bıraktım ve dudağımı büktüm. Üniversiteye geçmeme rağmen hâlâ kalemle haşır neşirdim. Odamdan çıktım ve Ceyda'nın kapısının önüne gittim. Kapıyı çaldım ama gel komutu gelmedi. "Ceyda," diye seslendim  ama karşılık alamadım. Kapı kolunu yavaşça indirip içeri girdim ve Ceyda'ya baktım. Dudaklarım gülmekle gülmemek arasında bir hâl alırken telefonumu yavaşça çıkardım ve karşımdaki manzarayı ölümsüzleştirdim. Sırıtarak aklımdaki planı yürürlüğe koydum. Şimdi düştün elime sis!

Ceyda karşımda, kulağında kulaklık son ses müzik dinliyordu. İşi ilginç hâle getiren şeyse, Ceyda'nın mal mal hareketler yapmasıydı. Geldiğimi bile fark etmedi. Yatağında doğrulmuş kısık sesle şarkıya eşlik ediyordu. Videoyu çekmeye devam ederken gülmemek için dudağımı ısırdım. Ceyda birkaç saniye sonra gözlerini açtı ve biraz soluklandı. Beni fark ettiği anda bir kahkaha patlattım. Kulaklığını çıkarıp bana döndü. Elimdeki telefonu görünce ne yapacağımı anladı. "Sakın! Sakın Melis!" Dedi ve yataktan çıkıp hızla bana doğru atıldı.

"Hayır Melis!" Dedi ve bana doğru adımlamaya başladı. Geriye doğru adımlarken odadan çıktım ve "Yaşasın Batman!" Dedim ve sırıttım. Beni yakaladı ve "Melis sil şunu," dedi. "Yağız'a atacağım," dedim. Gözlerini büyüttü ve "Ne istiyorsun?"diye sordu. Karşılığında ne alabilirdim? "Bana Dylan posterlerini vereceksin," dedim. Yüzünde acı çekermiş gibi bir hâl vardı. Odasına gitti ve elinde dergi ile döndü. Bana uzattı. Elimdeki telefonla sırıttım.

"Yağız'a attım bile," dedim ve odama koştum. "Ama sana vermiştim," dedi ve "Hain!" Diye söylenmeye devam etti. Salona gittim ve koltuğa oturdum. ''Canım sıkılıyor," dedim ve ofladım. O da yanıma oturdu ve ofladı. "Aynen," diye onayladı beni. İnternete bağlanıp televizyondan Damon'ımın aşkını itiraf ettiği ve hemen sonra öldüğü bölümü açtım. Bir elimizde peçete, diğer elimizde çikolata hem ağlayıp hem de izliyorduk. Elimdeki milkanın son lokmasını yedim ve "Milkam bitti," diye böğürüp ağlamaya devam ettim. Ceyda kafama vurdu ve "Mal, bitirdin zulayı," dedi. Yerimden kalktım ve kapıya yöneldim. "Nereye?" Diye sordu Ceyda arkamdan gelirken. 

"Bakkala.''

Gözleri parıldarken mutfağa koştu ve elinde liste ile geri döndü. "Melis gitmişken şunları alsana. Bana da çikolata al bu arada," dedi ve listeyi elime tutuşturdu. "Ceyda hani alışverişe beraber gidecektik?" Dedim. Yalancıktan elini beline attı ve "Belim," dedi ve salona gitti. Evden çıktım ve markete doğru yürümeye başladım. Rotama ulaştığımda içeri girdim ve sırasıyla ne lazımsa aldım. Marketten çıkarken biri bana çarptı. Yuh! Öküz! Oha!

"Ebeni-" 

"Ebemi ne yapacaksın?'' dedi sırıtarak. Göz devirerek oradan uzaklaştım. Arkama baktığımda elinde birkaç poşetle beni takip ettiğini gördüm. Adımlarımı hızlandırdım. Eve doğru yaklaştığımda hâlâ beni takip ettiğini gördüm. Yareppisi!

Hulk yardım et! Ya da benim Meriç'im vardı. Onu mu arasaydım? Arkama döndüm ve "Beni mi takip ediyorsun sapık?" Dedim ve ardından "İmdat sapık var!'' Diye cırlamaya başladım. Malumunuz bağırmak yerine cırlardım. Hızla binaya girdim. Arkamdan sesler gelince geri döndüm ve birkaç kişinin beni takip edeni dövdüğünü gördüm. Sırıttım ve "Bir tane de tekme. Heh, bir yumruk!" Dedim.

Çocuğu baya haşat ederlerken, mahallenin gençlerine "Sağ olun," dedim ve binaya girip bizim kata çıktım. Bizim katta durduğumda arkamdan biri geldi. O'ydu. Karşı daireye gitti. Anahtarlarını çıkardı ve kapıyı açtı. Bana döndü ve "Keşke komşun olup olmadığını sorsaydın," dedi ve eve girdi. Girmeden önce sırıtmıştı. Kanlı dişleri kanımı dondurdu. İçeri girdikten sonra, arkasında şok olmuş bir panterci- aman Melis bıraktı. Utançla önüme döndüm ve kapıyı çaldım. Ceyda "O sesler neydi?" Diye telaşla kapıyı açtı. ''Yanlışlıkla karşı komşumuzu dövdürmüş olabilirim,'' dedim  ve elimdeki poşetlerle içeri girdim. Benim de arkamda şokla duran biri vardı şimdi. Ceyda!