Veliaht (Özel Bölümler)

Nostalji

Bundan önce bayramda 'Vize' adlı bir bölüm yazdım. Bildirim gitmeyen varmış. Onu okumayı unutmayın!
Bir de yorum yapın, elinize yapışmaz💚

🌹🌹🌹🌹🌹

"Melis! Kalk kız!"

Gözlerimi ısrarla açmayarak uyumaya devam ettim. Uyku bu öyle kolay bulunmuyordu. Yorganım bedenimi usulca homurdandım. "Ya biraz daha uyuyayım. Beş dakika daha,"dedim.

"Geliyor terlik!"

Kulak asmadan uyumaya devam ediyordum ki başımdan aşağı buz gibi su dökülünce çığlık atarım kalktım. Gözlerim açılınca bağırarak "Ya neden buz gibi su döktün ki? İnsan böyle mi uyandırılır anniş?" Dedim.

"Melis beni sinirlendirme kızım.Bin kere uyan dedim."

"Bir bin kere daha söyleseydin."

"Melis!"

"Tamam ya. Zaten bu evde hep ben hedef alınıyorum. Korku filmlerindeki en zayıf halka yerine koyuyorsunuz ama ben öyle miyim? Hayır tabiki. Zombi saldırıları için kaç sezon The Walking Dead izledim biliyor musunuz siz? Tabi Melis kim ki? Anca-"

"Anlaşıldı. Yine çenen açıldı. Bu çeneyle seni öldürmezler, sen onları öldürürsün kızım."

Tuvalete giderken homurdandım. "Niye uyandırdın ki? Yağız'ın gelmesine daha var."

Elimi yüzümü yıkamak için eğildim. Yıkadıktan sonra havluyla sildim. Karşımda annemi elleri belinde kaşlarını çatmış bir şekilde  buldum. Elini alnıma attı.

"Ateşin de yok. Melis korkutuyorsun kızım beni. Ne Yağız'ı? Lisede değilsin yavrum."

Kaşlarımı çattım. Annemlerde uyanınca bir anda hatlar karışmıştı. "Olabilir. İnsan hali," dedim. Ablam gülerek mutfağa giderken "Ne gülüyon be?" Diye çirkefleştim.

"Anlaşılan solundan kalktın."

"Yok sağımdan kalktım. Hem sen niye buradasın? Biz seni vermedik mi?"

(Y/N:Evet arkadaşlar bir bölümde Filiz'i bu evde yazdım diye üstüme atlayanlara söylüyorum. İnsan babasının evine gitmez mi? Bilinçli yazdım. Ama... )

"Melis, ablanla düzgün konuş!" Diyen anneme göz devirdim. "Devirme kız o gözleri bana." 

"Sana ne! İster gelirim istersem gelmem," diyen ablama döndüm. Bir an düşündüm ve "Haklı. Ben ikna oldum," dedim. Annem ve ablam ruh değişikliğime dehşet olmuş gibi bakarken ablama takıldı gözüm. Neden bütün iyi genleri bunlar topladı ki? Manken gibi kızdı. Bir de bana bak! Gerçi ben de fena sayılmazdım ama yan yana gelince insan sönüyordu hani. Kuzenlerim ve ablam sağ olsun tüm iyi genleri silip süpürmüşler.

"Ablacım sabah sabah kalkıp uğraşmışsın makyaj yapmayı ama zaten çirkinsin."

"Sağ ol canım. İçten içe kudurduğunu ikimizde biliyoruz."

"Bu tipe mi?"

Filiz anneme döndü ve "Diyorum ben bu kız evlatlık," dedi.  Annem kaşlarını çattı ve "Filiz!" Dedi uyarıcı bir sesle.

"Ben demiştim yıllar önce söyleseydik diye."

Bir an ben bile inanacaktım evlatlık olduğuma. Ablam güldü ve yanıma gelip kolunu omzuma attı ve "Şaka be! Senin gibi deli biri ancak benim kardeşim olabilir.".

Elimi gözlerime attım ve gözyaşlarımı siliyormuş gibi yaptım. "Canım ailem! " dedim alayla.Annem kafasını yukarı çevirdi ve Allah’tan sabır dilenir gibi bir tavır takındı. Mutfağa girince babam gazete okuyordu. "Oooo. Murat Bey bu ne yakışıklılık?" Dedim ve babamı öptüm.