Ep3

6.3K 376 14
                                    

Zawgyi

အခ်ိန္ေတြလဲတစ္ေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးလို႔လာခဲ့ၿပီ။ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ရာသီေတြ အလီလီကူေျပာင္းလာသလို ကၽြန္မရဲ႕ႏွလံုးသားေလးဟာလဲ တစ္ျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲက ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ကိုကို ကိုတစ္ခါတစ္ေလေတာ့သတိရမိသည္။ ပထမပိုင္းမွာေတာ့ကိုကိုသာ ကၽြန္မနားမွာမရွိေတာ့ရင္ ခံစားရမယ္ထင္ပင္မဲ့ သိပ္ေတာ့မထူးျခားခဲ့။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အဲ့တုန္းကအသက္ ၂၀ ရြယ္မရင့္က်က္ေသး အခ်စ္ဆိုတာကိုနားမလည္ေသးတဲ့ ကေလးမတစ္ေယာက္သာျဖစ္ခဲ့သည္။

အခုဆိုကၽြန္မလဲေက်ာင္းၿပီး၍ ကိုယ္ပိုင္ပန္ခ်ီျပခန္းတစ္ခုဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ မိဘအကူအညီမယူဘဲႀကိဳးစားရတဲ့ကၽြန္မအဖို႔ အစပိုင္းမွာခက္ခဲပင္မဲ့ အခုဆိုရင္ေတာ့အေျခက်လို႔လာခဲ့ပါၿပီ။ ပန္ခ်ီျပခန္းကိုကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ပူေပါင္းလုပ္ကိုင္တာ အခုဆို ၁ ႏွစ္နီးပါးရွိလို႔ေနၿပီ။

သူငယ္ခ်င္းဆို၍ကၽြန္မမွာသူတစ္ဦးတည္းသာရွိသည္။ သူ႔နာမည္က Park Chaeyoung၊ ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္မွစခင္ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလး။

ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ အစားအေသာက္ကိုခံုမင္တဲ့ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးပါ။ သူကလဲကၽြန္မလို႔ အႏုပညာကိုႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသူဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္အတြဲညီညီနဲ႔ ခင္မင္လာခဲ့တာ ယေန႔ထိပင္။

" လီဆာ yarr ဒုန္းဒုန္း လီဆာ!!!!!!!!"

အသံၾကားယံုနဲ႔တင္ဘယ္သူမွန္းသိေနပါၿပီ။ တစ္မိုးေအာက္မွတစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းေလး Park Chaeyoung ပါဘဲ။

အခုမွမနက္ ၇ နာရီရွိေသးတယ္ ဒီေန႔ျပခန္းပိတ္ရက္မလို႔ အေစာႀကီးမထဘဲအိပ္ပါမည္ဆိုမွ ဒင္းကအိမ္ကိုေရာက္ခ်လာၿပီ မနက္ေစာေစာစီးစီး သူရဲ႕႔ခုနစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကားအသံႀကီး နဲ႔ ေအာ္ၿပီးအခန္းတံခါးကိုထုေနေလရဲ႕🙄။
ၾကာေတာ့နားမခံသာေတာ့_

" စြတ္ၿပီးေအာ္မေနနဲ႔ ေလာ့မခ်ထားဘူးဝင္ခဲ့"

ဘယ္ႏွယ့္သူ vocal ေကာင္းမွန္းလူသိေအာင္ေၾကညာေနသလားဘဲ😒

Back To YouHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin