The Other World:The First Prophecy

κεφάλαιο 16

Γύρισα έντρομη το σώμα μου για να τον αντικρίσω και για καλή μου τύχη,ο υπαίτιος αυτής της πράξης ήταν η Πάιπερ.

«Πάιπερ»φώναξα και αγκάλιασα ανακουφισμένη την φίλη μου. «Νόμιζα ότι κάτι σου συναίβει.Δόξα το Θεό που είσαι καλά»της είπα και για μια ακόμα φορά την έσφιξα στην αγκαλιά μου.Όμως τότε θυμήθηκα πως δεν είχα έρθει μόνο με την Πάιπερ στον χορό...

«Οι άλλοι;»την ρώτησα νευρικά αλλά απάντηση δεν πήρα «Που είναι η Κάμι και ο Λίαμ, Πάιπερ;»της είπα αυξάνοντας λίγο περισσότερο τον τόνο αυτήν την φορά.

«Ε...»ξεκίνησε να λέει«Η Καμίλα δέχτηκε επίθεση από ένα Κράσπεν και τραυματίστηκε σοβαρά,έτσι ο Λίαμ και ο Μπράιαν την πήγανε στο γραφείο της διευθύντριας.Ξέρει ξόρκια θεραπείας,αφού κατέχει και την φωτεινή μαγεία και θα την γιατρέψει»είπε και μου έπιασε το χέρι οδηγώντας μας προς τα έξω της αίθουσας «Λίζα είμαστε σε τεράστιο κίνδυνο.Πρέπει να φύγουμε από εδώ»αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της πριν μας τηλεμεταφέρει στο δάσος,έξω από το καταφύγιο.

«Πάιπερ τι κάνεις;Δεν έπρεπε να φύγουμε από την σχολή!»της είπα κάπως νευριασμένα και τράβηξα με δύναμη το καρπό μου από το κράτημα της.

«Λίζα τι δεν καταλαβαίνεις όταν λέω ότι είμαστε σε κίνδυνο;»ύψωσε την φωνή της και τα μάτια της έβγαλαν σπίθες από τον θυμό της.Μου θύμησαν εμένα όταν ωρύομαι.Είναι πολύ περίεργο να γνωρίζεις κάποιον από την μία στιγμή στην άλλη και να μοιάζετε σε τόσα πολλά.Είμαστε κυριολεκτικά ίδιες εκτός από κάποια χαρακτηριστικά.Βασικά στο μόνο που μοιάζουμε είναι στα μαλλιά και στα μάτια.Εκείνη είναι ολόιδια η γιαγιά μου.Κάθε λεπτομέρεια πάνω της είναι ίδια.Σαν να έχω την φωτογραφία της μπροστά μου.Τι περίεργο...

«Έι,Λίζα»από το λίθαργό μου με έβγαλαν ένα ζευγάρι χέρια  που κουνιόντουσαν ρυθμικα μπροστά από το πρόσωπο μου.Αποδείχτηκε τελικά ότι το ζευγάρι αυτό άνηκε στην Πάιπερ,η οποία μου έκανε νοήματα να την ακολουθήσω.

«Από εδώ»μου είπε και με οδήγησε προς ένα σκοτεινό ξέφωτο στα αριστερά μας.Βρήκαμε ένα πεσμένο δέντρο και σωριαστήκαμε πάνω του ενώ οι κοφτές μας ανάσες δεν είχαν σταματημό από την κούραση.Ξαφνικά ο είδη σκοτεινός ουρανός άρχισε ωρύεται και να βγάζει τρομακτικούς ήχους ,ενώ από μακριά ακούγονταν ήχοι φτερών ,να καταφτάνουν με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μας.

Αμέσως σηκωθήκαμε και οι δύο από το πεσμένο δέντρο και πήραμε  στάση ετοιμότητας σε περίπτωση που μας επιτεθούν.Ο ήχος των φτερών γίνονταν όλο ένα και πιο δυνατός.Ξέραμε ότι ο εχθρός κατέφτανε από δευτερόλεπτα σε δευτερόλεπτα, ώσπου είρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν μεγάλο σε ηλικία άντρα,ο οποίος είχε κόκκινα μαλλιά και γαλανά μάτια σαν τα δικά μου.Μόνο που τα μάτια του είχανε κυριευτεί από το σκότος σε αντίθεση με τα δικά μου που τα καθοδηγούσε το φως.Τα μαλλιά του είχαν αρχίσει να μαυρίζουνε σε κάποια σημεία,δείγμα ότι υποτάχθηκε  στην σκοτεινή πλευρά και ασπάστηκε την φιλοσοφία της.Ήτανε αρκετά ψηλός ενώ η μυϊκή του μάζα ήταν τριπλάσια από την δικιά μου.Τα ρούχα του αποτελούνταν από έναν μαύρο μανδύα,που τον κάλυπτε μέχρι τα πόδια και μία μαύρη μάσκα.Καθόταν μεγαλοπρεπώς πάνω σε ένα μαύρο Πήγασο και κρατούσε απειλητικά στο χέρι του μία μαύρη μαγική ράβδο.