The Other World:The First Prophecy

κεφάλαιο 32

Μόλις ολοκλήρωσε τη φράση της η Κάιλι,ένας ολόκληρος στρατός από Κράσπεν εμφανίστηκε στην κορυφή του βουνού καθώς έρχονταν με απίστευτη ταχύτητα προς το μέρος μας.Σε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου είχαμε περικυκλωθεί, ενώ οι δύο άλλες ομάδες ήταν ακόμη άφαντες αφήνοντας μας να περιμένουμε τον γρήγορα,άδοξο θάνατο μας.

«Τι θα κάνουμε;»τσίριξε απεγνωσμένα η Κάιλη.

«Αυτό που ξέρουμε καλύτερα...θα πολεμήσουμε!»της απάντησα γεμάτη από το θάρρος που δεν ήξερα ότι είχα.Έπρεπε όμως να παραμείνω ήρεμη για εκείνους.Η δειλία δεν ήταν μια από τις επιλογές που μου είχαν απομείνει εκείνη τη στιγμή, οπότε ότι αυτοπεποίθηση και θάρρος μου είχε απομείνει ,το χρησιμοποίησα ώστε να δώσω ελπίδα και κουράγιο για να πολεμήσουν, στους φίλους μου.

«Σαν πολύ δεν βιάζεσαι να πολεμήσεις;»άκουσα τότε μια φωνή που ήλπιζα να μην άνηκε στο πρόσωπο που νόμιζα.Γύρισα μηχανικά το κεφάλι μου προς το μέρος απ'όπου προήλθε η φωνή και στο θέαμα του ανθρώπου που είχα μπροστά μου πάγωσα.Μαύρα κοντά κουρεμένα μαλλιά.Γαλάζια σχεδόν λευκά μάτια και μια κατάλευκη επιδερμίδα.Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά που προσδιόριζαν το άτομο που αντιπαθούσα πιο πολύ στο καταφύγιο.Το άτομο που δεν πίστευα ποτέ πως θα μας πρόδιδε....

Τον κύριο Φλέμινταν,τον καθηγητή μου στο μάθημα της ιστορίας των μαγικών πλασμάτων.Το ήξερα πως ήταν υπερβολικά περίεργος για να είναι αθώος αλλά αρνήθηκα να δω τα σημάδια.Αρνήθηκα να δω την αλήθεια με τα μάτια μου και τώρα πλήρωνα το τίμημα.Τώρα τον είχα μπροστά μου μαζί με έναν ολόκληρο στρατό Κράσπεν να μας έχει περικυκλώσει.Ήμουν σίγουρη πως αυτός  ήταν η αιτία της επίθεσης εκείνη την μέρα στον σχολικό χορό.Κανείς άλλος δεν ήξερε την τοποθεσία του καταφυγίου ,εφόσον ήταν αόρατο στους ξένους ,λόγο του προστατευτικού μαγικού και την είσοδο την ήξεραν μόνο οι μαθητές της σχολής και οι καθηγητές.

«Εσύ ήσουν πίσω από την επίθεση στον σχολικό χορό, έτσι δεν είναι;»τον ρώτησα δείχνοντας τον με το δείκτη μου.

«Με απογοητεύεις Λίζα....άργησες πολύ να το καταλάβεις»μου απάντησε με ένα ψεύτικο λυπημένο βλέμμα που φαίνονταν πως δεν έκανε καμία προσπάθεια για να δείξει αληθινό.Έπειτα με κοίταξε με το βλέμμα του ψυχάκια και ένα ελαφρύ μείδιασμα έκανε την εμφάνιση στο πρόσωπο του.

«Ήθελα εξουσία αλλά η διευθύντρια Αλέγκρα δεν θα μου την έδινε ποτέ»ξεκίνησε να λέει ενώ φλέβες άρχισαν να πετάγονται παντού στο σώμα του από τον εμφανή εκνευρισμό του«Αντίθετα έδειξε όλη την την εμπιστοσύνη της στην υποδιευθύντρια Ρόγκεν λες και αυτή ήταν πολύ πιο ικανή από εμένα....»συνέχισε τον μονόλογο του ενώ πρόσθεσε την κίνηση του σώματος του στο λόγο του καθώς έκανε κύκλους γύρω μας«Μια άχρηστη ήταν!»ξέσπασε και τότε ο Λίαμ βρέθηκε ανυψωμένος  στον αέρα μην μπορώντας να ανασάνει.Πήγαμε όλες να κάνουμε ένα βήμα μπροστά για να τον βοηθήσουμε αλλά με το βλέμμα τους μας έδειξε ότι έτσι και προχωρούσαμε λίγο ακόμα, θα τον βρίσκαμε νεκρό.

«Ευτυχώς για μένα,είχα την τιμή να γνωρίσω τον διάσημο θείο σου Λίζα...»συνέχισε και έριξε με δύναμη στο έδαφος τον Λίαμ, αφήνοντας στον και πάλι να πάρει ανάσα.Αμέσως όλες μας πήγαμε να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί«Και μου έκανε μια πρόταση...να παραδώσω την ψυχή μου στο σκότος και να γίνω ένα από τα Κράσπεν του»κανείς δεν μιλούσε για λίγη ώρα καθώς προσπαθούσαμε όλοι να επεξεργαστούμε τις νέες πληροφορίες που λάβαμε «Φυσικά δέχτηκα με τον όρο ότι θα είχα ακόμη την αυτοκυριαρχία μου και δεν θα ήμουν άλλη μια μαριονέτα στο στρατό του.Έτσι γεννήθηκε το σχέδιο της καταστροφής του καταφυγίου.Εκείνος θα κατάφερνε να σκοτώσει εσένα,κάτι που θα σήμαινε την ολική εξολόθρευση της οικογένειας σου και εγώ θα γινόμουν ο νέος διευθυντής της σχολής.Έχω στη διάθεσή μου έναν ολόκληρο στρατό από Κράσπεν έτοιμα να εκτελέσουν την κάθε μου εντολή και σε ρωτάω Λίζα....θες ακόμα να πολεμήσεις;....θες ακόμα να αντισταθείς;»με ρώτησε με αυτό το χαιρέκακο χαμόγελο νομίζοντας ότι νίκησε και ότι θα κατάθετα τα όπλα αλλά έκανε μεγάλο λάθος.Η Λίζα Γκρέυ δεν θα παραδίνονταν ποτέ,ούτε και αν ήτανε μόνη της σε αυτήν την μάχη και δεν υπήρχε κανένας για να πολεμήσεις.Γιατί πολύ απλά ήταν μια Γκρέυ και θα έπαιρνε εκδίκηση για την δολοφονία των γονιών της.

«Ας ξεκινήσει η μάχη»του είπα και αμέσως πήραμε όλοι θέση επίθεσης.....

Αυτό ήταν το κεφάλαιο 32!😃

Πώς σας φάνηκε;

Το περιμένατε ότι ο καθηγητής Φλέμινταν ήταν στο σχέδιο;

Λέτε να καταφέρουν να τον νικήσουν ή θα τους νικήσει εκείνος;

Μέχρι την επόμενη φορά...

Φιλάκια 💋💋💋