The Other World:The First Prophecy

Επίλογος

Σήμερα ήταν η ημέρα που αποχαιρετούσαμε ο ένας τον άλλον για τις καλοκαιρινές διακοπές.Το πάρτυ αποχαιρετισμού που αποφάσισε να διοργανώσει η διευθύντρια Αλέγκρα, μετά την μεγάλη μας νίκη με τον θείο ,είχε ήδη ξεκινήσει αλλά εγώ δεν είχα όρεξη.Ο Άλεξ χάθηκε σε μια άγνωστη διάσταση και έφταιγα εγώ για αυτό.Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι έχασα το πιο πολύτιμο πρόσωπο στη ζωή μου.Τα δάκρυα μου με καίνε αυτή τη στιγμή αλλά  δεν κάνω κίνηση να τα σκουπίσω.Είναι δείγμα της αποτυχίας μου.Η βαλίτσες μου είναι ήδη έτοιμες μα εγώ δεν είμαι έτοιμη να αφήσω τόσες αναμνήσεις πίσω μου.Καθώς βγαίνω από το δωμάτιο μου, αφήνω την πόρτα να κλείσει από μόνη της ενώ τα βαριά από την κούραση πολλών ξάγρυπνων νυχτων βήματα μου,είναι τα μόνα που ηχούν στο διάδρομο.Στα δεξιά μου βλέπω την εσωτερική αυλή που γνώρισα την Κάιλη.Μπαίνω μέσα και με χαρά βλέπω πως δεν έχει αλλάξει τίποτα.

«Να θυμάσαι ότι κάθε δύσκολη μέρα κρύβει στο τέλος μια αξέχαστη,υπέροχη ανάμνηση.Γιατί χωρίς την βροχή δεν θα βλέπαμε το ουράνιο τόξο.Δεν είναι κρίμα;»αυτό μου είχε πει όταν πρωτογνωριστίκαμε και μόνο τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε.Μπορεί τότε να ήταν όλα καινούργια για μένα αλλά γρήγορα βρήκα την δεύτερη οικογένεια μου,αυτή που ξέρω πως θα με ψάχνει τώρα αλλά δεν μπορώ να διασκεδάζω όταν ένα μέλος της λείπει εξαιτίας μου.Έπειτα προχωράω προς την τραπεζαρία.Γελάω στη θύμηση του λευκού τραπεζιού που ήταν κάτι σαν την αφετηρία της φιλίας μου με την Κάμι.Αντίθετα όταν πλησιάζω το κόκκινο τραπέζι,εκεί όπου καθόμουν για τους προηγούμενους εννιά μήνες μου έρχονται γλυκόπικρες αναμνήσεις από την γνωριμία μου με την Πάιπερ.

Γιατί πανηγυρίζετε;»ρώτησα μπερδεμένη ένα κορίτσι με κόκκινα μαλλιά δίπλα μου.

«Μα γιατί κατατάχθηκες στον οίκο μας φυσικά»με είδε που συνέχισα να την κοιτάω μπερδεμένη και άφησε κάτω το πιρούνι με το οποίο έτρωγε «Για τον μαγικό μας κόσμο,είσαι διάσημη.Είσαι το κορίτσι που έζησε και μάλιστα από απόπειρα δολοφονίας του ίδιου σου του θείου»

Φυσικά τώρα ξέρω πως η συνάντηση μας δεν ήταν τυχαία αλλά ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο που οδηγούσε στην καταστροφή μου. Όμως δεν μπορώ να την κατηγορήσω.Δεν ήταν δικό της φταίξιμο που πίστεψε τα λόγια του πατέρα της και έκανε αυτό που νόμιζε πως ήταν το σωστό.Τουλάχιστον όταν ήρθε εκείνη η κρίσιμη ώρα κατάλαβε ποιος άξιζε και ποιος όχι και με βοήθησε να κερδίσουμε λίγο χρόνο.Βέβαια αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν εύκολο για εκείνη να εξορίσει τον ίδιο της τον πατέρα σε μια άγνωστη διάσταση, αλλά τουλάχιστον ξέρει ότι αυτό χρειάζονταν να γίνει για το γενικό καλό.Χαίρομαι που δεν νοιάζεται μόνο για το δικό της το συμφέρον και σκέφτεται τους άλλους.Ίσως να μην έμοιασε στον πατέρα της.Ίσως να έμοιασε στην μητέρα της....ποιος ξέρει...

Έπειτα αναμνήσεις από τον τρόπο που γνώρισα τον Λίαμ έρχονται στο μυαλό μου και με κάνουν να χαζογελάσω λίγο.

Διεθύντρια Αλέγκρα»άκουσα την βαθιά,σέξυ φωνή του να λεει«Ήρθα για την... καινούργια.Η υποδιευθύντρια Ρόγκεν έβαλε εμένα ως υπεύθυνο για να της δείξω το σχολείο μας»οταν είπε την λέξη καινούργια γύρισε να με κοιτάξει με το πιο σέξυ βλέμμα που έχω δει στην ζωή μου.Εντάξει του Άλεξ είναι πιο σέξυ αλλά είπα πως δεν θα τον ξανά συγκρίνω!

Από τότε τον σύγκρινα συνέχεια με τον Άλεξ.Ίσως γιατί ήθελα να καλύψω το κενό που ένιωθα μέσα μου.Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ο Λίαμ δεν ήταν η λύση και αυτό ήταν λάθος μου.Γιατί όχι μόνο έπαιξα με την καρδιά του αλλά έπαιξα και με του Άλεξ αφού πήγαινα συνέχεια μία με τον έναν και μία με τον άλλον.

Σε αυτή την αίθουσα γνώρισα και την Άβα.Εύχομαι να την γνώριζα υπό καλύτερες συνθήκες γιατί βαθειά μέσα της, είναι πολύ καλός άνθρωπος, απλώς χρειάζονταν ένα  πρόσωπο που θα έβγαζε προς τα έξω αυτή της την πλευρά.Χαίρομαι που αυτό το πρόσωπο αποδείχτηκε να είναι τελικά η Κάμι γιατί αξίζει και στις δύο να είναι ευτυχισμένες.Προχωράω με αργά βήματα προς την πύλη.Κοντοστέκομαι και γυρίζω πίσω να κοιτάξω για μια τελευταία φορά τη σχολή.

«Ποιός είσαι και τι θες στην ζωή μου;»τον ρώτησα με όσο θάρρος κατάφερα να μαζέψω.

«Δεν είναι η ώρα ακόμα.Είναι πολλά αυτά που θες να μάθεις αλλά όχι τώρα.Όχι εδώ τουλάχιστον.»μου είπε με έναν πιο ήρεμο αλλά αυταρχικό τρόπο.

«Και ποτέ θα είναι Άλεξ;Ούτε καν που σε ξέρω!Εσύ μπορεί να είσαι και ένας αδίστακτος δολοφόνος»!

«Απλώς σταματά»μου είπε ενώ είχε έρθει σε απόσταση αναπνοής από εμένα.Τι υπέροχα που είναι τα μάτια του.Τόσο πράσινα...τόσο μαγευτικά.Μείναμε έτσι να κοιταζόμαστε για δευτερόλεπτα που για μένα ισοδυναμούσαν με αιώνες.Χωρίς να το καταλάβω τα ζεστά χείλια του Άλεξ άγγιξαν τα δικά μου παρασέρνοντάς με σε ένα αργό, γλυκό φιλί.

Το πρώτο μας φιλί...
Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω πολλά πράγματα,όπως για παράδειγμα την παράξενη έλξη που ένιωθα για τον Άλεξ από την πρώτη στιγμή που τον είδα.Ούτε τώρα ξέρω αλλά τουλάχιστον ξέρω πως είμαι ένα βήμα πιο κοντά στην αλήθεια.Γνωρίζω πλέον πως όταν θα είμαι έτοιμη το βιβλίο θα μου δείξει την συνέχεια της προφητείας και όταν το κάνει....τότε θα είμαι έτοιμη για ΌΛΑ!

Για αυτό ετοιμάσου  Άλεξ Γουάιτ γιατί θα σε βρω ΌΣΟ χρόνο και να μου πάρει!

Αυτός ήταν και ο επίλογος!

Πώς σας φάνηκε το βιβλίο;

Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ίσως αργήσει να αρχίσει γιατί θέλω να συνεχίσω ένα άλλο μου βιβλίο το "Loving you".

Μέχρι τότε....

Φιλάκια 💋💋💋