«Πρώτον πάρε τα χέρια σου από πάνω μου»του είπα νευριασμένα «και δεύτερον δεν έχουμε να πούμε τίποτα.Από την ώρα που ήρθα σε αυτό το καταφύγιο με έχεις ξεγράψει.Το μόνο που κάνεις είναι να φιλιέσαι με την Άβα και τώρα ξαφνικά με θυμήθηκες ;»του είπα και πήγα να φύγω αλλά μου έπιασε πάλι το μπράτσο και με γύρισε να τον κοιτάω.
«Εμένα δεν θα μου μιλάς έτσι»μου είπε ήρεμα αλλά ταυτόχρονα νευριασμένα , απειλώντας με.
Πήγα να πω κάτι αλλά το έντονο βλέμμα του δεν με άφησε.Ήταν λες και με σώπαινε με ένα το βλέμμα μοναχά.Ήμασταν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον.Κυριολεκτικά μια ανάσα μας χώριζε για να μηδενίσουμε την απόσταση μεταξύ μας.Για λίγο μείναμε να κοιτιόμαστε στα μάτια χωρίς να μπορέσουμε να αρθρώσουμε λέξη.Τον είδα μάλιστα κάποια στιγμή να κοιτάζει τα χείλια μου με πόθο καθώς δάκγωνε τα δικά του.Το κοκκίνισμα στα μάγουλα μου δεν άργησε να εμφανιστεί και ντροπιασμένη κοίταξα το πάτωμα ξύνωντας νευρικά τον αριστερό μου αγκώνα.
«Μ'αρέσει όταν κοκκινίζεις»είπε και άρχισε να μου χαϊδεύει το μάγουλο«γίνεσαι τόσο γλυκιά,τόσο αθώα..»έπειτα τα χέρια του ταξίδεψαν στα μαλλιά μου όπου και έμπλεξε τα δάχτυλά του στις πυκνές,κατακόκκινες τούφες μου.Τότε ένιωσα ένα συναίσθημα που είχα να νιώσω από τότε που με φίλησε.Η φωτιά μέσα μου ζητούσε να γίνει ένα με την ψυχή του.Τον ήθελα αυτόν τον άνθρωπο.Τον ήθελα όπως δεν ήθελα κανέναν άλλον στην ζωή μου και αυτό με τρόμαζε περισσότερο.Το αίσθημα της μη ανταπόκρισης φώλιαζε και ρίζωνε στην καρδιά μου.Το πότιζαν οι κρυστάλλινες στάλες, του απεριόριστου νερού,που πήγαζε βαθιά στα σωθικά μου. Και όσο μεγάλωνε και ωρίμαζε τόσο μαράζωνα και εγώ.Άρχισε να με πλησιάζει με αργές κινήσεις.Θα με φιλούσε για ακόμα μια φορά!Αλλά όχι δεν θα κάνω το ίδιο λάθος με εκείνη την μέρα που τον άφησα να με πρωτοφιλήσει.Τον άφησα να μου δείξει την γλυκιά πλευρά της ζωής που είχα χρόνια να την δω,έστω για δέκα δεύτερα.Δέκα δεύτερα χρειάστηκαν για να μου καταστρέψει την μόνη καλή ανάμνηση που μου είχε απομείνει.
«Άλεξ...μη...»του είπα παίρνοντας το χέρι του από πάνω μου.Αμέσως τα σμαράγδι μάτια του σκοτείνιασαν και κοίταξε αλλού για να μην δω αυτή την μικρή δόση απογοήτευσης που καθρεφτίζοταν στο βλέμμα του, πασχίζοντας να την κρύψει.
«Έχεις δίκιο, συγνώμη»είπε κοιτάζοντας με στα γαλανά μου μάτια.Κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι το εννοούσε και ότι δεν θα έκανε ποτέ κάτι χωρίς την θέληση μου.
ESTÁS LEYENDO
The Other World:The First Prophecy
Fantasía~Ένας έρωτας θα γεννηθεί μεταξύ δύο ανόμοιων μαγικών όντων.Ο έρωτας αυτός θα είναι η έναρξη ενός μακροχρόνιου καταστροφικού πολέμου.Χειρότερου και από αυτόν των θεών.Ένα μωρό θα γεννηθεί και αυτό θα είναι η σωτηρία όλου του κόσμου.Θα είναι η λύτρωση...
