~Ένας έρωτας θα γεννηθεί μεταξύ δύο ανόμοιων μαγικών όντων.Ο έρωτας αυτός θα είναι η έναρξη ενός μακροχρόνιου καταστροφικού πολέμου.Χειρότερου και από αυτόν των θεών.Ένα μωρό θα γεννηθεί και αυτό θα είναι η σωτηρία όλου του κόσμου.Θα είναι η λύτρωση...
Εδώ και μία ώρα περπατάω πλάι στον Άλεξ χωρίς όμως να ξέρω τον προορισμό.Το χειρότερο είναι πως δεν μου μιλάει καθόλου.Αντιθέτος στο πρόσωπο του κυριαρχεί μια ψυχρότητα η οποία με κάνει να νιώθω άβολα.Δεν είναι αυτός ο Άλεξ που έχω συνηθίσει.Τουλάχιστον αυτές τις δύο μέρες που τον ξέρω.Μέχρι τώρα έδειχνε πολύ φιλικός και ευδιάθετος αλλά τώρα είναι τόσο μα τόσο απόμακρος.Προσπαθώ να πω κάτι,έστω και βλακεία αλλά δεν μπορώ.Φοβάμαι να χαλάσω αυτήν την άβολη ησυχία που δημιουργήσαμε. Αρχίζω να νιώθω το στομάχι μου να πάλλεται μέσα μου.Φυσικό αφού δεν πρόλαβα να φάω το πρωί και τώρα είμαστε στην μέση του πουθενά εξαιτίας ενός τέρατος που μας έκανε το αυτοκίνητο σαν τα μούτρα του.Εχω πολλά νεύρα αυτήν την στιγμή.Ότι συναισθήματα καταπίεζα μέσα μου από χθες άρχισαν προσπαθούν να βγουν προς τα έξω.Ξέρω όμως πως αν το κάνω αυτό θα γίνει μια πολύ έκρηξη συναισθημάτων και τα αποτελέσματα φρικτά.Μετράω μέχρι το δέκα.
1....2....3....4...5...6...7...8....9....10
Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Άλεξ να κοιτάει μπροστά με αποφασιστικό βλέμμα.Οι μαύρες ανέμελες μπούκλες του πέφτουν μπροστά στα μάτια του αλλά δεν τον πτοούν.Αντιθέτος του δημιουργούν το αίσθημα της κυριαρχίας.
Δεν αντέχω άλλο!
«Αλεξ»!φωνάζω τόσο δυνατά που είμαι σίγουρη πως ακόμα και στο απέναντι χωριό πασίγνωστη θα έχω γίνει.
Σταματάει απότομα και γυρίζει να με κοιτάξει με ένα απορημένο ύφος.
«Τι έγινε πάλι Λίζα;»με ρώτησε τσατισμένα.
Τολμάει και με ρωτάει τι έγινε πάλι;Σοβαρά,τολμάει και με ρωτάει;
«Τι λες ρε Άλεξ;Δεν φτάνει που από την ώρα που ήρθες στην ζωή μου όλα πάνε κατά διαόλου,μου ζητάς και τα ρέστα όταν απαιτώ να μου πεις τι στο καλό συμβαίνει»Ολη αυτήν την ώρα με κοιτούσε άφωνος απάντηση όμως δεν έπαιρνα και έτσι νευρίαζα ακόμα περισσότερο.
«Άλεξ άμα δεν μου πεις αυτήν την στιγμή τι συμβαίνει εγώ θα φύγω και πήγαινε μόνο σου σε αυτό το περίφημο καταφύγιο που ούτε ξέρω που είναι αλλά ούτε και που χρησιμεύει»!Κατά κόκκινη με είχε κάνει από το θυμό μου αλλά αυτός τον χαβά του.
Ξαφνικά τον είδα να νευριάζει και να χάνει το απαθές βλέμμα του που τώρα ήλπιζα να ήταν το μόνο που έβλεπα.Στην θέση του μπήκε ένα τρομακτικό πρόσωπο που άμα τα βλέμματα σκότωναν εγώ τώρα θα βρισκόμουν δέκα μέτρα κάτω από την γη.
«Βούλωσε το γαμωτο σου.Τι δεν καταλαβαίνεις;»άρχισε και εκείνος να μου φωνάζει τώρα.
«Ποιός είσαι και τι θες στην ζωή μου;»τον ρώτησα με όσο θάρρος κατάφερα να μαζέψω.
«Δεν είναι η ώρα ακόμα.Είναι πολλά αυτά που θες να μάθεις αλλά όχι τώρα.Όχι εδώ τουλάχιστον.»μου είπε με έναν πιο ήρεμο αλλά αυταρχικό τρόπο.
«Και ποτέ θα είναι Άλεξ;Ούτε καν που σε ξέρω!Εσύ μπορεί να είσαι και ένας αδίστακτος δολοφόνος»!
«Απλώς σταματά»μου είπε ενώ είχε έρθει σε απόσταση αναπνοής από εμένα.Τι υπέροχα που είναι τα μάτια του.Τόσο πράσινα...τόσο μαγευτικά.Μείναμε έτσι να κοιταζόμαστε για δευτερόλεπτα που για μένα ισοδυναμούσαν με αιώνες.Χωρίς να το καταλάβω τα ζεστά χείλια του Άλεξ άγγιξαν τα δικά μου παρασέρνοντάς με σε ένα αργό, γλυκό φιλί.
Αυτό ήταν το κεφάλαιο 5!😃
Λίγο βαρετό το ξέρω αλλά σας έδωσα φιλί,κάτι δεν είναι αυτό;😂😂
Από το επόμενο θα αρχίσουν να ανακαλύπτονται τα μυστικά οπότε μην σταματήσετε να το διαβάζετε άμα θέλετε να μάθετε 😉
Φιλάκια και τα λέμε την επόμενη φορά💋💋💋👋👋👋
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
