~Ένας έρωτας θα γεννηθεί μεταξύ δύο ανόμοιων μαγικών όντων.Ο έρωτας αυτός θα είναι η έναρξη ενός μακροχρόνιου καταστροφικού πολέμου.Χειρότερου και από αυτόν των θεών.Ένα μωρό θα γεννηθεί και αυτό θα είναι η σωτηρία όλου του κόσμου.Θα είναι η λύτρωση...
Με αργά βήματα πλησίασα την γυναίκα που βρίσκονταν απέναντι μου και έκατσα στην μεταξωτή πολυθρόνα δίπλα της.
«Διευθύντρια Αλέγκρα τι εννοούσατε όταν είπατε ότι περιμένατε χρόνια αυτήν την στιγμή;Πώς ήσασταν τόσο σίγουρη ότι θα ερχόμουν στο καταφύγιο;»Τι ρώτησα ήρεμα αν και μέσα μου τελείωνε κάθε στάλα υπομονής που είχα.
«Λίζα μου όπως κατάλαβες τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.Όλα έχουν μια ευρύτερη σημασία που θα πρέπει να την ψάξεις η ίδια για να καταλάβεις.Γεννήθηκες σε έναν κόσμο που η διαφορετικότητα τιμωρείται και μάλιστα χειρότερα από οποιαδήποτε ποινικό αδίκημα.Λίζα δεν είσαι αυτό που φαίνεσαι.Είσαι μια μαγική ύπαρξη που προήλθε από την ένωση της φωτιάς και του νερού.Δυστηχώς δεν υπάρχει είδος για σένα,για να σε κατατάξουμε αλλά δεν είσαι μόνη σου,είμαστε όλοι στο πλευρό σου.Από εδώ και στο εξής το καταφύγιο των τεσσάρων στοιχείων είναι η νέα σου οικογένεια».Μου είπε και μου χάιδεψε συμπονετικά τον ώμο λες και αυτό θα το έκανε πιο εύκολο για μένα να το δεχτώ.
«Με συνχωρείτε αλλά νομίζω πως κάνετε ένα λάθος.Εγώ δεν έχω μαγικές δυνάμεις.Είμαι άχρηστη στα πάντα,ακόμα και στο να φτιάχνω μια κοτσίδα και αν οι γονείς μου είχαν μαγικές δυνάμεις,δεν νομίζετε ότι θα το ήξερα;»την ρώτησα νιώθοντας την φωτιά που καίει μέσα μου έτοιμη να εκραγεί.
«Οι γονείς σου,για την δική σου προστασία,επέλεξαν να στο κρύψουνε.Ήθελαν να ζήσεις σαν μια κανονική κοπέλα χωρίς ίχνος μαγείας στην ζωή σου».
«Δηλαδή δεν θα μου το έλεγαν ποτέ;»της είπα ελαφρώς πιο δυνατά.
«Θα στο έλεγαν, απλώς περίμεναν τα δέκατα έβδομα γενέθλιά σου που θα σου εμφανίζονταν οι δυνάμεις σου».μου είπε με μια πιο απαλή,καθησυχαστική φωνή που όντως για κάποιο λόγο με ηρεμούσε και με έκανε να ξεχνάω για λίγο την μπερδεμένη ζωή μου.
«Μα εγώ δεν έχω δυνάμεις»της είπα προσπαθώντας να πείσω πιο πολύ τον εαυτό μου.
«Θες να μου πεις πως δεν έκανες ποτέ κάτι το αφύσικο όταν φοβήθηκες ή τρόμαξες πολύ;»τα μάτια της με έκαιγαν όσο μου τα έλεγε αυτά.Ήταν σαν να προσπαθούσε να δει τι έκρυβε η ψυχή μου.Την αλήθεια που τόσο φοβόμουν να πω.
Θυμήθηκα τότε την σκηνή με εκείνα τα πράσινα τέρατα και εκείνο το τέρας που πήγε να μου επιτεθεί. Είχα νιώσει μια λάμψη και την επόμενη στιγμή το τέρας το τέρας είχε γίνει σκόνη.Χαμήλωσα το κεφάλι μου στην θύμηση αυτής της σκηνής αλλά το μάτι μου έπιασε μια χαμογελαστή κυρία Αλέκγρα να με κοιτάει όλο υπονοούμενο.
«Τι σου έλεγα!Ποτέ δεν κάνει λάθος το ένστικτό μου και θα σου πω κάτι δεσποινής Γκρέυ που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσεις...»Έκανε μια πάυση κοιτάζοντας με έντονα στα γαλανά μου μάτια«Θα κάνεις σπουδαία πράγματα στο μέλλον,είται καλά,είται κακά,θα είναι σπουδαία και μην αμφισβητήσεις ποτέ το που μπορούν να φτάσουν οι δυνάμεις σου».Μου είπε και με αργές κινήσεις,χωρίς να πάρει το βλέμμα της από πάνω μου,πήγε προς την τσαγιέρα,στην άλλη άκρη του δωματίου.Γέμισε προσεκτικά ένα γυάλινο φλιτζάνι, διακοσμημένο με ροζ τριαντάφυλλα,με τσάι και μου το πρόσφερε.
«Πιες»μου είπε«Θα το χρειαστείς για αυτό που θα ακούσεις στην συνέχεια». Χωρίς να της φέρω αντίρρηση,πήρα το εύθραυστο φλιτζάνι στα χέρια μου και ξεκίνησα να πίνω. «Υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να μάθεις...»είπε αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει γιατί ακούστηκαν τρεις χτύποι από την πόρτα.
«Περάστε»ειπε με την συνηθισμένη της, τσιριχτή φωνή.
Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε...
Αυτό ήταν το κεφάλαιο 7😃!
Πολλές αλήθειες ειπώθηκαν σε αυτό το κεφάλαιο και που να δείτε στα επόμενα 😉
Τι έχετε να πείτε για όλα αυτά που διαβάσατε;
Ποιός λέτε να ήταν πίσω από την πόρτα;
Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;
Αυτά για τώρα και τα λέμε την επόμενη φορά ❤️
Φιλάκια 💋💋💋
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
