Love Me Verro Duko Ybañez (COMPLETE) ✔

CHAPTER 10

Nakaisip ako ng plano kung paano ako mapapalapit kay Verro. Ngunit hindi ko alam kung uubra ba ang planong iyon. Isa pa, I don't think my parents will agree about it.

But it's the only thing I think that I could be with Verro.

Desperada na kung desperada. Wala namang masama kung susubukan ko diba? Ewan ko ba pero mahal na mahal ko lang talaga ang lalaking iyon.

To extent that I am willing to do everything for him.

Kaya heto ako ngayon sa tapat ng office ni dad. I want to talk to him. I want to tell him about my plan. Sana pumayag si daddy sa gusto ko.

I knocked on the door few times. I heard my dad answered 'come in' from the inside. I let out a deep sigh before I enter the room.

"Hi dad." I awkwardly smiled as I greeted my father. I kiss his cheek as soon as I get near him.

"What brings you here, sweety?" My dad asked as he let me sit down.

"I want to talk you about something." I can't hide my nervousness as I answered him.

--

I left the room with a heavy heart. I was already expecting that my dad won't agree with my plan. I tried my best to convince him but he sternly told me 'NO'.

Napabuntong hinga na naman ako.

My dad didn't agree about it but it doesn't mean that I will give up.

Kaya hinanap ko si mommy. Nagtanong-tanong ako sa mga katulong naman at sinabing nasa garden lang si mom.

Nagmadali akong pumunta sa garden at nakita si mommy na kinakalikot na naman ang mga bulaklak niya.

"Mom." Tawag ko kay mommy na agad namang napalingon sa akin.

"Oh. May kailangan ka ba anak?" Si mom na agad na iniwan ang kaniyang ginagawa.

"I badly need your help mom."

"Para saan?" Naguguluhang tanong ni Mommy sa akin.

Hinawakan ko ang kamay niya at pinaupo siya bago sinabi sa kaniya ang gusto oong sabihin.

"Oh Dear. Tama naman kasi ang daddy mo. Hindi mo pwedeng ipilit ang gusto mo anak." Malumanay na pagpapaintindi ni mommy sa akin.

"Diba magkaibigan naman kayo ng mga parents niya? I'm sure papayag sila." Halata na ang pagiging desperada ko sa pangungumbinsi kay mama.

"Hindi ganun kadali ang gusto mo Marie. Ipagpalagay natin na papayag sila. But have you ever thought about Verro's reaction about this matter? Tingin mo ba papayag siya?" Napaisip ako sa sagot ni mama.

Mom has a point but I can't stop now.

Pinilit ko ng pilit si mama habggang sa sumuko nalang siya.

"Fine. Fine. I'll talk to your dad about this." My said as she brush my hair with her fingers.

"Thank you mom!" Masaya kong tugon at niyakap si mama.

  Kinagabihan ay naghihintay ako kay mama na puntahan ako sa aking kwarto at sabihin sa akin kung ano ang kinalabasan ng pag-uusap nila ni dad.

It's pass 8 already. Mukhang nag-uusap pa sila mom at dad.

Puntahan ko kaya sila? Tama! Makikinig nalang ako sa pinag-uusapan nilang dalawa. Alam kong hindi tama iyon. Pero hindi lang talaga ako mapakali at makapaghintay.

Dahan-dahan akong lumapit sa office ni daddy at binuksan ng kaunti ang pinto.

"My decision is final. Hindi ko ipamimigay ang anak ko!" Rinig ko ang galit sa boses ni daddy.

"Pero Lejandro, isipin mo naman ang kasiyahan ng anak mo!" Si mom na humawak sa braso ni dad.

"Kasiyahan? Bakit mahal ba siya ng anak nila Rafael para sabihin mo iyan? Talagang papayag kang masaktan ang anak mo?" Galit na galit na si dad.

Bigla tuloy akong naawa kay mom. Siya pa tuloy ang napagtuunan ng galit ni dad.

"Wala namang masama kung susubukan diba?" Mahinahon at puno ng lambing na saad ni mama.

"I won't let our daughter get hurt Emalinda. We both know how it feels to be involve in  fixed marriage and it brings us no good from the start. Pero hindi lahat pare-pareho ang outcome. We are lucky enough that we get to fell inlove with each other in early months of our marriage. Pero hindi ko alam kung ano ang kalalabasan ng sa kanila. I want to spare our daughter from pain and heartaches Emalinda." Natigilan ako sa aking narinig.

Mom and dad were product of fixed marriage? Bakit hindi ko alam iyon?

Narinig ko ang pagbuntong hinga ni mama.

"Our daughter will be disheartened about this Lejandro. Nakikita kong mahal na mahal ng anak natin si Verro. I can see how her eyes lit up everytime she shares me about him. Noong una hindi ko alam na si Verro pala ang tinutukoy niya. Hindi ko pa malalaman kung hindi nangyari iyong dinner kasama sila. She came to me this morning and I can see hoe determine she is. Hindi ba pwedeng gawan ng paraan para mapalapit ang dalawang bata?" Inantay ko ang magiging tugon ni dad sa sinabi ni mom.

My dad sigh in defeat.

"Hayy. I'll see what I can do about it." Natuwa ako sa aking narinig at hindi ko na napigilang pumasok sa office.

"Sweety! Kanina ka pa ba diyan?" Gulat na tanong ni mom at dad sa akin.

Maluha-luha akong lumapit sa kanilang dalawa at niyakap sila ng mahigpit.

"Thank you mom, dad! You made me very happy!" Untag ko na mas hinigpitan pa ang yakap sa kanilang dalawa.

"We love you so much sweetheart. And we will do everything to make you happy. But--" napahiwalay ako bigla kay dad.

"But?" Usisa ko sa kaniya.

"Hindi ka magpapakita ng motibo sa kaniya na gusto mo siya. Let him do his thing. Kakausapin ko ang ama niya tungkol dito. Wala munang kasal ang magaganap. You're my only daughter and all I want is best for you. Do you understand me, Marie Lyssa?" Striktong saad ni dad.

Tumango ako at niyakap siyang muli.

"Understood dad. Thank you so much. I love you both." Masayang-masaya kong saad.

Now all I have to do is to wait. Makakasama ko na din si Verro. And hopefully I will marry him. Sana magkatotoo.