Truth Unfolds
Marie Lyssa Point of View
Natulog akong katabi ang aking anak at katabi ko pa rin siya ng magising ako. Napangiti nalang ako at hinimas ang pisngi niya.
Surely, bad things happened in the past but there are also still good things that happen. Like this little angel beside me.
Simula ng mahawakan, mahagkan at mayakap ko siya ay ayaw ko na siyang bitawan pa. Hindi ko alam pero natatakot na ako na mawalay siya sa tabi ko kahit sandali lang. Napaparanoid na ako.
Kaya hindi na ako nagulat ng pagtawanan ako nila mama kagabi. Sinubukan kasi nilang kunin sa akin si Vexer ngunit hindi ako pumayag. Kaya ang ending pinagtawanan nila ako.
Masisisi ba nila ako. I never felt this comfortable before. Tanging sa anak ko lang naramdaman ang security at pagkakomportable. Hindi ko alam kung normal pa ba iyon o hindi na. Basta ang alam ko lang ay ayaw kong mawalay sa anak ko kahit ilang segundo lang.
I know I'm being paranoid. But it is what I feel.
Bahagyang gumalaw si Vexer. Akala ko ay magigising na siya iyon pala mag-iiba lang siya ng postora niya.
Nakangiti kong pinagmamasdan ang aking anak habang natutulog. Maya-maya ay may kumatok sa pinto.
Dahan-dahan akong umalis kama at tumayo para tingnan kung sino iyon.
"Bakit po manang?" Mahina ang boses kong tanong kay manang.
"May naghahanap sayo sa labas hija. Asawa mo raw." Biglang lumukso ang dibdib ko sa sinabi ni manang.
What is Verro doing here?
"Sige ho manang. Pakibantayan po muna sandali si Vexer. Natutulog pa po kasi." Bilin ko kay manang.
"Ako na ang bahala hija." Tugon ni manang at pumasok sa loob ng kwarto namin.
Inayos ko na din ang sarili ko bago bumaba para harapin si Verro. Lumulukso ang puso ko sa hindi ko malaman na dahilan.
Masaya ba ako at pinuntahan ako ni Verro sa amin? Hindi ko alam. Hindi ko matukoy ang sariling nararamdaman.
I wanted to hug him so bad. I wanted to be with him but I know that's not possible. There will be a time that we will end up hurting each other.
"What are you doing here?" I'm trying my best to supress my emotions towards him. I acted cold and distant towards him.
I almost gasped when he kneel infront of me and he beg.
"Please honey, I can't do it. Just give me another chance. Please, please. Hindi ko kayang mawala ka sakin. Mahal na mahal kita Lyssa." He pleaded. At that moment I wanted to hug him and comfort him. Tell him that I also want to be with him. That I take back everything I said.
"Go away Verro. Go home. I don't want to be with you anymore." I wanted to slap myself so hard because of what I said. Of course it was all a lie.
Who doesn't want to be with the person they love?
"No honey. Please don't do this. I love you Lyssa. You are my wife as well as I am your husband. We can't end up like this Lyssa. I'm begging you." His tears were endleslly streaming down his handsome face and looking at him right now makes my heart aches for some reasons.
But I can't let my emotions gets the best of me. I'm doing this for the both us. I love him but it is not enough to heal all the wounds. It cannot erase all the things that happened in the past. Ayoko na pagdating ng araw ay masumbatan ko lang siya sa lahat ng mga nangyari sa akin. Because he's part of everything that happens to me.
BINABASA MO ANG
Love Me Verro Duko Ybañez (COMPLETE) ✔
Ficção GeralPAGMAMAHAL Iyan ang gustong makuha ni Marie Lyssa mula sa nag iisang lalaki na naglalaman ng kaniyang puso. Ano kaya ang mangyayari kapag ipinilit niya ang kaniyang gusto. Mamahalin ba siya nito dahil sa pilit o kusang loob siya nitong mamahalin? Wi...