Bir Uzun Yoldan Geldim

40.Bölüm Aycan

"Benimle evlenir misin?"

Aycan duyduğu soru ile ne yapacağını şaşırdı.
Bacaklarının gücünü kaybettiğini, bedenini taşımayacağını bile düşündü.
Mirza , şaşkınlıkla kocaman açılmış gözlerle kendisine bakan ,hala cevap vermeyen kızın ince beline kolunu sardı.
"Bu baskı değil. Sen istemezsen hazır değilim dersen beklerim. Sadece adı konsun . Kimse sana söz edemesin diye ."

Aycan adamın sözleri ile tek kaşını kaldırıp baktı.
"Gerçekten evlenmek istiyor musun yoksa adım çıkmasın diye mi ? Anlamadım."

Mirza'nın an ve an yüzüne yayılan gülümsemesi genişledi.
Bir an bile düşünmeden kızın dudağından öpüp kulağına fısıldadı.

"Ben zaten seni ömrüme mühürledim. Sen ne istersen ,nasıl istersen öyle olsun . Sadece sen değişik bir kızsın ,bende pek normal bir adam sayılmam. En baştan seni korkutup kaçırmak istemiyorum ."

Aycan , adamın kıvranan haline gülümseyip boynuna sımsıkı sarıldı.

"Seni kalbime almaya pek gönüllü değildim . Nasıl oldu bu bilmiyorum.
Tek bildiğim yangına yüremeye gönüllü gibi sana yürüyen ayaklarım ve kalbimin nasıl sevdiğini bu kadar çabuk pes etmesini anlamıyorum fakat durdurmakta da istemiyorum.
Ben ayı dediğim ,kaba dediğim adama aşık oldum . Mutluyum, seninle çok mutluyum.
Ömrüme, hayatıma almaya gönüllüyüm . Seninle aile  kurmak gibi bizden bile değişik bir   hayalim var artık ."

Genç adam hiç bir şey söylemeden sevdiği kadının gözlerinin içine uzun uzun baktı.
Aycan'ın söylediği güzel sözlerin hayalini bile kurmayan kalbi sızladı.
Bir an için zamanı durdurmak istedi ,kollarında tuttuğu aşığı kadını deli gibi kaybetmekten  korktu . Sanki onları ayıracaklarmış, sanki Aycan bir hayalmiş gibi daha sıkı sarıldı.
"Gerçeğim Mirza ." Diyen kızın saçlarını koklayarak öptü.
"Gerçeğiz ." Dedi.

İkisi içinde söylenecek bütün sözler söylenmişti.
Mirza ,kollarında tuttuğu kızın elinden içeği tuzlu kahveyi dahi hayal etti.
İmkansız dediği, kokusuna aşık olduğu kız ona kabul etmişti .Yaşadığı güzel anın daha ötesi var mıydı ?
Bundan sonra yapılacak tek şey kız isteme ve içilecek tuzlu bir kahve  diye düşündü.

Birlikte keyifle kahvaltı yaptıktan sonra Hazar konağının önüne gelen ikili bibirinden bir türlü ayrılmak istemiyordu.

Mirza , kendisine aşkla bakan , duygularını saklamayan Aycan'ın elinden kayıp gideceğini düşünüp korkarken , genç kız omuzlarında kocaman ağırlıkla bu eve nasıl gireceğini düşünüyordu.

Karşısıdaki Mirza 'ya uzun uzun bakıp içinden haykırdı.

'Bırakma beni . Tut elimden istediğin yere gelirim. '
'Tutsam elinden ,benimle gel desem ,gelmezsin değil mi ? Çok erken ..'

"Her hangi bir şey olduğunda , canını sıkan bir söz ya da  bakış ..
Hemen  çağır gelirim tamam mı ? Aycan bana böyle bakarsan  bırakıp gidemem ."
"Gitme sende !" fısıltı ile konuşan sevdiğinin saçını  okşadı.
"Ölürüm sana ölürüm. Kız sen bana bu kadar mı kapıldın! "

Beline sarılan kolların gevşediğini hissettiği an Mirza tekrar sarıldı.
Aycan kendisine sıkı sıkı sarılıp her zamanki deli kahkahasını atan adama kızamadı.

İçinde  gittikçe büyüyen anlamsız korkuyu yok saymaya çalıştı.
"En ufak bir şey olduğunda hemen seni çağıracağım. Sende kapıldığın bu güzellik için uçarak geleceksin !!"
"Uçarak gelmek öyle mi ?"
"Hı hı ,daha yavaşını kabul etmem . Hadi git sen . Ben eve girerim. "

"Eve girdiğini görmeden gitmem ."
Aycan her şeyini sevmeye başladığı Mirza'nın yanağından öpüp adeta yanından kaçarak uzaklaştı.
Arkasını dönüp baktığında içinde gülümserken bile tereddütü vardı.
Her şeyin iyi olacağını, herkes için güzel günlerin yakın olduğunu düşünerek mutlulukla bir adım daha attı.
Evin kapısına yaklaştı, yüzünden ışıl ışıl bir gülümseme ile  tekrar döndü.