Bir Uzun Yoldan Geldim

44.Bölüm (Hatice)

1 ay sonra

Genç kadın uyuyan kızını beşiğine bırakırken elbisesinin bir ucundan çekiştirip kucağına almasını bekleyen Can'a bakıp gülümsedi.
Emeklemeye başladığı günden bu yana Hatice'nin peşini bir an olsun bırakmayan Can sanki onun öz çocuğuydu da ,Leyla'ya  süt annelik yapıyordu.
Kadın , bebek olmasına rağmen kızını kıskanan küçük canavarını da bir annenin evladını  sevdiği gibi seviyordu.
Can genç kadının yıllarca sahip olmak istediği erkek evlat olmuştu. Kendisine boncuk boncuk gözlerle bakıp ellerini uzatınca kucağına alıp alnından öptü.
Küçük yaramaz ise bulduğu fırsat ile genç kadına sımsıkı sarılıp " Annimm " deyip öptü.
"Seni yağcı seni ! Bir  seni seveyim istiyorsun değil mi ?"
Can'ın dudak bükmesi ile Hatice'nin keyfi iyice yerine geldi.
Genç kadın hem kucağındaki yaramaza hemde bu eve alışmıştı.

Ali'nin boşanmayı kabul etmesinden çok kısa bir zaman sonra anlaşmalı boşanmak onun kendini daha güçlü ve özgür hissetmesini sağlıyordu.

Ali , çalışmaması için ona ev ve babasından kalan bütün malı mülkü versede Hatice durumu ağırlaşan Kevser hanımı ve Can'ı bırakıp başka eve geçmeyi düşünemiyordu.

Kevser hanımın , son bir kaç haftadır çoğu zamanı hastanede geçerken Levent'de işten sonra annesinin yanına gidiyor eve çok geç geliyordu. Bazı günler adamın  Can'ı görmediği bile oluyordu.

Hatice bu duruma da alışmıştı.
İki çocuklu bir kadın olarak her şeye yetişmeye çalışıyor ve güçlü bir şekilde ayaktaydı.

Levent 'de eve uğrayabildiği kısa anlarda oğlunun Hatice'ye iyice bağlandığını görmüş ,anne demesinde ise bir sakınca görmemiş kabullenmişti.
Bu günün geleceğini bilen adamın yinede içi buruldu.
Oğlu başka bir kadına anne diyerek dillenmişti.
Sonuçta genç kadın onun süt annesiydi fakat yinede Levent bu duruma üzüldü.

Hatice , Can ile oynarken vaktin nasıl geçtiğini unuttu.
Oğlunu kucağına alıp pencereden dışarı bakarken havanın karardığını görüp derin bir iç çekti.
Leyla'nın uyanması ile odaya koşturan kadın Can'ı yere bırakıp önüne bir kaç oyuncak koydu, kızının altını değiştirdi.
Leyla uykuyu sevsede o da hareketli bir bebekti ve küçücük olmasına rağmen cevap verecekmiş gibi öne atılıyor Hatice'nin hayatına gülücükler saçıyordu.
Genç kadın kızını emzirirken her zaman uslu duran Can'a bakıp tebessüm etti.
"Aranızda anlaşma falan mı yaptınız siz iki yaramaz anlamıyorum ki ! Can'ın ona bakıp gülmesi ile Hatice sesli güldü.

"Aferin benim oğluma kardeşi karnını doyurana kadar ne kadar uslu duruyor . Anneyi hiç üzmez benim paşam ." Derken Can her zaman ki gibi "Anni " deyip oyuncaklarını büyük bir ciddiyetle Hatice'ye gösteriyordu.
Leyla karnı doyunca pırıl pırıl gözlerle ona bakarken genç kadının gözleri doldu.

Kızına , kızlarına mutlu bir aile vermeyi , Ali ile bir ömür geçirmeyi hayal ederken bu yaşadıkları çok farklıydı. Aklının ucundan bile geçmeyecek bir ihtimali yaşıyordu.
Çocukken yere düştüğünde ona elini uzatan, anası babası öldüğünde omzunda ağladığı Ali ile artık tek ortak noktaları çocuklarıydı.
Kalbi kırıktı .
Belki hala ilk gün ki gibi kanıyordu ama acısı dinmişti.
Leyla ve Can'ın bir gülüşü ona her şeyi unutturuyor , gelecek günleri düşünürken ona huzur veriyordu.
Leyla'nın saçını çekmesi ile kendine gelen genç kadın kızının saçlarından öpüp , onu beşiğine geri bıraktı.
Mutfağa doğru giderken emekleyerek peşinden gelen ve bırakmayacak olan Can'ı çaresiz kucağına aldı.
"Gel bakalım seni küçük yaramaz. Nereye gidersem peşimden geleceksin anlaşıldı." Deyip öptü kokladı.
Tamda Can'ın istediği gibi onu gıdıkladı.
Boynuna küçük elleri ile sarılmış oğlu ile mutfağa girdi.
Can'ı mama koltuğuna bıraktı ocakta duran tencerenin altını açtı.
Çorbanın ısınmasını beklerken çalan kapı ile yerinden kalkıp girişe koşturdu.
Kapıyı açtığında görmeyi beklemediği Ali ile derin bir nefes aldı.
Arkasında gördüğü Elif'i ile gözünden yaşlar akmaya başladı.
"Kuzum . Meleğim hoşgeldin ." Deyip Elif'i kolları ile sardı.
Hep birlikte içeri salona girerken Hatice Can'ı mutfaktan salona getirdi ocağın altını kapattı.