Dur dedim sana ;
- Bir adım dahi atarsan inan bana yapacaklarımdan ben bile korkuyorum,bu şehir bizi kavuşturmaz belki ama inan bana yanışımıza her saniye kordan alevlerle şahit olurlar Maya !
-Ben tek senin ecelin olmam, seninle beraber Günahl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Olduğum pozisyondan dolayı artık bacaklarım uyuşmuş duruşumun rahatsızlığı canımı yakmaya başlamıştı. Kaç dakikadır yada saattir aynı şekilde yerde oturuyordum fikrim yoktu. Bedenim tamamen soğukla bütünleşmiş, soğuğun tenimi ısırmasıyla bedenime iğneler batıyordu sanki.. Yerden tek elle destek alıp uyuşuk bedenimi güç bela ayağa kaldırdım. Bulunduğum bu ıssız alanda bir başıma bırakmıştı beni. Bir çare halde kalışıma mı, yoksa beni tek bırakışına mı, içerlesem bilemiyordum.
Beni bırakmaz sanıyordum ne kadar nefret ederse etsin beni tüm olanlardan sonra bu ıssız uçurum kenarında bırakmaz sanıyordum. Oysa o yeniden hakkını vermişti tüm kötülüğünün.
Yavaşça etrafımda dönmeye başladım belki yakınlardadır diye.Ama yoktu işte.
Tüm olanlar gözümün önüne geldiğinde şuan ki gidişatta beni koruyabilecek pek kimsede gözükmüyordu.
En mantıklı olanın arabanın içinde beklemek olduğuna karar verdim belki bir süre sonra gelir, beni tek bıraktığı için pişman olmuştur ya da yoldadır hatta diyordum mırıldanarak. Yada sadece umut ediyordum.
Beni böyle katran karası şehirde bir başına bırakacak kadar sana ne yapmış olabilirim lütfen diye sayıklıyordum ağlayarak.
Ama gelmeyecekti vazgeçmişti benden. Neden yardım etsin ki tanımadığı bir kıza. O'da haklıydı üzerine bulaşan saçma bir yüktüm sadece.
Jay'sa yüklerini elleriyle silkeleyen caniden farksız değildi.. Ama ne kadar kötü davranır yaralar açarsa açsın onun tam şuan burada olmasını karşılıklı konuşup anlaşamasak da, öfkeli nefeslerini yakınımda hissetmeye ihtiyacım vardı. Yorulmuştum bir başıma olmaktan, toparlayamamaktan, toparlanamamakdan..
Usulca araba kapısını zorlanarak da olsa açtım, tam binecekken üzerimdeki kir gözüme ilişti iğrenç görünüyordum. Bu şekilde arabasına binmeye çekindim " kızar mıydı acaba? "
Ama başka şansımda yoktu ki. Oflayarak etrafa pek sürünmeden sabit şekilde kalmalısın kızım bak gör gelecek, geldiğinde sana kızmasını istemezsin diye kendimi sıkı sıkıya tembih ediyordum.
Koltuğa yerleşip ısıtıcıları açamadığım için kenarda bıraktığı ceketini üzerime çektim " sanırım bu ceketi de leke yaptığım için ayrıyeten ellerinde itinayla geberecektim " hissizce kıkırdadım.şuanda bile neler geçiyordu aklımdan..
Hala neden gelmiyorsun be adam?
Oflayarak camdan dışarıya bakıyordum ama karanlığın iyice çökmesiyle hiç bir şey seçilmiyordu. Oturduğum yerde sabırsızlandığımdan garip sesler duymaya başlamıştım. Ne bilim bir kuş yada bir kurt veyahut vampir. Ne diyorsun kızım sen vampir sesi diye bir şey mi var salak diye kendime sövüyordum. Araba anahtarlarının Jay'ın elinde olması nedeniyle ısıtıcıları da açamamıştım hem üşüyordum hem de çok acıkmıştım. Sahi en son ne zaman dudaklarımın arasından yiyecek bir şeyler geçti diye salak saçma ne varsa düşünmeye kendimi oyalamaya çabalıyordum.
