Dur dedim sana ;
- Bir adım dahi atarsan inan bana yapacaklarımdan ben bile korkuyorum,bu şehir bizi kavuşturmaz belki ama inan bana yanışımıza her saniye kordan alevlerle şahit olurlar Maya !
-Ben tek senin ecelin olmam, seninle beraber Günahl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu yoğun kan kokusu da nereden geliyor!
Bu koku senden geliyor güzel ablacım, kanıyorsun..
Duyduğum sesle aniden olduğum yerde doğruldum. Bu kardeşimin sesiydi,
Burada mısın Mia ?
Ses yok...
Biraz bekledikten sonra tekrar ismi ile seslendim ve nefes bile almadan gelecek yanıtı bekledim ama yine ses yoktu. Beynim bana oyun oynuyor olabilir miydi, bana ne dediğini yeni yeni idrak etmiş gibi bir an duraksayıp kendime baktım bitap haldeydim gördüklerim karşısında şuan nasıl hala hayatta olduğum hakkında gerçekten emin değildim. Belki de hayatta değildim ya da şuan ölmüştüm ve ruhlar alemindeydim eğer öyleyse ve kardeşimin sesini gerçekten duyduysam oda mı ölmüştü! Bu korkunç gerçekle yüzleşmeye hazır değildim şuan neredeydim ve bana ne olmuştu hiç bir şey hatırlamıyordum.Tek hatırladığım çok ama çok fazla acı çektiğimdi vücudumun her yerine korkunç dikenlerin saplandığı ve her acıda daha da ölüme yaklaştığımı bilmemdi, biraz duraksayıp sakinleşmeye ihtiyacım vardı ayağa kalkmakta hatta kımıldamakta bile zorluk çekiyordum burnuma dolan yoğun kan kokusundan olsa gerek midem bulanıyor ve başım dönüyordu, etrafı seçmekte zorlanıyordum, gerçekten neredeydim ben böyle ?
Tek dizimi kırarak üstüne oturdum ve etrafıma göz gezdirdim hiçbir şey seçemiyordum, etraf bembeyaz bir ışıkla kaplıydı tek görebildiğim beyaz bir ışıktan başka hiçbir şey değildi sanki bir fanusun içine hapis olmuşum ama aynı zamanda büyük bir ovada kaybolmuşum gibi hissediyordum. Her neredeysem soğuk vücuduma hücum ediyordu bu hisle gözlerimi kapatmam eş değer olmuştu, gözümün önünden onun silueti geçmişti, Jay. Jay Sulvıan!
Hatırlıyordum en son onunla tartışıyorduk suratıma doğru kükrüyordu bende ona karşı geliyordum bir anda ne oldu bilmiyorum ama geriye doğru savrulup arabadan uçuruma doğru yuvarlanmaya başlamıştım. O beni arabadan mı atmıştı? Hayır, hayır bu kadar kötü olamazdı demek istiyordum ama o bu kadar kötüydü. Üzerimde ki beyaz elbise artık kurumuş kanlar yüzünden siyaha dönmüştü, gerçekte insanların kanları kırmızı akar diye biliyordum fakat ben neden siyaha boyanmıştım.
Kaderin de siyaha boyanmamış mı dedim içimden.. Kaderimde siyaha boyanmıştı..
Biraz daha sakinleşince düşünmeye devam ettim, ki burada böylece tek başıma iken düşünmekten başka yapabileceğim şey yoktu bana ne olduğunu hatırlamam gerekiyordu.
Bir çift kırmızı göz..
Bu gözler Jay'a ait olmalıydı ama neden? Uçurumdan yuvarlandıktan sonra onun ismiyle seslenmiştim seslimi yoksa hafızamdan mı onu bile hatırlamıyordum, tek hatırladığım sert bir cisime çarparak durduğumdu, sanırım bir ağaç olmalı çünkü çarpmanın etkisi ile etrafıma yayılan çam kokusunu alabilmiştim ve son kez bütün o acılarıma rağmen gözlerim kapanmadan önce görebildiğim tek şey bir çift kırmızı göz olmuştu.. Beni kurtarabilmek için kurt formuna mı girmişti o? belki de beni yemişti bu beyaz ışıkta onun midesinde olduğumun yada kurt cennetine düştüğümün açıklaması olurdu.
