Dur dedim sana ;
- Bir adım dahi atarsan inan bana yapacaklarımdan ben bile korkuyorum,bu şehir bizi kavuşturmaz belki ama inan bana yanışımıza her saniye kordan alevlerle şahit olurlar Maya !
-Ben tek senin ecelin olmam, seninle beraber Günahl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabahın izbe saatinde herkesin tatlı uykusunda olduğu bu aydınlanmamış kasvetli sabahta ben üzerimde spor kıyafetlerim, kafamda şapkamla koşuyordum.
Dünden beri öfkem bir an olsun geçmemiş, üzerine yerini kederime devretmişti. Her ne kadar buradan hoşlanmamaya kendimi şartlasam da havanın güzelliğinden etkilenmeden de edemiyordum. Adımlarımı daha da hızlandırıp. Nehir kenarına ulaştım hava ne serin ne sıcaktı, tatlı meltemin bahar kokuları içime dolarken, ayakkabılarımı çıkarıp tahta iskele de adımlamaya başladım.
Ayaklarım suda ,ellerim iskelenin eskimiş tahtalarını okşarken birazda olsa nefes alabilmek istiyordum.
İskelenin kenarında duran küçük taşları nehir'e fırlatarak suyun üzerindeki dalgaları sanki zihnime atıyormuşcasına ardı sıra izliyordum.
Ciğerlerimi nehrin eşsiz kokusuyla doldurup, eski mutlu olduğum anlara ulaşmayı diledim. Sevdiklerimle olduğum anları. Zihnim bu karmaşanın ortasında çok yorulmuştu, yönünü kaybetmiş pusula gibiydim, pusula çalışıyordu fakat doğru yön neresiydi kimdi belli edemiyordu,bende öyleydim vardım ama evim, yerim neresiydi yada artık dönüştüğüm bu ben kimdim bilemiyordum.
Derin nefes almak istiyordum boğazımı sıkan tırnaklardan kurtulmak ister gibi.
O an izlendiğim hissine kapılarak başımı hemen arkaya çevirdim ama görünür de kimse yada herhangi bir ses yoktu, durmuştu.
Başımı yanlış anladığımı varsayarak önüme çevirdim.
Ta ki rahatsız edici mırıltılı sesi tekrar duyana kadar !
"bir anda seri şekilde yerimden kalkarak ayakkabılarımı ayağıma geçirdim ."
İskeleden geldiğim yöne doğru yürümeye aynı zamanda etrafı kolaçan etmeye başladım.
Her şeyden korkan bir kız değildim. Eskiden öyleysem de şuan ölmek benim için zaruri degildi.
Ama şuan bu his rahatsız etmişti . Sodom sıra Dışı olayların varlıkların sayısız suçların kol gezdiği bir şehirdi ve ben bu şehir de kimsesiz şuansa bir başımaydım.
Şapka mı daha fazla yüzümü örtecek şekil de çekip hızla caddeye çıkmayı hedef haline getirdim.
Buda neydi böyle içimdeki hisse anlam veremiyordum .Deliriyorsun kızım şu haline bir bak..
Başım önümde gözlerim etrafı tararken bile neyi aradığımdan bir haberdim yinede birşeylerin ters gittiği aşikardı. Bu sessizlik bana bile fazlaydı.
Gözlerim bir anda karşımda ipleri alelade bağlanmış bir çift bot görene kadar gayet sakindi.
Kafamı hızla kaldırdığımda kaşlarımı çatarak karşımdaki tanımadığım adamı süzümeye başladım !
