Forbidden (COMPLETED)

Simula

Nanginginig akong umupo sa aking kama. Hawak hawak ko parin ang bagay na kinakatakutan ko. Napahawak ako sa dibdib ko ng manikip ito.

Hindi pupwedeng mangyari to!

Tumutulo ang mga luha ko ng muli kung tiningnan ang pregnancy test na hawak hawak ko. Two lines...buntis ako.

Bakit ngayon pa?! Binaling ko ang mga mata ko sa kalendaryo sa harapan ng aking kama. Mas humikbi pa ako ng makitang ngayong araw ang kasal niya. Shit! Magiisang taon palang ako sa trabaho ko at hindi ko kakayaning buhayin ang batang nasa sinapupunan ko. I sobbed even more. My baby...ang magiging anak ko. Ikakasal ang tatay niya ngayon pero hindi sakin, hindi sa nanay niya.

I held my stomach and thought of how will I raise this angel.

"Hello." I uttered on the phone. I need to tell him about our child.

"Gab.." A baritone voice answered and it almost crushed my heart when I realized that he's voice is so cold.

"I need to tell you something." I said. Pilit kung pinipigil ang paghikbi dala ng sobrang pag-iyak. Ikakasal na siya ngayon kaya alam kong hindi na siya babalik kahit na sabihin kong buntis ako at siya ang ama.

I heard him heaved a deep sigh. "What is it? Kailangan ko pang maghanda para sa kasal." He said and his words were colder. Marcus..hindi na siya ang Marcus ko.

"I-I'm.. I'm pregnant." I muttered. Kinuha ko lahat ng lakas na meron ako para manatiling matatag sa kabila ng libo libong sakit na dumanak sa puso ko. Seconds of silence passed and I didn't hear anything from him. Nanatili lang siyang tahimik. Tiningnan ko pa ang cellphone ko para masiguradong hindi niya pinatay ang tawag.

Ongoing call....

Hindi niya pinapatay pero hindi rin siya nagsasalita.

"I'm not telling you this para hindi mo ituloy ang kasal mo. I just wanted you to know that you're--"

"Do you think I will believe you?!" He yelled and it silenced me. Hindi siya naniniwala sakin.

"Marcus please hear me--"

"No! Hindi ko anak ang batang yan. Gab you cheated remember? You slept with other man and you're telling me you're pregnant and I'm the father?!" He stopped and I heard his hard breathing.

Tuluyan na akong humikbi. Sobrang sakit ang nararamdaman ko na pakiramdam ko ano mang oras ay bibigay ako. Mabuti nalang ay nakaupi ako kaya hindi ako matutumba kung sakali.

I never slept with anyone!

I was set upped! Bakit ba ayaw niyang maniwala.

"Alam mong ikaw lang ang lalaki sa buhay ko. Marcus, I never cheated! Ilang beses ko bang sasabihin sayo na hindi ko alam ang nangyari. I was set upped!" I stopped for a while at hinabol ang paghinga. "I don't want you take the responsibility but I'm giving you the right to know that you're the father! Wag kang mag-alala hindi na kita ulit kakausapin. Bubuhayin ko ang batang ito at hinding-hindi na ako magpapakita sayo ulit." Pinatay ko kagad ang tawag.

Hinihingal pa ako ng hawakan ko ang aking tiyan. Hindi ko pa alam kung ilang buwan na siya but I could already feel him. Malakas ang kutob kung lalaki ang magiging anak ko.

"Sorry baby, si mommy lang ang makikilala mong magulang. Wag kang mag-alala bubuhayin kita. I will love you." Wala ng luha pang tumutulo mula sa aking mga mata. Naubos na yata.

"Kahit na hindi ka tanggap ng daddy mo mamahalin parin kita. I will do everything to raise you and please be a good kid to mommy."

Humiga ako sa aking kama at hinayaang pumikit ang mga mata ko. Pagod na ako. Pero lalaban ako para sa baby ko.

"Hindi mo na kami binigyan ng kahihiyan!" Sigaw sakin ni daddy. Sinabi ko sa kanila ang lahat ng nangyari. Lahat...lahat ng katangahang ginawa ko.

"Ano na lang ang sasabihin ng mga tao?! Na buntis ka at kasal ang ama niyang dinadala mo?! Gab naman! Hindi ka namin pinalaking ganyan!" My mom told me. Disappointment is very visible from her eyes.

Sabi ko na nga ba. Hindi naman talaga sila concern sakin...concern sila sa kung anong sasabihin ng mga tao sa kanila.

"Wala akong pakialam sa kanila mommy---" nahinto ako sa pagsasalita ng makaramdam ako ng hapdi sa kanang pisngi ko. My mother slapped me. Ang akala kong naubos ko ng mga luha ay bumuhos ulit. Pinaghalong sakit at pagkagulat ang nararamdaman ko.

"Anak, I didn't mean to.." She tried to say but I'm too preoccupied by the fact that she slapped me.

"Kaya kong buhayin ang anak ko." I stated. "Walang makakaalam, hindi masisira yang image na pinanghahawakan niyo." Pinilit kong hindi sila pagtaasan ng boses dahil alam kong kasalanan ko rin. But I am not giving this baby up. Kung kailangan kung kumayod, gagawin ko.

Tinalikuran ko sila at dumeritso ako sa kwarto. Nagkulong ako sa kwarto ko ng araw na iyon.

I kept on telling myself that this baby is a blessing and I have nothing to worry about. Alam kong hindi ako papabayaan ng mga magulang ko at saka may mga kaibigan din naman akong masasandalan.

For the nth time that day I touched my stomach. I whispered sweet words to the angel inside. Hindi ko namalayamg nalatulog na pala ako.

Kinabukasan ay wala akong kaide ideya sa mga nangyari. Ang alam ko nalang ay pinagbook ako nina mommy ng ticket papuntang ibang bansa. My mother is sorry for what she did but I myself can't blame her. Maski ako disappointed sa sarili ko. I fell inlove to a wrong person at a wrong time.

Our love is forbidden and this child inside me is it's fruit.