Forbidden (COMPLETED)

Kabanata 9

Kabanata 9

Birthday

The weeks passed by so quikly. Masyado akong naging busy sa restaurant ko lalo na't ilang araw nalang ay birthday na nga kambal(at ni Marcus). Dalawang event ang pinaghahandaan ko.

Marahan kong hinilot ang sentido ko at mahinang sumalampak sa upuan ko. It was almost two in the afternoon pero hindi parin ako nakakapananghalian at nanatili dito sa loob ng opisina ko. Sa sobrang abala ko ay hindi na ako nakaramdam ng gutom. I was finalizing the menu to be served sa birthday ni Marcus. It was one of our biggest event so far kaya mas naging hands on ako. Hindi ko pwedeng iasa lang sa sekretarya ko ang lahat ng ito. Surely Cherry could do this but it was my guts that's telling me that I should do this.

Masyado ng magulo ang loob ng office ko. Plano ko na ngang magtawag ng tagalinis—perhaps after this event.

Nang hindi ko nakayanan ang gutom ay lumabas na ako. Malapit narin namang matapos iyon. Lumabas ako ng office at bumungad sa akin ang matao kong restaurant. The tables were full and my employees were on the rush. Malamang sila din ay hindi pa kumakain.

"Trisha.." Tawag ko sa isa sa mga chief ko.

"Yes, Ms. Gab?" She answered politely.

"Nakapaglunch naba kayo?" I asked.

"Hindi pa po, maam. Marami pa po kasing customers, maam." Nakayuko ang kanyang ulo. She was wearing an all white chief uniform. She's one of our best chiefs here.

"Ah ganun ba? Pakihatidan ako ng lunch sa office ko, please. Make it fast dahil gusto kong tumulong sa inyo." I told her. Mabilis siyang tumango at pumihit papuntang kusina.

Bumalik ako sa aking office at ilang sandali lang ay may pumasok na isang waiter dala ang pananghalian ko. Gusto kong kumain agad para makatulong ako sa labas. Ayaw kong may nagpapalipas ng gutom sa kanila. Maybe I could help and then one of them should at least eat a sandwich.

Mabilis kong nilantakan ang pagkain at agad na lumabas. Napakarami paring tao at may mga dumadating pang iba.

Pumasok ako sa kusina at nagsout ng chief uniform. Masyadong busy ang lahat ng tao sa loob kaya pumwesto ako sa pinakagilid ng kusina kung saan hindi ako makakaistorbo sa kanila.

I started picking loaves of bread and bunches of vegetables and other ingredients. I was planning on making sandwiches for my employees.

I had a total of thirty-five employees, ten were cook and the rest were waiters and waitresses. Isa isa ko silang binigyan ng sandwich na ginawa ko.

"Thank you ho, maam Gab." Ngumiti lang ako sa tuwing nagt-thank you sila.

I was satisfied when I saw them taking bites on the sandwiches. Isa ako sa mga patunay na hindi ka makakagawa ng maayos sa trabaho kapag gutom ka. I wanted everyone to be full and satisfied so they could their work well.

It was like four in the afternoon when I finished everything. Planning as in everything! Ibibigay ko nalang ito kay Cherry and it's all set! Ang kailangan ko nalang problemahin ay ang party ng mga bata. Masyado na akong pagod para gawin yun kaya napagdesisyonan kong tawagan si Bethany. Magaling siya sa ganitong mga pagp-plano.

It took just three rings ng sagutin ni Bethany ang tawag ko.

"Yes, Gab?" Kumunot ang noo ko. Was she crying?

"Bethany, are you fine?" Tanong ko agad. Nakalimutan ang sadya ko sa pagtawag. Bakit umiiyak ang best friend ko!

"Y-yes.." She trailed off.

"No, you're not fine. Asan ka ngayon? Pupuntahan kita." I said. In times like this my bestfriend needed me. She's a s strong as me. Ang pinagkaiba lang namin ay umiiyak ako kapag hindi ko na kaya but Bethany? Mahilig siyang mag-ipon ng sama ng loob at umiiyak lang kapag napuno na! This must be freaking serious!