Forbidden (COMPLETED)

Kabanata 25

Kabanata 25

Yes

"Will you marry me?"

Napabalikwas ako ng bangon matapos marinig ang mga katagang yun. Agad ko ring hinuli ang kamay ko at marahang hinaplos ang singsing na naka-suot na rito.

Seryoso ba siya?

"Nagtanong ka pa! E, sinuot mo na nga sa daliri ko!" I said, softly. Mixed emotions were all I feel.

This was the moment I have been waiting for and everything feels surreal. Kahit na ang kalabog ng dibdib ko'y parang hindi na rin totoo. Kumurap-kurap pa ako.

"Well, I can still remove it if you say no," He said with a smirk plastered on his lips.

"I can say no?" I asked, innocently. I mean... Isinuot niya na iyon sa akin kahit hindi ko alam. Malamang noong mga panahong tulog ako. Hindi niya naman isusuot aagad ito kung hindi rin naman pala oo ang hinihintay niyang sagot, 'di ba?

Nagsisi ako agad sa tanong ko ng makita ang kunot sa kanyang noo. Mukhang hindi siya natuwa sa tanong ko.

"What?!" I asked him. "Nagtanong lang naman ako kung pwede akong humindi."

"So gusto mong humindi?" He asked me too. Katulad ko'y bumangon rin siya para maharap ako matingnan bg masama.

Natawa lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakit natutuwa akong inaasar siya. Wala naman kasi akong balak na humindi pero nage-enjoy pa ako sa bawat reaksyon niya.

"Pwede ba?"

"If that's what you want..."

Tuluyan na akong humalakhak dahil sa pagmumukha niya. Dahil bagong gising ay medyo magulo pa ang buhok niya. I traced every detail in his face. Naghilamos ba siya? Bakit wala akong makitang muta sa gilid o sa mata niya mismo?

"Now you're laughing," he shrugged.

"You look funny!" Tumawa pa ako ng husto.

"Really?" Sarkastiko niyang tanong.

"Yes."

Natigilan siya sa sinabi ko. He looked at me intensely. Nangunot ang noo ko sa reaksyon niya. 'Diba ito naman ang gusto niya? Bakit kung makatingin ay parang ayaw niya.

"Yes you're laughing at me or... Yes you are marrying me... Answer, Gab. 'Wag kang paasa," hinapit niya ako palapit sa kanya dahilan upang ilang dangkal nalang ang pagitan ng mga mukha namin ngayon.

"What do you think?" I smiled. I kissed his lips, mischievously. I planted another kiss to which he frowned.

"Really, Gab. You are making this situation more complicated. Pinapatagal mo pa."

Tuluyan na akong natawa. Hindi ko alam kung anong meron sa lalakung 'to at tuwang-tuwa ako sa kanya.

"Both."

Inilapit ko pa lalo ang mukha ko at hinalikan siya ng malalim. I couldn't get tired of his lips.

"I'm making fun of you... And I'll marry you," another kiss and I felt him smirking.

"And..." Dagdag ko pa. "I love you—"

He didn't let me pronounce the last syllable of that three word sentence. Parang liong siniil niya ako ng malalalim na halik. I smirked. Really now, Marcus? How aggressive you could be. And I don't even know why I'm enjoying every bit of this moment. Tuwang-tuwa akong nakasimangot siya dahil sa akin pero mas natutuwa ako sa tuwing ganito siya... Dominant but he couldn't resist me.

Siguro, ganito talaga kapag nagmamahal... O may mas malalalim pa bang salitang makakapagpaliwanag ng nararamdaman ko bukod sa pagmamahal. This feeling is more. More that I couldn't even stop myself despite all the possibilities of getting myself hurt.