Dream High: School for Dreamers

Chapter 31

continuing flashback from 11 years.......

Ilang sandali makalipas na ng isang taon. Unti unti narin bumubukas ang mga mata ni Crystal.

"We better get a new life. New name. We're not the Costales anymore. Kundi Cortez na tayo" pagdedeklara ang papa niya.

"At di Crystal. We will name her Chanel" ngumiti sila ng makita okay na ang anak nila.

1 year......

Wala parin balita ang pamilyang costales para sakanya. Anim na taong gulang na siya pero bakit wala pa siya. Ang crystal ng buhay niya.

"August. Hindi ka naman umaasa diba" si Stellar ang panganay na anak ni Stenard.

"Ate tama na.....i have enough. It's time na kalimutan na rin siya" alam niya narin na baka patay na talaga siya.

"Sigurado ka. The looks in your eyes, makikita mo na you love that girl" ngumiti ang ate niya. Sa mga months na nakalipas laging umaasa ang kapatid niyang magpapakita ang babaeng pinakamamahal niya. Ngayon lang niya nakita ang kapatid niyang ganito.

Kung iisipin lagi itong nakasimangot at seryoso.

"Sana nga.....sana makita muli natin si Crystal"

END OF FLASHBACK......
(Continue the present)

CHANEL

Academic Track na ang bilis ng oras. Inulit namin ang performance at ipinost nalang sa youtube kesa gawing live ito.

Naglakad lakad nako papuntang Class 3-1. Binigyan nila ako ng space. Dahil tulala ako dahil may tao akong malapit ng mamatay dahil saakin.

I didn't know ganun kahusay ang galing ko sa martial arts at self defense. Konti lang alam ko pero bakit ang galing ko nun. Umiling ako.....chamba ko lang yun.

Pinagtitinginan rin ako ng mga tao. Siguro sa ginawa ko sa Osami nayun. May masakit parin sa katawan ko.

"Good Morning!!" tinignan lang ako ni Miss G. Galit ako. Sa paligid ligid lamang hindi na mapagkakatiwalaan pero bakit. Mahigpit ang bolpen na hawak ko at napatalsik na ang ink niya.

"Factoring" isinulat niya sa board at nagdiscuss. Kaya tumayo ako.

"What is it" si Miss G.

Now alam ko kung bakit ganito nalang ang nararamdaman ko. She maybe fun outside but dirty inside dahil siya.......siya ang sekretarya ni Osami.

"Bakit wala ka sa aksidente noon" yun lang ang itinanong ko sakanya bago umalis.

MISS G

Kinakabahan ako ng umalis siya at saktong nagbell na para sa susunod na klase. May nagrecess muna dahil dapat 5 minutes lang ang snack time then balik sa kwarto agad.

Bumalik na siya......pero nandito parin ako. Tinignan ko lang siya.

"Naisagot ko na ang tanong mo" sabi ko.

"Na nagCR ka eh bakit ka makaCR kung hinarang tayo ng mga alipores ng Osami na yun" sabi niya.

"Ah eh hindi iyon nagtago ako" nagsmirk  siya.

"Nakita kita. Matalas ang mata ko. Magkamali ka sana dahil kapag nagtagumpay kayo" tinignan lang ako.

"Babagsak rin kayo sa huli.......nakakalimutan ninyo. Ang masamang tao madaling sunduin ni karma. At lubusin ninyo na ang pagtatagumpay ninyo dahil sa matapos ito" di na niya itinuloy dahil may pumigil na ito. Napabuntong hininga ako. That was close.

"Tama na" tapos may tumingin saakin. That cold eyes.