Uzak dur ! | Texting• BxB|

otuzaltı

Aslan: Ne yapıyorsun?

Umut: Yanında oturuyorum Sana bakıyorum?

Umut: Sen? Hskfka

Aslan: Yanında oturuyorum :D

Aslan: Sana bakıyorum.

Umut: Peki neden mesajlaşıyoruz?

Aslan: Böyle daha rahat olduğun geldi aklıma.

Aslan: Dedim mesaj atayım, sesin çıkmıyor çünkü

Umut: Ha, doğru

Umut: Uykum var.

Aslan: Arabada uyumadın mı hiç?

Umut: Çok sarsıntılı.

Umut: Uyuyamadım.

Aslan: Küçük bir çocuk gibi dudak büktüğünde tatlı oluyorsun.

Umut: Utandırma beni!

Aslan: Deyip kendin kucağıma bindin.

Aslan: Utangaç :D

Aslan: Beni güldürüyorsun boynuma üfleme.

Umut: Tağam tağam

°°°

Telefonu kapatıp koltuğa bıraktım ve yine boynuna sarılıp üfledim. Omuzları kasıldığında bende gülüyordum. O kadar ağladıktan sonra yorgunluğum daha da artmıştı. Bir buçuk saatir öylece oturup bir birimizi izliyorduk, konuşmadan. Aslan'ın hakkımda böyle düşündüğünü tahmin edememiştim.

Ben onun beni bu kadar çok düşündüğünü tahmin edememiştim aslında.

Bir kez daha üflediğimde belimdeki ellerini karnıma getirdi. Nefesimi tutup hızla ondan uzaklaştım ve sırıtışına baktım. Ama ben oradan fena huylanıyorum!

" Tamam, valla üflemiyorum. Gıdıklama. "

Gülümseyip belime götürdü ellerini. Ona sarılıp başımı omzuna koydum. Her şey çok hızlı gelişmişti sanki. Aklımı toparlamak için zamana ihtiyacım vardı. Ama canım ondan ayrılmak istemiyordu. Bir aydır ondan uzaktım, özlemiştim elbette ki.

Ona yakınken düşünemiyor, uzaklaşmakta  istemiyordum. Bir tarafım Umut bir şeyler yanlış derken diğer tarafım Siktir et, onu mutlu et diyordu. Ayağa kalktığında bir an yere düşeceğimi sanıp daha sıkı tutunum ona. Ayaklarımı ona dolayıp sıktım, istem dışı olmuştu. Aniden kalkması beni şaşırtmış ve korkutmuştu. Bacaklarımı kavradığında sarılışımı gevşettim ve ofladım.

" Hey, sakin ol. "

" Korktum ne yapayım? "

" Tırsak velet. "

Gülerek yürümeye başladığında ofladım. Al işte, gitti tüm düşüncelerim. Sadece bu adam kaldı gene aklımda. Ve bunu tek bir hareketiyle yaptı. Gülüşüyle.