Uzak dur ! | Texting• BxB|

ellidokuz

" Arkadaşlarımla kavga yapıp duruyordum küçükken, onlar fazla kötüydü. Hayvanlara eziyeti oyun sanıyorlardı, sinirim tepeme çıkıyordu. Yine bir akşam kavga yaptıktan sonra yiyeceğim azarları düşüne düşüne eve gelirken, minik bir şey gördüm kaldırıma oturmuş. Korktum başta, hava kararmıştı tek tük insan vardı. Baktım küçük bir oğlan, kanayan dizine kızıyor kanadığı için. Ağlıyor. Gittim yanına oturdum, konuşmadı benimle. Oğlum dedim konuşsana, dizinle konuşurken gördüm seni benle de konuş. Yok, açmıyor ağzını. İnat. Gittim su aldım geldim yanına koşa koşa, yarasını temizliyorum işte soruyorum ailesi kimler nerede oturuyor diye.

En sonunda o kadın çıktı sokağa beni merak etmiş, endişelenip aramaya çıkmış. Geldi yanımıza oturdu, küçük çocuğa sordu ne oldu diye. Benle konuşmayan çocuk konuştu onunla, ayar etti beni. Meğersem sabahleyin taşınmışlar bizim yan eve, tabi ben erkenden sokağa çıktığım için haberim yok bir şeyden. Aldık onu da eve gittik, o gece akşam yemeğini bizde yedik. Ailelerimiz kaynaştı, Koray benimle konuşmaya başladı ama yok inat ettim bu kez ben konuşmuyorum onunla. Ayar oldum bir kere çocuğa. Bir saate yakın oturduk biz o kaldırımda insan bir kelime bile mi etmez arkadaş?  "

Gülerek tavana bakmaya devam ettim, yatağına yan yana uzanmıştık. Yarım saatin sonunda anlatmaya başlamıştı tam da gitmek için kalkacakken. Başımı çevirip, ona baktım çaktırmadan. Tabii, o da bana baktığı için yine yakalanmıştık bir birimize. Boğazını temizleyip gözlerini kaçırdı, gülümseyerek tavana bakmaya başladım yine. Çocukluk anılarını dinlemek hoşuma gidiyordu, Koray ile birlikte büyüdükleri için daha ne anıları vardır kim bilir.

" O zamandan belliydi bunun keçiliği tatlıydı da ' Abi valla babam dedi konuşma yabancılarla. Affet artık bak küserim he! ' dedi. Ama öyle tatlı dedi ki dayanamadım affettim. O günden beri ayrı gecen bir günümüz dahi olmadı onunla, beraber yedik beraber uyuduk beraber duş aldık. Her şeyi beraber yaptık, elbette ailelerimiz de sık sık girip çıkmaya başladı evlerimize. Bir süre sonra, biz okuldayken de birlikte olmaya başladı ailelerimiz.

Türkan teyzemle babam çok iyi dost oldu, sıkıntıları beraber atlattık. Hiç bir şey saklanmazdı aralarında, gizli saklı yoktu. Elbette o kadınla Koray'ın babası da yakınlaştı, kimse kötü bir şey düşünmedi. Sonuçta Türkan teyzemle Babam da yakındı. Yavaş yavaş uyuttular bizi, hepimizi. "

Ellerimi karnıma koyup, parmaklarımla oynamaya başladım. Belki de hataydı anlatmasını istemek, sesinin titremesi kalbimi yaralıyordu.

" Bir süre sonra, Koray en yakın dostum oldu. Kardeşim oldu. Aynı şekilde Türkan teyzemle babam da. Bir gün okuldan eve dönerken bakkal amca bizi işaret etti önlerinden geçerken, aldırmadım başta Koray'ın elini tutup yürümeye devam ettim. Eve yaklaştıkça parmakların sayısı artıyordu, eve geldiğimizde kapının önü insan doluydu. Koray'ı babama emanet edip içeri girdiğimde Türkan teyzemin başına üşüşmüş kadınlar çekti dikkatimi.

Türkan teyzem ağlıyordu, evde kırılmadık şey kalmamıştı. Beni gördüğünde kendini toparlamaya çalıştı, başaramadı elbette. Onu ilk kez böyle görüyordum ve elimden bir şey gelmemişti sarılmaktan başka. Sonra öğrendim ki, bakkal amca Ahmet amcayı bir kadınla görmüş sokak arasında, uygunsuz bir şekilde. Türkan teyzem evden kovmuş o adamı. Biliyor musun?

O kadının göğüsünde çok ağladı Türkan teyzem. Yüzü bile kızarmadı o kadının, eli bile titremedi. "

Burnumu çekerek dolan gözlerimi yumdum, yeniden yaşıyor gibi anlatıyordu. Kırgınlığı sesindeydi ve her yerime batıyordu sanki. Ona bakmaya korkuyordum, aslında ben şu an çok fazla korkuyordum..