Lips Don't Lie

Kabanata 18

Kabanata 18

Half

It felt awkward. Sobrang awkward matapos umalis ni Kurt. Nahihiya ako na ewan. If I just didn't pull him ay wala namang mangyayari na ganoon. Argh. Ang sarap sabunutan ng sarili ko.

"Uhm." Nag-aalinlangan akong tumayo. Ni hindi ko makuhang tumingin lamang sa kaniya. "Sunduin na natin si Rayven."

Siguro nahihiya din si Rich kasi simula kanina ay walang nagsasalita sa aming dalawa. Tipong sobrang tahimik like may imaginary kuliglig sa paligid.

"Ang bilis niyo naman ata." May halong pang-aasar ang boses ni Mom.

Hindi ko na pinansin ang pang-aasar niya kasi I am kinda shy pero siyempre ay ayoko namang ipahalata iyon sa kaniya. "Where's my son?" Tumaas ang gilid ng labi ni Mom na tila ba nahuhulaan niya ang nasa isip ko.

"He's sleeping. Rich..." Bumaling siya sa katabi ko at hindi pa rin nawawala ang ngisi sa mga labi nito. "Nothing. Let's just talk some other time." Hindi ko napigilan ang pag-taas ng kilay ko.

Days passed like the usual, ilang buwan na rin na ganito ang set-up namin ni Rich, magkasama sa iisang bahay kasama ang anak namin na tila ba isang masayang pamilya. Pero hindi pa rin mawala ang pangamba sa puso ko. Oo masaya ang anak ko pero ako? Hindi ko masabi na masaya talaga ko lalo na at punong puno ng takot ang puso ko. There are times na iniiwasan kong makadikit si Rich, para kasing napapaso ako sa tuwing nagkakadikit ang mga balat namin. And everytime that he's looking at me ay para akong nahihipnotismo ng mga mata niya. Papunta na naman ako sa muling pagkahulog.

Hulog na hulog na.

Lunod na lunod na.

Paano pa ako makakaahon? Lalo pa ngayon na magkasama na kami sa iisang bahay. Gustong gusto ko na siyang kalimutan, that's my original plan nang bumalik ako dito sa Pilipinas pero ngayon... seeing my son right now na sobrang saya parang natapon na lahat ng plano ko.

I need a diversion. Hindi pwedeng ganito. I don't want to experience another hell hole if things won't work out fine. I need to save myself from drowning. I need to save myself from another heartache.

"I am planning to have my own line here." I am having a meeting now with some of my business partners thru ZOOM app.

Tumango-tango ang ilan pero may ilan rin na tila hindi sang-ayon. "You will be dealing with your own family if that's the case." Anton said, he's one of my co-model in my own fashion line and a stockholder also. He held his chin like he's thinking of something serious. "Will you be staying there for good?"

Napaisip ako sa tanong niya. Will I stay here for good? "No. I just want to try new things. Besides... we never tried to open our line in an Asian country." I reasoned out. Pero alam ko naman sa sarili ko na hindi ako sigurado sa mga nangyayari ngayon, it's like a fallback plan for me. Kung hindi man kami maging maayos ni Rich at para hindi niya isipin na ilalayo ko na naman sa kaniya ang bata na sigurado akong hindi siya papayag ay magsisimula ako dito ng negosyo. Atleast, hindi ko na kailangang umalis ng bansa.

Sige Hill lokohin mo ang sarili mo, umaasa ka pa rin naman na magiging ayos talaga kayo. Napailing ako sa sarili kong naiisip. "Are you sure?" Nabasag ang pag-iisip ko nang muling magsalita si Anton. Tumango lang ako. "Then expect me to be there, I'll just clear my sched and I'll bring Mona with me."

Anton Sandoval is a half-Filipino, half-Spanish guy na na-meet ko sa Paris. He's my classmate in my MBA class before and became my friend. Nang maka-graduate kami ay naisipan naming magtayo ng negosyo at doon nagsimula ang lahat. Noong una ay wala kaming pang-bayad sa ibang tauhan kaya kasabay ko din siya nang mag-crash course ako sa Marketing and Communications for Fashion and Luxury Brands pati na rin sa International Retail Management. Mayaman ang pamilya niya at may mga negosyo around global pero gaya ko ay ayaw niyang umasa sa pangalan na mayroon ang kaniyang pamilya.

We literally start from scratch at nang minsang hirap na hirap kami sa paghahanap ng sponsor ay doon namin nakilala si Mona short for Monalisa Gonzaga, a Filipina model na nagkaroon ng problema sa agency niya kaya siya biglang umalis. Good thing is marami siyang kakilala dahil medyo matagal na rin siyang model. Doon nagsimula ang paglago ng negosyo namin. Mona now is one of my business partners at nadagdagan pa ng ilan sa pagtagal ng panahon.

Bata palang ako, I really admire my parents for being good in their field. Para kasing may sarili silang mundo lalo na 'pag tungkol sa trabaho. And I want to be like that kaya nagtayo ako ng sariling negosyo. Pero ayokong tahakin ang sirang pamilya na sumira din sa mura kong puso.

Growing up in a family na laman lagi ng magazines at news, hindi na bago sa'kin ang issues, lalo na nang maghiwalay ang parents ko. Never pa naming napag-usapan ni Mom kung bakit sila naghiwalay, alam ko lang things didn't work out for them. At habang tumatada ako, hindi ko man sabihin pero ako ang pinaka naging apektado sa lahat. Nawalan ako ng tiwala sa mga tao lalo na mga lalaki. And for me, to love is like having a constant pain in your chest. That you needed to be hurt first bago ka maging masaya. And for me, it's kinda unfair, can I just be happy? No more pain just pure happiness. Why there's a need for some complications? Ugh.

I was here in a café, nagpapalipas ng oras. Kasama ngayon ni Rich ang anak namin sa bahay ng parents niya. Isinasama niya ako kanina pero ako na mismo ang tumanggi, sabi ko lang busy ako. I don't want to deal with another drama kaya iniiwas ko nalang muna ang sarili ko sa mga tao. Better that way, I need to deal with my own demon first, hindi 'yung pag sinusubukan ni Rich na ayusin ang kung ano mang tawag sa mayroon kami ngayon ay bigla nalang akong napa'praning. Nakakabaliw, para kasing tuwing may ginagawa sa'kin na mabuti 'yong tao ay naiisip ko na may mangyayaring masama, gano'n katindi.

Kaya ngayon ay para akong sira dito na mag-isa habang umiinom ng tsaa. I am wearing a cap kasi hindi ko alam na may mga "fans" pala ako dito. Nagulat pa ako kanina nang may biglang magpa-picture. Ang sarap din minsan na mag-isa ka, nakakapag-isip-isip ka sa buhay.

"Hi. Pwede pong makiupo." Nagulat ako nang may babaeng nakiupo sa upuan sa harap ko, medyo punuan ang café ngayon kaya tumango nalang ako at ngumiti. She looks familiar, hindi ko alam kung saan ko siya nakita. Napa-kunot ang noo niya nang mapasin niya ang pagtitig ko. "May problema po?"

Agaran akong umiling. "Ah. Wala naman. You look familiar kasi." Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin kung saan ko siya nakita, sobrang pamilyar ng mukha niya eh. Those almond shape eyes na ang taray tumingin, her high cheekbones, those pouty lips, the jawline, and the nose. Kahit anong isip ko ay hindi ko maalala.

"You look familiar din po. You're a model, right?" Ngayon ay nakatitig na rin siya sa akin. Umiling ako muli.

"No. Hindi." Ibinaba ko ng kaunti ang cap ko para matakpan ang mukha ko at yumuko ng kaunti. Narinig ko ang pagtawa niya. "Don't worry po Miss, hindi naman ako sisigaw dito na may isang sikat na model akong kasama. Kaya stop hiding your face."

Napatunghay ako sa sinabi niya. "By the way, I am Adrianna po. Adrianna Mercado." Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ko ang buong pangalan niya. Hindi naman siguro 'diba? Marami namang Mercado sa mundo. Oo, tama madami namang Mercado sa mundo.

I am convincing myself nang may dumating na lalaki. "Are you done now hija?" Tumunghay ako at tila nanigas ako sa pwesto ko. Gusto kong itago ang mukha ko at lumubog ngayon sa kinauupuan ko pero ang sariling katawan ko ay ayaw kumilos. Para akong napako dito, maging ang kumurap ay hindi ko magawa.

"Hill." He's about to go near me nang itaas ko ang kanang kamay ko. "Stop. Don't come near me." Matigas at may diin kong sabi sa bawat salita.

"You know him dad?" Kuryosong tanong ng babae na nakaupo sa tapat ko.

"He didn't." Puno ng pait ang boses ko.

"I should go. Nice meeting you Adrianna and you also Mister. I hope that I won't see you again." Halos pabulong lang ang mga huling salita bago ako umalis doon.

Halos lakad takbo ang gawin ko at dumiretso ako ngayon dito sa parking kung nasaan ang sasakyan ko. Kaya pala she looks familiar kasi kahawig ko siya. Sa dami ng makaka-mukha ko sa mundo ay bakit pa ang lalaking nang-iwan sa amin, pwede namang si Mom 'diba. I hate him. I really hate him.