The Three of Us (on-going)

Chapter 14: PAPA

"Natatakot ako." Sambit nya habang umiiyak padin sa balikat ko.

I couldn't help but to be affected too. Hanggang sa umiyak narin ako.

"It's okay, everything's going to be fine." Wala akong masabi para mawala ang lungkot nya.

Ang I hate myself dahil hindi ko alam ang sasabihin ko!

No, this is wrong. Pinunasan ko ang mga luha ko while gently tapping his back.

Lumayo ako sa kanya at hinawakan sya sa magkabilang balikat.

"Puntahan natin sya?"

Tumingin sya sa akin at pinunasan ang kanyang mga mata.

"Okay lang sayo?" Tanong nya.

"Oo naman, if that's what makes you feel better, sasamahan kita."

Muli syang yumakap sa akin.

Nag-init bigla ang pisngi ko. Shocks!

"Thank you."

"Tara na." Hila ko sa kanya.

______________________________

Pagdating namin sa ospital ay agad kaming dumirecho sa ER.

Hinahanap namin ang mommy nya nang mapadaan kami sa hallway kung nasaan ang daddy ni Joshua.

Naka-upo sya habang taimtim na naghihintay.

Lumapit agad si Joshua sa kanya at nagyakap silang dalawa.

Narinig ko ang pag-iyak nila.

I don't even know what to say! And I hate myself for that. Wala man lang kwenta ang presensya ko dito!

Lumapit ako sa daddy ni Joshua at yumakap sakanya.

"Tito, stay strong po." Sabi ko habang nakayakap sa kanya.

"Thank you." It was everything he said, but it's fine. Naiintindihan ko ang sitwasyon nila.

Humiwalay na ako at tumabi kay Joshua.

"How is she?" Tanong ni Joshua kay tito.

"She's still having the surgery." Bumuntong hininga muna si tito bago itinuloy ang sasabihin.

"May fracture sa buto nya kaya kailangan ng immediate surgery." Tito said, teary-eyed.

"What happened, dad?" Tanong ni Joshua. Ngayon pareho na silang umiiyak.

Nanahimik na lang ako dahil medyo private ang pinag-uusapan nila. I shouldn't be here.

"Uhm. Joshua, bibili lang ako ng tubig sa canteen." Bago pa magpatuloy ang usapan nila ay tumango na lang sya.

Tumayo na ako at dumirecho sa canteen.

Lumapit ako sa counter para bumili ng tatlong mineral water.

Nang mabayaran ko na ay bumalik na ako.

Pagdating ko doon ay nakita ko sila tito na hindi nag-uusap at parehong naka-yuko.

Si Joshua naman ay parang galit. Lumapit ako sa kanila at inabot ang tubig na binili ko.

"Thanks." Sabi ni Joshua.

"Salamat." Si tito.

Anong meron dito at parang nag-away sila?

Umupo muna ako at nakisabay sa paghintay.

Napa-isip ako, bakit naman kaya na-aksidente si tita?

Well, it doesn't matter anymore anyway. Ang importante ay ang kaligtasan ni tita.