Mitch Pov
I can't sleep. Masyadong magulo ang utak ko.
Bakit ba kasi nangyare ung mga bagay na ganun?
Everytime i close my eyes parang nagrereplay lahat ng nangyare,
Una yung sulat na may dugo tas yung aksidente kanina.
It was already passed midnight pero hindi parin ako makatulog.
So i decided to just text dom and tell him that im okay na. Ayokong nagaalala yun baka hindi din siya makatulog eh.
"Hon? Still Up? Im okay na po don't worry about me okay? Iloveyou Hon :* <3"
*Messege Sent*
Wala pang ilang segundo i heard my phone rang and i picked it up.
"Hon? Bakit ka tumawag?"- i asked.
"You texted me not to worry but its passed mid night hon why're you still up? Is that what you called Okay"-him
"Tss. Stubborn. Of course im okay hon. Don't be so paranoid. Medyo naiinitan lang ako kaya hindi ako pa ko natutulog."- i lied and deep inside i felt so nervous. The anxiety and all are mixing inside my head.
"Then. Go sleep or else pupunta ako dyan and im going to sing you a lallaby."-him.
"Hahaha. Sira! Oo na matutulog na po. Good Night Hon. :*"-me
"ILOVEYOU AND I'LL ALWAYS WILL"-him
"ILOVEYOUMORE :*"-me
End of conversation.
Kinabukasan.
Buti na lang walang pasok gusto kong makasama pa ng matagal ang kama at unan ko. XD
*tok.tok tok*
"Mitch? Gising kana ba?" Si mommy..
Well? Oo its a little bit awkward hindi pa kasi ako nakakapagsorry eh.. i don't know how.
"Yes mom?"- after i open the door.
"Nak may package ka nasa sala. Kanina pang umaga dumating yan."-sabi niya at tinanguan ko na lang siya.
Agad naman akong bumama patungong sala at may nakita nga akong box.
Wait. Hay nako. Kay dom to galing im sure..
Good Morning Mitch
The note says..
"AHHH! FUCK! MOMMY!"-me
M--ay... may du--dugo ulit..
And this time damit naman siya ng isang babae at duguan ung damit.
Agad na pababa si mommy at ng makita ang loob ng box agad niya itong kinuha at diretsong inilabas ng bahay para itapon.
Another... sign of..? Of What?
Dom Pov
Hindi na ko nakatulog simula kagabe, hindi mawala wala sa isip ko lahat ng mga nangyayare. Wala akong ideya kung bakit ganito ang mga nangyayare. Aaminin ko natatakot ako, natatakot ako para kay mitch dahil mukhang siya ang punterya nung taong nagte-treat samin. Posible kaya yung taong nagte-treat samin is yung mga taong nakalaban ko dati? O pinagtitripan lang kami? Shit.
Hindi ko to pwedeng ipagsabi muna kahit kanino lalo na kila jet alam kong makakatulong sila pero ayokong gumawa ng hakbang na lalong makakapagpahamak kay mitch. Tang*na.
Bumangon na ko sa pagkakahiga at agad na hinanap ang cellphone ko. Nang makita ko to nakita kong lowbat ito kaya naman chinarge ko muna at bumama na ko para mag-almusal.
Nang natapos na kong kumain naligo na ko at balak kong puntahan si mitch. Hindi parin kasi ako mapakali, its like anytime may mangyayare sakanya. Argh. I know its so uncool but for the sake of mitch kahit nakakabakla, wala na kong pakialam. I don't want to lose someone again.. Not again.
Ready na kong umalis ng bahay para makapunta kay mitch ng maalala kong naiwan ko sa bahay ang cellphone ko. Hinayaan ko na lang mamaya ko na lang kukunin pagbalik.
Nang makarating sa bahay nila mitch napansin kong bukas ang gate at may box sa labas na may dugo. Agad akong napapasok at nagsisisigaw.
Walang tao sa bahay miski yung mga maid kaya naman dumiretso na lang ako sa kwarto ni mitch at ayun siya nakayakap sa mama niya at umiiyak..
"Mitch?"-me
"Dom?"- si mitch at napabangon bigla. Diretso nya kong niyakap at umiyak.
Nang tingnan ko siya namumugto ang mga mata niya.
"Dom? Maiwan ko na muna kayo, ikaw ng bahala kay mitch." Si tita at umalis na pagkatapos tapikin ang balikat ko.
Naasar ako. Naasar ako sa sarili ko.. fuck. Lagi ko na lang nakikitang umiiyak ang babaeng mahal ko. Bakit ang komplikado?
"D--dom? Ba--bakit ngayon ka la-lang?" Tanong sakin ni mitch kasabay ng mga hikbi.
"Kanina.. pa kami tawag.. ng tawag ng tawag sayo ni mommy.." dugtong niya.
"Im sorry hon! Hindi ko kasi dala ang phone ko at nakacharge din yun. Fuck. Sorry mitch." Sabi ko sakanya at hinalikan ang noo nito.
Bakit ang tanga ko? Shit. Alam ko ng may mga ganito ng nangyayare tas ganito pa ko? Shit. Shit.
Naupo muna kami sa kama niya at hinayaang mahimasmasan muna siya hanggang sa makatulog. Masyado ng maraming kaganapan ang nangyare sakanya. Kahit ngayon lang gusto kong maramdaman niyang boyfriend niya ko. Kahit ito. Itong pagbabantay sakanya magawa ko para lang maproteksyunan siya.
Pakiramdam ko wala akong kwenta. Wala akong silbing boyfriend para sakanya. Wala akong nagagawa para man lang proteksyunan siya. Naasar talaga ako.
*one messege received*
Umilaw ang cellphone ni mitch at tiningnan kong may nagtxt dito.
"If you don't want her to get hurt you better leave her unless you want to see her die.."
Napasabunot na lang ako sa buhok ko. Bakit ganito? Dahil talaga sakin kaya siya napapahamak? Dahil sakin kaya siya nasa panganib ngayon?..
***
BINABASA MO ANG
Past or Present ?
Юмор"Akala ko mahal mo ko , akala ko lang pala un.." "Mahal naman kita eh..." "No ! Hindi mo ko mahal at hindi mo ko kailanman minahal.." "Makinig ka please?" "Ayoko na.." "Tama na.." Natapos ang lahat ng pinagsamahan ng dahil lang sa hindi maipaliwanag...
