Moved

Chapter 17

Klyde's POV

Pansamantala akong nakaupo sa sofa ngayon dito sa isang parlor at naghihintay kay Cristal na matapos.
Nag pa keratin kasi siya.

Ang arte! Gastos lang ang dala sa buhay ko! Ang sarap niyang sapakin! Aishh!

These past few years, bumalik ang pagiging Casanova ko. Ng maging kami ni Lax, doon ako nagbago. Pero nung naghiwalay kami at na engaged ako kay cristal, napag isipan ko na magloko dahil di naman siya ang mahal ko kaya okay lang na masaktan siya.

Nangliligaw ako ng iba, araw araw, iba't ibang babae. Pero hanggang doon lang yun. Hindi ko sila hinahalikan o ginagalaw. I'll only do that for the right time and to my woman. Athena Laxven Valdemor. On our wedding day, when she'll become officially mine!

"What were you thinking? "Mataray na tanong ni Cristal kaya napangisi ako sa naisip na sagot.

"Girls. "

Nakita kong nasaktan siya at nanlambot habang pilit tumitingin sa akin dahil inaasikaso pa ang kaniyang buhok. Pilit kong tinatago ang tawa ko dahil naiiyak na ito.

"You're so bad. "

"Then, you're sorry. It's your own fault. You choose the wrong man to marry. "Sabi ko bago tumayo.

"Where are you going?"tanong niya.

"Find pretty girls. " sagot ko at hinarap ang bakla na nag aasikaso sa buhok niya. "Wag na wag mo yang paaalisin ng hindi pa tapos ang buhok niyan. At ayusin mo para magmukha na yang tao. "Bilin ko.

Takot man ngunit napatango nalang ang bakla. Mabilis akong tumalikod at lumabas ng parlor para malayo kay cristal.

I badly want to see her, I badly want to talk to her, I badly want to be with her.

But this is it!

I have a plan but this is not the right time. I'll show everyone that I don't deserve Cristal. Cause I deserve high class girl who's better than her. A girl who can love me in every move I make.

It maybe sounds impossible and weird, but I still love Lax. I know that every boys have this unfairness things in life. When the girl they lo be leave them, they'll find another that easily. But, I'm different.

I don't know why! I'm a Casanova but it seems that Laxven change me and let me fall harder to an endless hole that made it hard for me to get out.

"I need to find a coffee shop ."sabi ko at inilibot ang tingin sa paligid habang naghahanap ng shop.

Naglakad lakad ako dito sa mall at saktong nakakita ako! Yes! Ang swerte dahil malayo sa parlor! Ayiiee!

Pumasok ako at pumunta sa counter. "One mocha please. "Aniko at inilibot ang tingin sa coffe shop. Vintage ito at magandang tignan. Hindi yung parang nalulugi ka.

Naglakad ako papunta sa isang single table at doon hinintay ang aking kape. Maybe it takes a few minutes.

"Here's your order sir. Enjoy. " sabi ng isang crew na nagbigay ng kape sa akin. I looked at him and nodded.

Malapit lang sa glass window ang table ko kaya nakikita ko ang nasa labas. There's so many people out there and I hate it.

How I wish na tawagan na ako ng headquarters para sa bagong mission upang malayo na ako sa bruhang ito.

At para di matuloy ang papalapit na kasal.

Habang umiinom ako ng kape, biglang nag ring aking phone kaya nailapag ko
Ang aking baso at kinuha ang Phone.

Sinagot ko iyon ng hindi tinitignan.
And I hope this is not cristal.

"Bro! " rinig kong boses ni Meo kaya napangiti ako. Yeah. Okay na kami. Dahil bago mag graduate, sinabi ko sa kaniya ang kailangan niyang malaman kung bakit ko iyon ginawa kay Lax.

"Yeah. "

"Sama ka? "

"Saan? "

"Batch reunion. "

"I think, I'm not gonna come. "

"Bakit? "

"Naghihintay ako sa tawag ng headquarters, ehh. "

"Ohh. So ako lang sa ating tatlo ang pupunta? "

"Hindi pupunta si henry? "

"Nope. Pupunta sila sa Quezon ehh. "

"Anong gagawin nila doon? "

"Hindi ko alam. Di naman nila sinabi. "Malungkot niyang sagot. "Gusto ko nga magbakasyon doon sa kanila Briddette ehh. "Aniya.

"Eh? Makakapunta rin tayo dun. Sa kasal nila, Henry at Dette. "Sabi ko.

"Ehh, ikaw? "Nangunot ang noo ko sa tanong niya.

"Anong ako"

"Ikaw! Kailan ang kasal mo! "

"Ayy. Pre, tulungan mo naman ako ohh. "Matabang kong pakiusap. Natawa naman ito.

"Hehehe. Maghintay tayo sa mission mo. Tapos sasamahan kita doon para sabay tayong maghanap ng babae. "Sabi niya.

Napatawa naman ako ng mahina. "Si lax ang hahanapin ko! Wag kang hangal! "

"Ehh? Huy! Sabi niya di ka na niya babalikan! "

"Mahal pa ako nun. "

"Ewan ko sayo! Basta ako! Kapag nakahanap talaga ako! Huhh. Sisiguraduhin kong mas maganda pa sa mga babae niyo! "Mayabang niyang sabi.

"Nyehehe. Hindi ka makakahanap ng babae, Meo!" Sigaw ko.

"Hindi kaya. O sige na. May hahanapin pa ako. Bye! "

"Bye! " paalam ko at pinatay ang tawag. Baliw talaga yun. Pinapaalala pa yung sinabi ni lax! Kamalas malas!

Humigop ulit ako ng kape at ibinulsa ang phone. I really want to escape from our house far away from that bitch! Argh!

Noong ginawa ko iyong kabaliwan ko sa harap ni Lax, labag talaga yun sa loob ko. Takot ako ng panahong iyon. Sobrang takot na parang sasagip ng buhay sa isang komplekadong sitwasyon. Nasa isip ko ang sinabi ni lax noon na kapag nakita niya ulit ako, papakawalan niya ako ng walang pagdadalawang isip. Kaya Takot talaga ako ehh. Dahil kapag ginawa kong pag salba sa kaniya, siya namang pagkawala niya sa akin. Mas natakot pa talaga ako nung sabi niya na kahit mahal pa niya ako, kapag pinakawalan na niya ako, di na talaga ako babalikan ng babaeng yun.

Pero, mas pinili ko ang sakit sa hinarap na hindi na siya magiging akin, kesa sa mawala siya sa aking piling pang habang buhay.  And hirap nun.

Sabi ni Henry, nakausap niya si Lax at sinabi nito ang dahilan. Tumawa lang daw si Lax sa katangahan ko. Dahil, kung siya daw ang nasa posisyon ko,  makikipaglaban daw siya ng patayan sa ngalan ng pag ibig, maipag malaki lang ang aming pagmamahalan at ipamukha sa mga tao na matatag kami. Pero ako naman daw ang nasa ganoong posisyon.  Ano daw ang mangyayari? Ehh, takot daw ako.

May point sya. Pero mas mahirap makipag laban kung mawawala rin naman siya sa huli. And I hate thinking about it. But still, I'm thankful na kahit nagkahiwalay kami, at least, buhay sya.

"Excuse me sir. Here's your bill. "Sabi ng crew at inabot ang isang papel sa akin. I looked at it and smile. Parang nahuhulog ako sa mga ginagawa ni Lax noon. Mahilig siya sa matipid kesa sa nagwawaldas. Ang liit ng babayaran ko ngayon at sure ako kapag nalaman ito ni Lax, proud yun sa akin.

Kinuha ko ang wallet ko at nagbayad sa kaniya. "Keep the change. "Sabi ko. Nag bow naman ang Crew at umalis sa table ko. That's quite good.

Napag isipan kong umalis sa Coffee shop at umuwi ng mag isa. Since, si Cristal ang may dalang kotse, edi siya ang mag drive pauwi. Sasakyan niya yun ehh. At ako?  Mag co-commute .

That's a simple thing. No need to worry.