The Last Light / Park Jimin / Tamamlandı

*GİRİŞ*

Changyang derin ve titrek bir nefes verdi. Tuhaf bir şekilde çift renk içeren yeşil ve kahverengi birleşimi gözlerini belki de milyonuncu kez yırtık gazete parçasında gezdirdi.Karşısına ne tür şeylerin çıkacağını az çok tahmin ediyordu.Ya boş bir haberdi , ya da yeni araştırmalarına açılan bir kapıydı. Minik bir tatile çıkıyordu bir nevi. Bu gizemi de çözdükten sonra ara vermeyi planlıyordu.

"Güney Kore'deki bir evin içinde yaşayan minik bir kız çocuğu görüldü.Lakin ev uzun zamandır kullanılmıyor.Emlakçılar bu evin lanetli olduğunu iddia ediyor.Her kime ev satsalar, evin içindeki minik kızın onları rahatsız ettiğinden bahsediliyor.Yetkililer eve arama için gittiklerinde hiçbir şey bulamadıklarını, ayrıca kilitli odaya gittiklerinde bir ses duyup ellerindeki fenerlerin ampullerinin söndüğünü belirtiyor.Uzmanlar hiç bir şey yapamayacaklarından bahsedip duruyorlar.."

"Şu ana kadar"dedi genç kız. Çünkü onu sadece kendisi engelleyebilirdi.

Gözlerini tekrar haberde gezdirdi.Tekrar tekrar bakıyordu..

Haberin yanındaki belli belirsiz küçük kız resmine baktı. Kızın yüzü karanlıktı, aynı kendisi gibi...

Uzunca bir nefes alarak kafasını koltuğa yasladı.Kafasında çok fazla soru vardı.Fakat onun gücü bu soruları cevaplamaya yetmiyordu.Her şey bir şekilde çakışıyordu.Olan olaylar ve onun gördükleri...

Birden fazla ceset görmüştü,birden fazla kan lekesi, korkunç cinayet dosyaları...

Bu olaylar,cinayetler garip bir şekilde onu bu eve yönlendirdi.

Ve şu bir kaç hafta önce evin lanetli bir kız barındırdığını öğrendim ne ironi ama!

Küçük bir hareketlenme hissetti yan tarafında.Fakat uçak duvarından başka hiçbir şey yoktu.Ama biliyordu,o buralardaydı ve sürekli onu izliyordu. Etrafa boş boş bakınırken baktığı her yerin bulanıklaşmaya başlamasıyla gözlerini sıkıca yumdu.

O geliyordu,

"Uzun zaman oldu"diye geçirdi içinden.

Gözlerini açtıktan sonra gelen yüksek frekanstaki ani çınlama ile elleriyle kulaklarını tıkadı.Birçok kez yaşamasına rağmen alışamıyordu bir türlü.

Uçaktaydı,

özel uçaktaydı.

Kimse ona yardım edemiyordu.VİP bir uçak koltuğunda oturuyordu,sonuçta babası ünlü bir grubun yapımcısıydı.İş arkadaşı changyang'ın bu halinden korktuğu için onu tek başına bırakmıştı.

Yalnız kalmıştı, yine.

"Andromeda'yı özlüyorum" diye tekrar geçirdi içinden.

"Ayrıca chongmiyoung ile venüs'ü"

"Aslında hepsini..."

"Hepsi..."

Fakat artık çoğu yoktu...

Sadece;

Değişmiştiler...

Değişmiştim...

Değişmiştik...

Her birimiz, değiştik.

Ayrıca şu gıcık çınlama geçmiyordu...

Neden?!

Daha önce bunu yaşamamıştım.

"Uzun zaman oldu chan-ah"

Onun boğuk ve pürüzlü sesini duymayalı uzun zaman oluyordu..

"Uzun zaman oldu...na-yeong"

"Seni çok özledim.Fakat daha fazla sensiz yapamam"

Bunu demişti.

Ardından boş uçakta boğamıza sarılan eller ile çırpınmaya başlamam...

Biliyordum, sadece beni ölümün eşiğinden döndürüp duracaktı.Fakat ona gücüm yetmiyordu.Karşı koyamıyordum.

"Hanım efendi?!"

Yanımdaki hostes bağırınca na-yeong duman olup uçmuştu. Sonra ise kollarım boğazımda kalan bir ben...

Uçak durmuştu fakat daha Kore'ye varamamıştım.Amerika'ya iniş yapan uçağa bir kaç çekiğin binmesiyle gözlerimi dışarıya dikmiştim.Bende çekiktim, ama biraz küçüktü gözlerim ayrıca şekilliydi dudaklarım.
Insanlar beni kediye benzetiyordu, tuhaf...

İnsanların diş yapıları, göz yapıları dikkatimi çekerdi.Bilmiyorum,gariptim işte..

Yanımda bir hareketlilik daha hissettim. Koltuğa oturan o adamla aramızda bir koltuk vardı sadece. Fakat gözleri çok güzeldi.Bir bir civ civ veya tavşan gibiydi.
Ağzında benim gibi beyaz bir ağız maskesi vardı.Üstümüzde aynı birbirini tamamlayan yin-yang beyaz tişört, yırtık kot pantolon ve beyaz ayakkabılarımız...

Uzaktan birisi kesin bizi bir çift sanabilirdi. Peh, çift kıyafetlerini çokta sevmezdim.

Benim onu süzdüğüm gibi o da beni süzüyordu.Daha falza dayanamadan kafamı cama çevirdim.

Bütün bunları boşverdim, boşverdiklerimin arasına hoşgeldin çekik gözlü kedicik...
.
.
.
Bölüm sonu:
.
.
.

*ivit yeni kitap ^-^ umarım güzel bir giriş yapmıştırım*
*

düzenleniyor*

.
.
.
.
.
Işığını kaybetmiş minik yıldıza tıklayarak ışık olurmusunuz?
.
.
.
.