"Changyang uyan hadi!"
Sertçe sarsılmamla beni sarsan eli sinirle üzerimden ittirdim.
"Git başımdan~"
Mırıldanmamın ardından gördüğüm rüyanın devamı için arkamı dönerek uyumaya çalıştım.
"Hyung bu uyanmıyor"
Dışarıya doğru seslenen jungkook ile sabır dilenircesine gözlerimi daha sıkı yumdum.
"Uyandır onu Jungkook bunu başarabilirsin!"
Koridorda koşuşturan jin oppanın sesi gelmişti. Derin bir nefes alan Jungkook beni dürtmeye devam etti.
"Changyang.. Uyan hadi."
Ama bu ses jungkook'a ait değildi. Ufak bir hareketlilik sonucu Jimin'in yanımdan uzaklaştığını hissettim.
"Jungkook, benim işlerim var. Telefondan oyun oynamayı bırak ve kızı uyandır."
Kapının yanından bağıran jimin oppaya namjoon oppa cevap vermişti.
"Jungkook lavaboya girdi ve hazır gibisin Jimin. Changyang'ı uyandır."
Oluşan sessizlik sonrası tam 'Hellooğ may dıriiiğm" diyordum ki yatağın ucunda oluşan ağırlık ile sarsılmam bir oldu.
"Tanrı aşkına rüyamı tamamlasaydım~"
Elini üzerimden çekmesi için hamlede bulunurken tekrar yatakta yuvarlandım.
"Changyang uyanman lazım. Hadi kalk ve üzerini değiş"
Kafamı sesin geldiği yöne çevirerek kapalı olan gözlerimi açmak istemesem de açtım. Gözlerimi açmamla burnumun ucundaki Jimin'in yüzünü gördüm. Tanrım, neden bu kadar yakındı? Aklıma dün geceki kareler gelirken sessizce yutkundum. Kendimi zorlayarak gözlerime odaklanmış göz bebeklerine odaklandım. O kadar yakındık ki onun havaya verdiği karbondioksiti içime çekmemek için aynı anda nefes almaya özen gösteriyordum. Evet, düşündüğüm şey mükemmel! Baygın bakışlarımı yüzünden çekerek kendimi tutmaya çalıştım. Belimin ağırması sonucu doğrulmaya çalışmamla dudaklarım onun dolgun dudaklarına sürttü.
Gözleri şaşkınlıkla bana bakarken ellerimi yüzüme siper ettim. Tanrım daha ne kadar yanında gömülecektim?! Küçük bir kahkaha atmasıyla ona vurarak somurtmaya çalıştım. Fakat sadece çalışmıştım çünkü o güldükçe ona bakarak mal mal sırıtıyordum. Gülmekten önüne doğru eğiliyordu. En sonunda gülerek omzuna vurdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Last Light / Park Jimin / Tamamlandı
ФанфикKimsenin görmediklerini görmüştüm.. Yaşamak için tutunacak bir dal arar olmuştum. Korkuyordum.. Yalnızdım.. Yine ve yine.. Fakat şunu öğrenmiştim kısacık hayatımda çoğu şey sahteydi. Aynı zamanda sana "destek" olanlar. Aslında Hayat yalandan ibarett...
