The Last Light / Park Jimin / Tamamlandı

*1.Ah! Jimin-sshi*

Medya:Suga-min yoongi-

"Güney kore yolcularımız,kore'ye varmamıza yedi saat kalmıştır.Iyi geceler..."dedi gece gündüz uçak uçuran pilot..

Yedi saat...

Hadi ama bu kadar sıkıcı geçmesi hiç adil değildi.

Etrafıma bakınmaktan bile sıkılmıştım.Derin bir nefes vererek kafamı geriye attım.Bildiğim tüm dizileri bitirmiştim yani dizi falanda izleyemiyordum.. uçak tavanını incelerken yüzümü buruşturdum.

"Bu kadar sıkıcı olması hiç adil değil"diye sızlanmaya başladım.Canımın sıkılmasına alışık değildim ki ben.Hayatım sürekli macerayla geçmişti.Kulaklığımın tekini takarak müziği son sese ayarlamış, ve Tata göz bandımı indirmiştim.Aynı zamanda cooky battaniyemi örtmüş,Koya boyun yastığını boynuma koymuş , chimmy , RJ ve Mang peluş oyuncaklarıyla Shooky yastığına sarılmıştım.

"İyi geceler A.R.M.Y.!"

"A.R.M.Y."diye geçirdim içimden.Ben de bir army'dim.Hem de koyu bir fanlık. içerisindeydim.Dur bir dakika! BTS ile aynı uçakta seyahat ediyorum! Kafamı tekrar geriye attım.Eğer bunu yapmazsam bayılabilirdim.Kafamın arkasındaki şey hızla kayarken saçımın dolandığı bir yer canımı yakmıştı.

"Ah!"

Acınası bir inleme ağzımdan firar ederken,
Bir anda bağırmam ile tüm gözler bana dönmüştü.bense saçımı kurtarmaya çalışıyordum.

"Yardım edermisiniz?!"

Sanki bu cümleyi bekliyormuş gibi jimin hemen saçımı dolandığı yerden çözmeye başladı.
İşini bitirince gözleri kısılana kadar gülümsedi.

"Teşekkürler Jim-"

Tam konuşuyordum ki bir an pot kırdığımı fark ettim.

"Demek bizi tanıyorsun"

Utançla başımı eğdim.

"Evet"

"Dur bir dakika..Seni hatırlıyorum.. Bang Changyang değil mi?"

Hemen başımla onayladım.Şaşırmıştım ve bir o kadar da sevinmiştim.

"Beni unutacağınızı düşünmüştüm,sonuçta bir army galaksimiz var ve...koca bir galaksideki minik gereksiz bir yıldızı kim umursar?"

"Eğer o minik ve "gereksiz" yıldızlar olmazsa galaksi diye bir şey olmazdı. Changyang."

Gereksiz kısmını söylerken elleriyle tırnak işareti yapmayı unutmamıştı.Şu an çok sevimli göründüğünün farkında mıydı bu çocuk?!

Aramızda uzun bir sessizlik oluştu.

Hızla sırt çantamdaki kart oyununu çıkararak bana merakla bakan jimin'e döndüm.

"Ünlü olup olmaman beni ilgilendirmiyor.Sen de normal bir insansın ve şu an sıkıldığını biliyorum.Sıkıldın değil mi?"

"Aslında, haklısın."