Prologue

2.1K 75 25
                                    

The characters and events in this book are purely fictional. Any references to historical events or real people have no existence outside the imagination of the author, and resemblance to actual events or people are merely coincidential 

No part of this Book must reproduce in any forms, this is written by an amateur writer so please be aware for the typos,grammatical errors and wrong spellings

hi,  inuunahan na kita dahil alam kong malilito ka sa takbo ng araw sa pov ni ganito at ganiyan. utang na loob, nasa magkakaibang lugar sila kaya ganiyan tsaka sinasabi ko naman na dalawang araw ganito and churva. isa pa, isa iyon sa mga paraan upang malito kayo. mystery nga di ba? isusubo ko pa ba sa inyo ang lahat para ma-gets niyo? syempre, magso-solve or mag-iisip kayo. 

-

Umupo ako sa tapat ng isang detective tsaka humigop ng kape na nakalagay sa ibabaw ng mesa. Ngumiti siya ng makahulugan tsaka ako pinanood na mawalan ng malay.

**

"I wonder kung nasaan na ang letseng iyon."

"Patay na nga daw, hindi ba?"

"I still can't believe."

"E, ano iyong bangkay?"

"Everyone can fake a corpse, duh!"

"How naman iyan, aber?"

Waking up feeling dizzy and hearing them fighting over things made me smile. That's why I'm here. That's why I drank the coffee. Alam kong may drugs doon na nilagay na makakapagpatulog sa akin. And yeah, number one plan is done! 

Nilibot ko ang buong paligid, madilim. Hindi ko alam kung nasaan ako pero sigurado ako, akala nila, naloko nila ako. Hah! Akala nila, magpapalinlang ako sa kanila? Asa sila, 'no. At first, alam kong planado na nila lahat ng ito. But, hindi ko alam kung paano ako makakakawala dito. I have a plan but I'm not sure kung mag wo-work out ito.

Tiles. Malamig. Saradong pinto at bintana. Pinakiramdaman kong muli ang paligid, walang hangganang pagtatalo ang naririnig ko sa kabilang dingding. Nakakakulili pero alam kong makakakuha ako ng impormasyon kung mananatili ako ditong nakatahimik at walang gagawing ingay. Alam ko ang plano nila kaya ako narito.

"Gising na kaya iyon? Halika, tignan natin upang mapabilis."

--

I felt betrayed.

Akala ko, ako na ang pinakamaswerteng tao sa mundo. Well, I really thought --just thought.

Akala ko, ako na ang babaeng wala nang hihilingin pa. But as insecurities came, my life changed.



HAS 2: Spilling The BeansTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon