Clubကေနေဝသာကီျပန္ပို႔လိုက္သျဖင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေသာ္လည္း စိတ္ထဲကေတာ့သူမကိုမခင္ခ်င္သၫ့္ ပ်ံလႊားဆိုတဲ့မိန္းကေလးဆီကိုသာေရာက္ေနသည္။
" ရဂံုဘာလုပ္လို႔လဲ ရဂံုဘာလုပ္မိလို႔လဲ ရဂံု..... "
တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေျပာရင္း မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းျဖစ္လာျပန္သည္။ လက္ကိုလႊတ္ဖို႔အသံမာမာနဲ႔ေျပာေနတဲ့ပံုရိပ္ေတြကို ရဂံုႏြယ္စိတ္ထဲျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ သူမကိုမခင္ခ်င္လို႔ေနမွာပါဆိုတဲ့စိတ္က ေခါင္းအံုးေပၚမ်က္ႏွာအပ္လိုက္မိသားျဖစ္ေစသည္။
မ်က္ႏွာကိုေခါင္းအံုးမွာအပ္ၿပီး ဒူးႏွစ္ဖက္ပိုက္ကာငူငူႀကီးအိပ္ရာေပၚထိုင္ေနတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္မသိ ဗိုက္ဆာလာေတာ့မွ ခဏကကိစၥကိုေမ့သြားေတာ့သည္။ Clubမွာတုန္းကလည္းဘာမွမစားေသာက္လာခဲ့ဘဲ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔သာထိုင္ေနေတာ့ ေနာက္ဆံုးေဝသာကီအိမ္ျပန္ပို႔ရမလားေမး၍ အိမ္ျပန္ဖို႔ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ထိုအေၾကာင္းကိုပဲထပ္တလဲလဲေတြးေနမိျပန္သည္။ ဘာမွလည္းမစားျဖစ္ေသးသလို တစ္ခုခုစားဖို႔ကိုလည္းစိတ္မေရာက္ႏိုင္ဘဲ အေတြးကႏိွပ္စက္ေနခဲ့သည္။ အခုမွဗိုက္ဆာလာမွန္းသိလာရလို႔သာ အေတြးလြန္ၿပီးငိုေနမိတဲ့သူမမွာ အေတြးစတို႔ျပတ္သြားျဖစ္သည္။
" ေမေမ..... ခ်စ္ေမေမ..... "
အေပၚထပ္ေလွကားကေနဆင္းလာရင္း အေမကိုရွာေနတဲ့ရဂံုႏြယ္တစ္ေယာက္ ေဒၚရသီဦးႏွင့္တိုးေလေတာ့ သြားအကုန္ၿဖီးျပေနသည္။
" ဘာျဖစ္လာျပန္တာ..... ဒါနဲ႔ေနပါဦး ရွင္ဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္လာတာ..... ညေနကပဲထြက္သြားတာေလ "
ဟာေမေမရယ္ ခ်စ္တတ္လိုက္တာ ျပန္ေရာက္လာတာေတာင္မသိရွာဘူး ဟုတ္ပါတယ္ေလ ငါကိုကလူရာမဝင္တာပါ.....
အားေနအေတြးလြန္ၿပီး စိတ္အားငယ္တတ္တဲ့ရဂံုႏြယ္ကေတာ့ အခုလည္းထံုးစံမပ်က္အရင္အတိုင္းပင္။ သူမျပန္ေရာက္လာတာေတာင္မသိဘူးဆိုကာ ဝမ္းနည္းမတ္တပ္ျဖင့္အေပၚထပ္ကိုျပန္တက္သြားျပန္သည္။ ညေနစာလြတ္မယ့္အေရးကိုေမ့ေလ်ာ့ကာ အခန္းထဲဘာညာဘာညာထိုင္ေတြးေနရင္းငူေနခ်ိန္ ေအာက္ထပ္ကထမင္းဝိုင္းမွာျဖင့္ရဂံုႏြယ္အျပင္မွာစားၿပီးၿပီအထင္ႏွင့္ သူမမိဘႏွစ္ပါးမွာထမင္းမ်ားကိုကုန္ေအာင္စားလိုက္ေလသည္။
ဂြီဂြီး.....
ညဆယ္နာရီေက်ာ္လာခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာအသံဗလံေပါင္းစံုျမည္ကာဆႏၵျပေနၿပီမို႔ အိပ္ရာေပၚေမွာက္အိပ္ေနရင္းထထိုင္ကာ ထမင္းစားရန္အလိုငွာေအာက္ထပ္ကိုတေက်ာ့ျပန္ဆင္းလာခဲ့ျပန္သည္။
သူမအတြက္ညစာခ်န္ထားမည္ထင္ကာ ေရခဲေသတၲာကိုဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ဘာမွမရိွေနေပ။ ထမင္းေပါင္းအိုးကိုဖြင့္ၾကၫ့္ေတာ့လည္း မနက္က်ခ်က္မယ့္ဆန္ကိုႀကိဳေဆးကာထၫ့္ထားတာေတြ့ရသည္။ ထိုအခါ ထံုးစံမပ်က္စြာ ရဂံုႏြယ္တစ္ေယာက္ထိုင္ေဆြးေတာ့သည္။
" ရဂံုႏြယ္..... ဒီခ်ိန္ႀကီးဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ? "
ထမင္းစားခန္းၾကမ္းျပင္မွာေျခဆင္းထိုင္ကာ ေရတစ္ဘူးျဖင့္ႏွစ္ပါးသြားေနတဲ့ရဂံုႏြယ္ကို ေဒၚရသီဦးေမးလိုက္မိတယ္ဆိုရင္ျဖင့္ မ်က္ရည္တို႔ကအလိုလိုတာက်ိဳးေလေတာ့သည္။
" ဟင့္ ဟင့္..... ေမေမ ရဂံုကိုမခ်စ္ဘူး ရဂံုကိုေမြးစားထားတာမလား..... ရဂံုကို.............. "
ထံုးစံအတိုင္းဘာဘာညာညာငိုေျပာေနတဲ့ရဂံုႏြယ္ကို ဒီတစ္ခါလည္းဘာျဖစ္ရျပန္ဆိုကာေမးလိုက္ေတာ့ ညစာမခ်န္ထားၾကလို႔တဲ့။
" ေစာေစာကေျပာပါလား ထမင္းပိုခ်က္ထားတာပဲ ရွင့္အေၾကာင္းသိလို႔..... အဲဒါဘာလို႔မစားတာလဲ ? "
" ေမေမကလည္းဆူဖို႔ပဲ..... ရဂံုျပန္လာတာေတာင္မသိဘဲနဲ႔..... အဲဒါေၾကာင့္ဝမ္းနည္းၿပီးမစားတာလို႔ အီဟီးး "
" ျဖစ္ရေလ..... "
ေဒၚရသီဦးတစ္ခြန္းသာေျပာၿပီး ေျခစံုလက္စံုေမြးထားေပမဲ့ ေခါက္ဆြဲတစ္ထုပ္ေတာင္မျပဳတ္စားတတ္တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးအတြက္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးဖို႔မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္လိုက္သည္။
" ေမေမ အဲဒါဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္ "
ဂတ္စ္မီးဖိုဖြင့္သံုးေနတာေတြ့လ်က္ႏွင့္ေမးေနတဲ့ရဂံုႏြယ္ကို ေဒၚရသီဦးတစ္ခ်က္သာလွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အၿပံဳးေလးခ်ိဳသာစြာႏွင့္ စကားတစ္ခြန္းလည္းေျပာလိုက္ေပသည္။
" ရွင့္ကိုကင္ပစ္မလို႔ ! "
" မီးဖိုဖြင့္တာဘာလုပ္ရမွာလဲ ရွင္စားေတာ္မူဖို႔ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးမလို႔ "
ေဒၚရသီဦးေငါက္လိုက္ေတာ့ ေရဘူးေလးကိုင္ကာမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္။
" ဟုတ္ "
ထိုတစ္ခြန္းသာေျပာၿပီး တစ္မိနစ္ေလာက္အသံတိတ္သြားသည္။ ေဒၚရသီဦးမွာလည္း သမီးျဖစ္သူကိုဆူမိ၍ အသံတိတ္ေနသျဖင့္လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္မိေတာ့ ေရတဝက္က်ိဳးေနတဲ့ေရဘူးကိုကိုင္ကာ ၾကမ္းျပင္မွာသနားစဖြယ္ရုပ္ေလးႏွင့္ထိုင္ေနရွာေသးသည္။
" ဘာထိုင္လုပ္ေနလဲ ၾကမ္းကေအးတာနဲ႔..... ခံုေပၚမွာထိုင္ေနပါလား ေခါက္ဆြဲလည္းရေတာ့မွာ "
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမ်ာက္အၿမီးပ်က္သလိုေဆြ့ေဆြ့ခုန္ကာ ခ်က္ခ်င္းခံုမွာထထိုင္လိုက္တဲ့ရဂံုႏြယ္ပါေလ။
" ေမေမ ဟိုေလ..... "
" ေျပာ ဘာလိုခ်င္ျပန္ ? "
" ေခါက္ဆြဲထဲၾကက္ဥထၫ့္ေပးပါလား "
" လ်ွာကိုရွည္တာ ! ထၫ့္ေပးမယ္ ခဏေစာင့္ "
ေဒၚရသီဦးမွာလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသမီးဦးအရူးေလး ေတာင္းဆိုသမ်ွကို လိုက္လုပ္ေပးေနမိသည္။
" ဟီးးး ဟုတ္ဟုတ္ "
ခဏေနေတာ့ အေငြ့တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ၾကက္ဥထၫ့္ထားတဲ့ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္သူမအေရ႔ွေရာက္သည္ဆိုရင္ပဲ ေခါင္းမေဖာ္စတမ္းစားေနတာမသိလ်ွင္ မိဘကထမင္းအငတ္ထားထားသလို။
" ျဖည္းျဖည္းစား သီးေနဦးမယ္ "
" အဟြတ္ အဟြတ္..... ေမေမ ေရဘူးေရာ "
စိတ္ပူလို႔ေျပာတဲ့စကားပင္မဆံုးလိုက္ အစပ္လြန္ၿပီးသီးေနတဲ့သမီးက ေရဘူးေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ေနျပန္၍ ၾကမ္းျပင္မွာခ်ထားတဲ့ေရဘူးကိုေကာက္ကာေပးရျပန္သည္။
စားၿပီးျပန္ေတာ့လည္းစားသာစားတတ္ၿပီး ပန္းကန္ေဆးဖို႔လက္မပါလာတဲ့သမီးေတာ္ရဲ့ စားၿပီးတဲ့ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကိုေဆးေပးရျပန္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ တစ္ေယာက္ပဲေမြးထားလို႔သာ ဒီေလာက္မို႔ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္မ်ားေမြးထားမိရင္ေတာ့မလြယ္ေရးခ်မလြယ္ေပ။
..............................................................
ေဝသာကီတစ္ေယာက္ ရဂံုႏြယ္ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးၿပီးသူမအိမ္ကိုသူမျပန္ေရာက္လာခဲ့ကာ အိပ္ခန္းထဲဆီေလ်ွာက္လာၿပီးအိပ္ရာေပၚေျခပစ္လက္ပစ္အိပ္ခ်လိုက္သည္။
" ပ်ံလႊားရယ္..... ငါနင့္လုပ္ရပ္ကိုစိတ္မဆိုးတာခက္တယ္..... ၿပီးေတာ့ ဂံုးေလးကိုလည္းသနားမိတယ္..... "
အိပ္ရာေပၚလွဲအိပ္ေနတဲ့ေဝသာကီမွာ လက္ထဲမွဖုန္းကိုၾကၫ့္ေနၿပီးၿပံဳးရင္းေျပာေနမိသည္။ သူမၾကၫ့္ေနတဲ့ဖုန္းထဲမွာေတာ့ ပ်ံလႊားရဲ့ေတာင္းပန္ျခင္းမမည္ေသာ စာတိုတစ္ေစာင္ကရိွေနသည္။ homeကိုျပန္ထြက္လာလိုက္တဲ့သူမရဲ့လက္မတစ္ခ်က္အထိမွာ galleryထဲမွရွားပါးတဲ့တစ္ပံုတည္းေသာပ်ံလႊားပံုေလးကိုၾကၫ့္မိျပန္သည္။
သီးသန႔္ဆန္ၿပီးအသန႔္ႀကိဳက္လြန္းတဲ့ေငြလႊားရံုကိုမွခင္တြယ္ခ်င္မိတဲ့ ေဝသာကီရဲ့စိတ္ထဲ၌ ယခုထက္ထိေဝခြဲမရေသးတဲ့ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕တို႔က ဝဲဘက္ျခမ္းမွာတည္ရိွေနသည္။ ေဖာ္ျပမတတ္တဲ့ခံစားခ်က္တို႔ကလည္း ေငြလႊားရံုပံုကိုၾကၫ့္ေနရင္းမွာပင္ ေဝသာကီကိုၿပံဳးေနမိေအာင္လုပ္ႏိုင္ျပန္သည္။
" ငါမေျပာျပတတ္ဘူးဒီခံစားခ်က္ေတြကို..... ဒါေပမဲ့ ငါသိတာဒီလိုခံစားေနမိတာ နင္နဲ႔စေတြ့တဲ့ကေလးဘဝကတည္းကဆိုတာပဲ "
ဖုန္းကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုအိပ္ရာေပၚခ်လိုက္ၿပီး ေငြလႊားရံုပံုကိုေဘးတေစာင္းအိပ္ကာၾကၫ့္ရင္း လက္ညိုးေလးႏွင့္ဖြဖြေလးပံုကိုတို႔ထိမိသည္။ စိတ္ထဲကေနလည္း အရမ္းေခ်ာလြန္းတာပဲလို႔ေတြးရင္း လူကအလိုလိုၿပံဳးေနသည္။ စိတ္ထဲအထီးက်န္လာတိုင္းမွာ အနားမွာမရိွလည္း အနားမွာရိွသလိုခံစားမိေစတာဆိုလို႔ သူတစ္ေယာက္သာရိွဖူးသည္။
တစ္ညလံုးမအိပ္ဘဲ ေငြလႊားရံုပံုကိုသာေဝသာကီၾကၫ့္ေနေလသည္။ တစ္ခ်က္ခ်က္ျမည္ေနတဲ့နာရီသံေလးကိုနားေထာင္ရင္း တစ္ညလံုးထိုပံုကိုသာၾကၫ့္ေနမိသည္မွာ သန္းေခါင္ယံပင္ေက်ာ္ေနေလၿပီ။
" နင္ကငါ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းထက္ပိုတယ္ေငြလႊား "
မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကၫ့္ေနမိတဲ့ဖုန္းထဲမွပံုေလးကလည္း ေပါက္ထြက္တတ္ရင္ေပါက္ထြက္ေနေလာက္ၿပီ။ သို႔ေပမဲ့ သူမကေတာ့အခုထိအၾကၫ့္မရပ္ႏိုင္ေသးေပ။ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဉ္ထပ္ပိုေနမွန္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိထားမိေပမဲ့ ေဝသာကီေျခလွမ္းေတြတိုးဖို႔စဉ္းစားရခက္ေနသည္။ တစ္ခါတရံ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္က ပိုေကာင္းတဲ့အေျခအေနလို႔သူမထင္သည္။
လူမႈကြန္ရက္ေတြမသံုးတတ္တဲ့ေငြလႊားရံုေၾကာင့္ ရွားရွားပါးပါးတစ္ခါတေလသံုးတတ္တဲ့IGကလည္း ပံုတင္ဖို႔သာခဏသံုးၿပီး ဖ်က္လိုက္တာပင္ၾကာေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ညတိုင္းမွာေဝသာကီဘက္မွစၿပီး စာတိုေတြပို႔ေနရတာဆိုေတာ့ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္းစိတ္ဆိုးမိသား။ စာေလးတစ္ေစာင္ပို႔ဖို႔အေရးေဈးကိုင္ေနတာေၾကာင့္ ေဝသာကီဆိုတဲ့သူမကလည္းမာနႏွင့္သာမို႔ galleryထဲမွထြက္ၿပီးစာတစ္ေစာင္အျမန္ရိုက္ပို႔လိုက္ပါသည္။
* ပ်ံလႊားစုတ္ နင္ဘာအခ်ိဳးလဲ *
မာနႏွင့္မို႔ဒီေလာက္ဆိုေပမဲ့ စာရိုက္ပို႔ၿပီးတာနဲ႔ျပန္စာကိုေမ်ွာ္ေနရတာ တကယ္ကိုလည္တဆန႔္ဆန႔္ႏွင့္ရယ္။ အသန႔္ႀကိဳက္သူႀကီးကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လက္ေဆးေနမလဲမသိေပ။ အခုထိစာမျပန္ႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ ေဝသာကီလည္ရွည္ေနရပါၿပီ။ ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ျပန္ပိတ္လိုက္ႏွင့္ စာဝင္သံေၾကာင့္ဖြင့္ၾကၫ့္မိေတာ့လည္း ေအာ္ပေရတာမွပို႔လိုက္တဲ့စာျဖစ္ေနျပန္ေသာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုသူမေဘးျပန္ပစ္ခ်လိုက္ျဖင့္ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။
tong tong
စာဝင္တဲ့အခ်က္ေပးသံေၾကာင့္ ေဘးပို႔ထားတဲ့ဖုန္းဟာ လက္ထဲအလိုလိုေရာက္လာသည္။
* ဘာကိုလဲ *
စာဝင္သံၾကားသည္ႏွင့္ လက္ကလ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္မိသည္။ အရမ္းကိုမ်ားတဲ့စာလံုးအေရအတြက္သံုးလံုးကို ျမင္ေတြ့လိုက္ရရံုႏွင့္ ေဝသာကီမွာအရူးတစ္ေယာက္လိုၿပံဳးေပ်ာ္ေနရသည္။ ေငြလႊားရံုဆီမွပို႔လာေသာ ထိုစာတိုေလးကိုေသခ်ာဖတ္ေနၿပီးမွ ေနာက္ထပ္စာတစ္ေစာင္ထပ္ရိုက္ျဖစ္သည္။
* နင္တစ္ခါမွစာအရင္မပို႔ဘူး *
စာတိုေလးေဘးမွာ မ်က္ေစာင္းထိုးေနဟန္အရုပ္ေလးသံုးခုထၫ့္ကာ ေငြလႊားရံုဆီပို႔လိုက္သည္။
* ငါ့ဘက္ကပဲပို႔ေနရတယ္ မတရားတာ *
သူမဘက္မွစာႏွစ္ေစာင္ပို႔ၿပီးသကာလ။ သိပ္မၾကာခင္၌စာတစ္ေစာင္ျပန္ဝင္လာၿပီး ေရးပို႔လာတာကေတာ့။
* ေဘလ္ကုန္ခံလို႔ႏွစ္ေစာင္ပို႔ရလား အရည္မရအဖတ္မရအလုပ္ေတြ ငါအဲဒီေလာက္မအားဘူး ဒါပဲ *
ေငြလႊားရံုဆီမွစာတိုလို႔မဆိုသာတဲ့စာတိုေၾကာင့္ ေဝသာကီခဏတာဆြံ႔အသြားသည္။ ေငြလႊားရံုကလူငယ္တစ္ေယာက္မွဟုတ္ပါေလစလို႔ေတြးရင္း သူမအဘြားကိုေတာင္သတိရသြားမိသည္။ အသက္ကျဖင့္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔လူငယ္မဆန္ဘဲ ပြစိပြစိႏိုင္လြန္းတဲ့အျပင္ ေခတ္လူငယ္ေတြလိုလည္းလူမႈကြန္ရက္ေတြမသံုး။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းလည္းဖုန္းဆက္စာပို႔တာလည္းမလုပ္ႏွင့္။ ေငြလႊားရံုအစားၿငီးေငြ့မိသည္။
ေနလည္းေနတတ္တယ္ေနာ္ ေငြလႊား.....
* ငါ့ဖုန္းေဘလ္ငါအကုန္ခံတာေလ ပ်ံလႊားစုတ္ရဲ့ *
* နင့္အပူပါလား *
* ပို႔တယ္ဘာျဖစ္လဲ *
အရုပ္ေလးေတြထၫ့္ပို႔လိုက္ စာမပါဘဲအရုပ္သက္သက္ပို႔လိုက္ႏွင့္ ေငြလႊားရံုကိုစေနမိသည္။
* ေတြ့လား ငါပို႔ႏိုင္တယ္ဘာျဖစ္လဲ *
* မေက်နပ္ဘူးလား ပို႔တယ္ဘာျဖစ္ *
ထိုညကသူမပို႔လိုက္တဲ့စာအေစာင္ေရ၄၅၇ေစာင္ကို တစ္ဖက္မွပ်ံလႊားခမ်ာအလုပ္မလုပ္ရဘဲထိုင္ဖ်က္ေနရသည္မွာမိုးလင္းေပါက္ထိပင္။ ေဝသာကီမွာလည္းစာရိုက္ရလြန္းလို႔ေဘလ္ကုန္မကုန္ေတာ့မသိေပမဲ့ လက္အံေတာ့ေသသြားတာေသခ်ာသည္။
* ပ်ံလႊားစုတ္ ငါလက္အံေသသြားၿပီ *
၄၅၈ေစာင္ေျမာက္ကိုလက္အံေသေနတဲ့ၾကားမွရိုက္ပို႔လိုက္ေသးသၫ့္ေဝသာကီ။ တစ္ဖက္မွထိုစာကိုျမင္ၿပီးသနားၾကင္နာတဲ့စာတစ္ေစာင္ျပန္ပို႔လိုက္ပါသည္။
* နည္းေသး *
တစ္ဖက္ကပို႔လာေသာစာတိုထဲမွာ ရယ္ေမာေနတဲ့အရုပ္ေလးေတြပါလာသျဖင့္ ေဝသာကီၿပံဳးမိသြားသည္။
" တစ္ဖက္မွာ နင္တကယ္ၿပံဳးေနရင္ ငါေက်နပ္တယ္ေငြလႊား "
...............................................................
YOU ARE READING
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romanceငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
