ေဆးရံုမွာတစ္ရက္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ နဂိုတိတ္ဆိတ္ေနရာအိမ္ဟူေသာ ေနရာေလးဆီကိုျပန္လာျဖစ္ခဲ့သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာတိုက္ခန္းအတြင္း တစ္ရက္တာပစ္ထားမိသျဖင့္ ရိွရိွသမ်ွအသံုးအေဆာင္ေတြကို အသစ္ေတြအစားထိုးရင္း ေငြလႊားရံုတကိုယ္တည္းအလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
" ဂံုးေလးကို ငါျပန္ပို႔လိုက္ဦးမယ္ "
ထိုစကားသံႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ရယ္ေမာကာ ကားထဲဝင္သြားၾကတဲ့ပံုရိပ္။ မဆိုစေလာက္ဒဏ္ရာေလးကို စာဖြဲ႔ကာပိုျပေနၿပီး ထိုင္ခံုခါးပတ္ေတြေသခ်ာပတ္ေပးေနတဲ့ပံုရိပ္ေတြ။ အကုန္လံုးကမုန္းခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ အခန္းသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနတဲ့ ေငြလႊားအာရံုထဲကိုလာေနွာင့္ယွက္ေနသည္။
ထိုပံုရိပ္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္စြာက်စ္သပ္ရင္း လက္ထဲမွေခါင္းအံုးျဖဴျဖဴကို ေခါင္းရင္းမွာေသခ်ာမစီျဖစ္ေတာ့ဘဲ အိပ္ရာေပၚသာျဖစ္သလိုပစ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ လူကေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွာထိုင္သာေနတာ စိတ္ကေတာ့ဘယ္ေရာက္ေနၿပီမွန္း သူ႔ကိုယ္သူသတိထားမိေပသည္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က သဘာဝမက်ဘဲခ်စ္ႀကိဳက္လို႔ရေလသလား။ ခ်စ္ႀကိဳက္ခြင့္ရိွလို႔လားရယ္လို႔ ေမးခြန္းေတြထုတ္ရင္း ေခါင္းထဲမွာအေျဖရွာေနေလသည္။ လူေတြေျပာေျပာေနၾကတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာကလည္း ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾကတာလဲ။ ေခါင္းထဲမွာအေမးေတြသာရိွေနၿပီး အေျဖကေတာ့ရိွမေနခဲ့ေပ။
တစ္ခန္းလံုးအျဖဴေရာင္ေတြၿခံဳလႊမ္းေနေသာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ဒီအခန္းထဲ ငူငူႀကီးငိုင္ေနတဲ့ေငြလႊားစိတ္ထဲမွာ ရဂံုႏြယ္ဆိုေသာသူမကို ခ်စ္မိေနခဲ့ေလၿပီလား။ သူ႔ကိုဆိုေၾကာက္ရြံ႔ေနတတ္တဲ့ သူမရဲ့မ်က္ဝန္း သူမရဲ့အၿပံဳးေတြကို ဒီရင္ဘတ္ထဲျမတ္ႏိုးမိေနၿပီလား။ ရဂံုႏြယ္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို မိန္းကေလးခ်င္းသူစိတ္ဝင္စားေနၿပီလား။
" ဟာဟား ဟား..... မိန္းမခ်င္းစိတ္ဝင္စားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး "
" ေနအေနာက္ကေနသာထြက္ရင္ထြက္မယ္ မိန္းမခ်င္းစိတ္ဝင္စားဖို႔ဆိုတာ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး..... "
မိမိခံစားခ်က္ကိုဖံုးဖိဟန္ေဆာင္ရင္း အျငင္းစကားေတြဆိုေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက တုန္ယင္လာသလို အဆံုးသတ္မွာတိုးတိမ္သြားတဲ့ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုေသာစကားလံုးေလးကလည္း ႏွလံုးသားရဲ့ခံစားခ်က္ကိုျငင္းဆန္မႏိုင္သေယာင္။
" အျပင္မွာအေနမ်ားသြားလို႔ ဦးေဏွာက္ပ်က္သြားၿပီထင္တယ္ "
........................................................
အျဖဴေရာင္ၿပိဳင္ကားတစ္စီး တစ္နည္းေျပာရရင္ ေဈးႏႈန္းကမိုးသို႔ခိုက္ေနေသာ Lamborghiniအမွတ္တံဆိပ္ ၿပိဳင္ကားအျဖဴေလးက လူလတ္တန္းစားရပ္ကြက္တစ္ခုသို႔ ပံုမွန္အရိွန္ေလးႏွင့္ေမာင္းဝင္လာေလသည္။ အျပာဘက္သန္းေသာႏွစ္ထပ္တိုက္ေလးရဲ့ၿခံေရ႔ွ၌ ကားကိုရပ္တန႔္လိုက္သည္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွစပ္စုတဲ့အၾကၫ့္ေတြက ကားေပၚမွဆင္းလာတဲ့ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔သာ။
" ဂံုးေလး ငါျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
" ပ်ံလႊားဆီဝင္ရဦးမွာမို႔ အထဲမလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ "
သူငယ္ခ်င္းမေလးပခံုးကိုပုတ္ကာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ ကားေပၚကိုျပန္တက္သြားတဲ့ ေဝသာကီကို ရဂံုႏြယ္လက္ျပကာႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ အရင္တစ္ခါတုန္းက အိမ္ေရ႔ွထိလိုက္မပို႔ခဲ့ေပမဲ့ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ရဂံုေနရာၿခံေရ႔ွထိ ကားႏွင့္လိုက္ပို႔ေလေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့အၾကၫ့္ေတြက တီေလးကိုၾကၫ့္ခဲ့တုန္းကထက္ ဆိုးရြားလို႔ေနေလသည္။
ဒီလိုေတြသိလို႔ ခါတိုင္းလိုလမ္းထိပ္မွာပဲရပ္ခိုင္းခဲ့ေပမဲ့ ေစတနာအျပၫ့္ႏွင့္ အိမ္ထိလိုက္ပို႔ခ်င္ေနသူေၾကာင့္ အားနာတတ္တဲ့စိတ္ေလးပါေပါင္းၿပီး မျငင္းမိတာမွားေလၿပီ။ ၿခံထဲဆင္းလာတဲ့ေမေမကေတာ့ ရဂံုကိုနားလည္ေသာအၿပံဳးေလးႏွင့္ ထူးဆန္းစြာၿပံဳးျပေနသည္။
" ဘယ္သူလဲ ? ေဆးရံုတက္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလား သမီး "
ရဂံုေမေမအေမးက နည္းနည္းထူးဆန္းလို႔ေနသည္။ ေမေမ့မ်က္ဝန္းထဲက စကားလံုးရဲ့အဓိပၸါယ္ကိုမဖတ္တတ္ေပမဲ့ တစ္ခုခုကိုေသခ်ာေပါက္ထင္သြားၿပီဆိုတာ ရဂံုသိေနသည္။
" မဟုတ္ဘူးေမေမ..... ေက်ာင္းတက္တုန္းကခင္ခဲ့တာ "
" ေဆးရံုတက္ေနရတဲ့သူငယ္ခ်င္းကအိမ္ျပန္သြားၿပီေလ..... ေဝေဝက ရဂံုကိုအိမ္လိုက္ပို႔တာ "
သူမအေျဖကို ေမေမကေခါင္းသာညိတ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သမီးအိမ္ထဲဝင္နားေတာ့ေလတဲ့။ ရဂံုလည္းဟုတ္ကဲ့လို႔သာျပန္ေျဖျဖစ္လိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေနမေကာင္းလို႔ ေဆးရံုေစာင့္လုပ္ေပးေနရလို႔ အိမ္ျပန္မအိပ္ျဖစ္တာဆိုၿပီး ေမေမ့ကိုညာခဲ့ျခင္းပါ။ မဟုတ္လ်ွင္ ရဂံုဒဏ္ရာရတာကို စိတ္ပူေနၾကမွာစိုးသည္။
ရဂံုလည္းေဘးအိမ္မွအၾကၫ့္ေတြကို ဂရုမထားသလိုေနကာ အိမ္ထဲကိုသာဝင္လာလိုက္သည္။ အိမ္ထဲေရာက္သည္ဆိုရင္ျဖင့္ ေမ့ထားမိတဲ့အၾကၫ့္တစ္ခုက ေခါင္းထဲကိုေရာက္လို႔လာသည္။ ၾကည္လင္ေတာက္ပတဲ့မ်က္ဝန္းနက္နက္ အၿမဲတေစမႈန္ကုပ္ေနတတ္တဲ့မ်က္ခံုးလွလွေလးႏွင့္ ေကာ့ၫြတ္ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ေလး။ အရာအားလံုးျပၫ့္စံုေနတဲ့အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးပါေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ သူကတကယ္ကိုေခ်ာေမာလြန္းေလသည္။
မေန့ကတစ္ရက္တာေဆးရံုမွာေနခဲ့ၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေတြကို ေဝေဝဆီမွအနည္းက်ဉ္းသိလာရသည္။ သူကအသန႔္ႀကိဳက္လြန္းသည္ နည္းနည္းေလးဇီဇာေၾကာင္သည္တဲ့ေလ။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ႏွလံုးသားထဲဝင္ေရာက္လာတယ္မသိေသာ္လည္း ရဂံုတစ္ေယာက္ ရႈပ္ပြေနတဲ့အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကိုေစ့ပိတ္ရင္း မ်က္ဝန္းထဲျမင္ေယာင္ေနတဲ့သူ႔ပံုေလးႏွင့္ သူ႔ရဲ့နာမည္ေလးကိုတိုးတိုးေလးရြတ္လိုက္သည္။
" ေငြလႊားရံု..... "
နာမည္ေလးလည္းလွသလို လူကလည္းတကယ္ကိုေခ်ာလြန္းလွသည္။ ရဂံုႏွင့္ျခားနားစြာ ျဖဴစြတ္ေနတဲ့အသားအရည္ေၾကာင့္ အသားညိုညိုေလးေမြးေပးတဲ့ေမေမ့ကို ပထမဆံုးစိတ္ဆိုးမိေလသည္။ သူမ်ားသားသမီးေတြမ်ား ရုပ္ေလးကေခ်ာလို႔ အသားေလးကလည္းျဖဴဥလို႔ သူ႔မွာသာေခ်ာကလက္ေရာင္သန္းရသည္လို႔။
ေတြးရင္းေတြးရင္း အလိုလိုဝမ္းနည္းစိတ္ဝင္လာရသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လႊားကရဂံုကိုမထိခ်င္ေနတာ မထူးဆန္းပါဘူးေလ။ အဲဒီလိုဆိုတိုင္း ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ေဒါသမ်က္လံုးနဲ႔မၾကၫ့္သင့္ဘူးထင္သည္။ ရဂံုအျပစ္မွမဟုတ္တာကို ဘယ္သူကရုပ္ဆိုးခ်င္မွာလဲ။
ေတြးရင္းမ်က္ရည္ကက်လာရျပန္ၿပီ။ ေမေမေျပာသလို တကယ္ပဲကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးတာလား။ ဘာလို႔တစ္ခုခုဆို စိတ္အားငယ္ၿပီး ငိုခ်င္ေနရတယ္မသိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဂံုရုပ္ဆိုးတာက ရုပ္ဆိုးတာပါပဲေလ။
...........................................................
သာကီတစ္ေယာက္ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေလးထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ပံုမွန္ႏွင့္မတူစြာၿငိမ္လြန္းေနတဲ့ သူမရဲ့ျမတ္ႏိုးရသူကိုစကားေလးေတြဆိုရင္း မ်က္ႏွာေလးခိုးၾကၫ့္ေတာ့ စိတ္ညစ္စရာရိွေနသလိုပင္။ တစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနတဲ့အမူအရာက ဘာရယ္မွန္းေတာ့မသိေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ခံစားခ်က္ေကာင္းလို႔မေနေခ်။
" ကီကီ "
ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာေမးမလို႔ႀကံရံုရိွေသး သူ႔ဘက္ကသက္ျပင္းခ်သံႏွင့္နာမည္ေခၚလာ၍ ရင္ထဲတြင္ေလးလို႔သြားေလသည္။ အေၾကာင္းအရင္းမသိပါဘဲ ခံစားခ်က္မေကာင္းေနတာက သူ႔ဆီမွာဘာကိစၥမ်ားျဖစ္ေနလို႔လဲ။
" ေျပာေလ ပ်ံလႊား..... ဘာေျပာမလို႔လဲ "
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေခါင္းကိုခါေနျပန္ကာ ခဲေရာင္ဆိုဖာမွာထိုင္လိုက္ရင္း စိတ္ပင္ပန္းေနဟန္ျဖင့္ ခဏတာတိတ္ဆိတ္လို႔ေနျပန္သည္။
ပ်ံလႊားရဲ့မူမမွန္တဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ စိတ္ပူေနမိေပမဲ့ စကားေျပာမယ့္အခ်ိန္ထိ ဆိတ္ဆိတ္သာေစာင့္ေနမိသည္။ ေဒၚျမသားဟန္ႏွင့္ပတ္သက္လို႔လည္းမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ကုမၸဏီကိစၥဆို ထိုေလာက္ထိစိတ္ပင္ပန္းေနမွာမဟုတ္ အၿမဲသူမနဲ႔တိုင္ပင္တတ္သည္။ မတိုင္ပင္ရင္ေတာင္မွ ေဝသာကီမသိလိုက္တဲ့ ေဒၚျမသားဟန္ရဲ့လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ တစ္ခုတေလပင္မရိွခဲ့ေလေတာ့ကား။ အခုလိုတိတ္ဆိတ္ေနၿပီး စိတ္ပင္ပန္းေနတဲ့သူ႔အျပဳအမူကို သာကီစိတ္ေလးေနမိတာမွားမည္မထင္။
" ကီကီ..... "
သူ႔ထံမွေနာက္တစ္ႀကိမ္ သာကီနာမည္ကိုထပ္ေခၚျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ ခဏမ်ွတိတ္ဆိတ္ေနရာမွ သက္ျပင္းကိုအသာအယာခ်ကာ ေဝသာကီမ်က္လံုးကိုဆံုၾကၫ့္ၿပီး မထင္မွတ္ေသာေမးခြန္းကိုေမးလာသည္။
" မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ျမင္ျမင္ခ်င္းမုန္းတယ္ထင္ရေပမဲ့ "
" တကယ္တမ္း ဒီေနရာကခုန္ေနတယ္ဆိုရင္ေရာ "
ထိုသို႔ေျပာကာ ဘယ္ဘက္ျခမ္းႏွလံုးသားရိွရာကို လက္နဲ႔ၫြန္ျပေနသၫ့္သူ႔ကို သာကီအေၾကာင္သားၾကၫ့္ေနမိသည္။ သူေျပာလိုက္ေသာစကားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားေပမဲ့ နားမလည္သလိုျဖစ္ေနသည္။
ျမင္ျမင္ခ်င္းမုန္းတာ ၿပီးေတာ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တဲ့။ ရင္ဘတ္ထဲကလည္း ခုန္ေနေသးသည္ဆိုပဲ။ ဘယ္သူလဲ ဘာကိုေျပာေနသလဲဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာေသခ်ာစဉ္းစားၿပီး စကားေတျြပန္စီေနရသည္။ နားလည္သလိုလိုရိွလာေပမဲ့ နားမလည္ခ်င္ေသးဘူး။ မဟုတ္ဘူး နားလည္လိုက္ရမယ့္ အမွန္တရားတစ္ခုကိုေၾကာက္ေနတာ။
သူေျပာလိုက္တဲ့ ျမင္ျမင္ခ်င္းမုန္းတယ္ဆိုတာ အခုေခါင္းထဲဝင္လာတဲ့ နာမည္တစ္ခုကလြဲရင္ ဘယ္သူရိွဦးမွာလဲ။ ရင္ဘတ္ထဲစူးၿပီးေအာင့္ေနတာပဲ ေငြလႊားရယ္။ နင္လုပ္ရက္တယ္ေနာ္လို႔ အျပစ္လည္းမေျပာရက္ခဲ့ျပန္ဘူး။ တစ္ဖက္မွာငါ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ဖြင့္ဟဝန္ခံေနတဲ့သူက ငါ့ရင္ထဲကတစ္ေယာက္ေသာသူ။
" ငါ ငါမျဖစ္သင့္တာ ေတြးမိေနတယ္လို႔ေျပာေပးပါလား "
ခဏအၾကာတိတ္ဆိတ္ေနရင္းမွ သာကီအေတြးေတြကိုျဖတ္ခ်လိုက္တဲ့ ျမတ္ႏိုးရတဲ့ဒီအသံေလး။ ဘာကိုမျဖစ္သင့္ေနလို႔လဲ သူမေမးလိုက္ခ်င္သည္။ အခ်စ္မွာျခားနားမႈေတြမရိွပါဘူး။ သူမအသည္းေကာင္းစြာပဲ အခ်စ္ဆံုးသူႏွစ္ေယာက္ကိုဆံုဆည္းဖို႔ ေတြးေနလိုက္မိၿပီ။
" နင္သူ႔ကိုခ်စ္ေနတာပါ "
ႏွလံုးသားတစ္စံုကေတာ့ ဒီအခန္းေလးထဲမွာ တိုးတိတ္စြာက်ကြဲသြားေလၿပီ။ လွပတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကိုျမင္ေနလ်က္ႏွင့္ ဆိုးရြားတဲ့ဗီလိန္လုပ္ဖို႔ သူမအခ်စ္ျပဇာတ္မွာအတၲမပါခဲ့ေပ။ ေစာေစာတုန္းကထက္ အဆင္ေျပလာသေယာင္ရိွေပမဲ့ စပ္ဖ်ဉ္းဖ်ဉ္းနဲ႔နာက်င္ေနတဲ့ႏွလံုးသားက တစံုတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္မယ့္ သူမရဲ့တယူသန္ခ်စ္ျခင္းပင္။
သာကီရဲ့အေျဖကို မ်က္လႊာပင့္ကာေမာ့ၾကၫ့္လာသၫ့္ ေငြလႊားရဲ့မ်က္ဝန္းထဲမွာ တုန္လႈပ္ျခင္းထက္ပိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းအရိပ္အေယာင္ေတြရိွလို႔ေနသည္။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာမေနတတ္တဲ့ ေငြလႊားအေပၚအခ်စ္ႀကီးခဲ့ျခင္းဟာ သာကီရဲ့ႏွလံုးသားအက္ကြဲျခင္းထက္ မွန္ကန္တဲ့အေျဖကိုရွာေတြ့ၿပီး လက္ခံသြားတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကိုေရြးခ်ယ္မိတာ မွန္မည္ထင္သည္။
ငါခ်စ္ခဲ့တာထက္ပိုခ်စ္ခဲ့တယ္
လူတိုင္းကအတၲႀကီးၾကတယ္ ငါလည္းလူပဲမို႔အတၲႀကီးတယ္ လႊား
ငါ့ရဲ့အတၲကသူမ်ားနဲ႔မတူရံုေလးပါ အဲဒါကလည္းနင့္ကိုခ်စ္လို႔
လႊားဆိုတဲ့အမည္နာမေလးကို ႏႈတ္ဖ်ားကမေခၚရဲခဲ့ဘူး
ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကို ဆယ္ႏွစ္တာရွာေဖြလာခဲ့ၿပီးမွာ
ငါ့ႏွလံုးသားထဲမွာနင္က အေရးပါသူထက္ပိုလို႔ေနေလၿပီ
အဲလိုငါ့အတြက္အေရးပါတဲ့နင့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တဲ့ငါ့အတၲကို လက္သင့္ခံေပးႏိုင္မလား လႊား။
" ငါ သူ႔ကို ခ်စ္ေနတာ ? "
သံေယာင္လိုက္သလိုေရရြတ္ရင္း ေမးခြန္းထုတ္ေနသလိုေမးေနသည္မို႔ ဝဲတက္လာတဲ့မ်က္ရည္စကို သူမျမင္ေအာင္ပုတ္ထုတ္လိုက္ရင္းေခါင္းကိုညိတ္ျပလိုက္သည္။
" နင္သူ႔ကိုခ်စ္ေနတာ ပ်ံလႊား "
" မိန္းကေလးခ်င္းလည္းဘာျဖစ္လဲ အေရးႀကီးတာလူႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ေနဖို႔ပဲ "
ထိုစကားေၾကာင့္ေတြေဝေနတဲ့ေငြလႊားမွာ ေခါင္းကိုဆက္ကနဲေထာင္လိုက္ေလသည္။ သာကီရဲ့စကားထဲမွ လူႏွစ္ေယာက္ဆိုေသာစကားလံုးဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့အဆင္ေျပေစမွာမဟုတ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ထိုေကာင္မေလးကို တဖက္သတ္သာ ေငြလႊားခ်စ္ေနမိသည္လို႔ ထင္ေနလို႔ပင္။
" ဟာဟား ေတာ္ပါၿပီကီကီရာ..... "
" မျဖစ္ႏိုင္တာႀကီးကိုမစတင္ခ်င္ဘူး ငါဒီတိုင္းရင္ဖြင့္လိုက္ရံုေလးပါ "
တိုက္ခန္းေလးထဲတိတ္ဆိတ္မႈတို႔ႀကီးစိုးသြားျပန္ကာ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ၿငိမ္ေနမိၾကျပန္ေလသည္။
" ငါထင္တာေတာ့ နင္ႀကိဳးစားၾကၫ့္သင့္တယ္ "
မဟုတ္ရင္ ငါ့လိုေနာင္တရလိမ့္မယ္ လႊား.....
ဆက္ၿပီးမေျပာလိုက္တဲ့ အေတြးထဲကစကားေလးတစ္ခြန္းႏွင့္အတူ ေနရာမွထထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အလာတုန္းကလိုမဟုတ္ေပမဲ့ လွပတဲ့အတၲတစ္ခုရဲ့ေပးဆပ္ျခင္းကေနျပန္ရလိုက္တဲ့ ကြဲအက္ေနတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုႏွင့္ ဒီေနရာေလးကိုေက်ာခိုင္းလို႔လာခဲ့သည္။
..........................................................
YOU ARE READING
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romanceငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
