" ဒီမွာ ခဏထိုင္ေစာင့္ေနေနာ္ "
ကြန္ဒိုဆီေရာက္တာနဲ႔ ဧၫ့္ခန္းထဲမွာထိုင္ခိုင္းထားၿပီး သူကေတာ့ဂံုးေလးအတြက္မနက္စာျပင္ေပးဖို႔ မီးဖိုခန္းဘက္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ဆန္ေဆးၿပီးေပါင္းအိုးခလုတ္ႏိွပ္ထားတုန္း ရိွတဲ့အသီးအရြက္ေတြနဲ႔ၾကက္ဥကိုေရာေၾကာ္ေပးရမည္။
အခန္းေအာင္းပါၾကာေတာ့ ေရခဲေသတၲာထဲဘာမွဝယ္မျဖၫ့္ျဖစ္ေသး။ ဂံုးေလးကိုလိုင္းေပၚကေနလိုက္ေနရတုန္းကလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္အခ်ိန္မွန္ဆိုတာႀကီးေမ့ၿပီး ဟင္းေတာင္ေတာ္ရံုခ်က္မစားျဖစ္နဲ႔ ခ်က္စရာေတြကုန္ေနမွန္းကိုမသိလိုက္မိ။ ရုပ္ရွင္သြားမၾကၫ့္ခင္ေရ႔ွတစ္ေန့က ဝယ္ျဖၫ့္ေပးထားတဲ့ေဝသာကီေက်းဇူးေၾကာင့္သာ ခ်က္စရာေတြရိွေနတာ။
" ဂံုးေလးေရ..... မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူးမဟုတ္လား ? "
" အခုထိုင္ေနတဲ့အတိုင္းရဲ့ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ အခန္းေတြ့ရင္ဝင္သြားလိုက္ အထဲမွာေရခ်ိဳးခန္းရိွတယ္ "
ရွားပါးဟင္းခ်က္စရာမ်ားႏွင့္ ကိုရီးယားစတိုင္ၾကက္ဥလိပ္ေၾကာ္လုပ္ရင္း ဧၫ့္ခန္းမွာထိုင္ခိုင္းထားေသာဂံုးေလးကိုလွမ္းေျပာေတာ့ သူမဆီကဘာအသံမျွပန္လို႔မလာ၍ မီးဖိုကိုခလုတ္ပိတ္ကာ ဒယ္ျပားထဲမွၾကက္ဥလိပ္ေၾကာ္ကို ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲစီထၫ့္ကာ အဝတ္အုပ္ေဆာင္းေလးႏွင့္အုပ္ၿပီး ဧၫ့္ခန္းဘက္ကိုထြက္လာလိုက္မိသည္။
" ဂံုး ဘာလုပ္ ? ဟင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ "
ဧၫ့္ခန္းဆိုဖာမွာေခြေခြေလးအိပ္ေနေသာ သူ႔ရဲ့ဂံုးေလးကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ေဘးနားမွာေသခ်ာေခါက္တင္ထားတဲ့ ေစာင္ပါးပါးေလးကိုယူကာ သူမကိုယ္ေပၚအသာၿခံဳေပးထားလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ေဘးမွာဝင္ထိုင္ရင္း ဂံုးေလးဆံႏြယ္စေတြကို နဖူးေပၚညင္သာစြာသပ္တင္ေပးေနမိသည္။
" အိပ္ေနတာေတာင္ ဘယ္လိုေတြခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရတာလဲ "
ခဏေနေတာ့ ေငြလႊားထိုင္ေနရာကထလိုက္ၿပီး အဝတ္အစားလဲဖို႔အခန္းထဲဝင္သြားေလသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းကသူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာပဲမို႔ တစ္ခါတည္းေရပါခ်ိဳးလိုက္ၿပီး ဂံုးေလးႏိုးလာရင္လဲဖို႔ ဆိုဒ္ေသးၿပီးေတာ္ေလာက္မယ့္အက်ႌႏွင့္ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကိုႀကိဳထုတ္ထားေပးလိုက္သည္။ အက်ႌဗီရိုထဲမွာလည္း ေရြးစရာအေရာင္က black & whiteသာရိွေတာ့လည္း သူမအတြက္အျဖဴသက္သက္သာထုတ္ထားရၿပီေပါ့။ သူကေတာ့ အနက္ေရာင္hoodieရယ္ အနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီႏွင့္သာ။
အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာေတာ့ အခုထိအိပ္ေကာင္းေနဆဲေကာင္မေလးကို ႏိုးမွသာျဖစ္ေတာ့မည္။
အနားသြားထိုင္ကာ မ်က္ေတာင္ေလးစင္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူမရဲ့မ်က္ႏွာကိုေငးေနမိသည္။ သူထိုင္ေနတာၾကမ္းျပင္မွာဆိုေတာ့ ဂံုးေလးနဲ႔မ်က္ႏွာတစ္တန္းတည္းက်ေနသလို တၫ့္တၫ့္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းဆီကို ခုမွေသခ်ာသတိထားမိေတာ့သည္။
ႏွာတံေလးကသိပ္မစင္းေပမဲ့ ခပ္လံုးလံုးေလးရယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ပါးလ်လ်ေလးႏွင့္ သဘာဝအတိုင္း ပန္းေရာင္ေလးသန္းေနေသးသည္။ မ်က္ခံုးဆိုတာလည္း မပါးလြန္းမထူလြန္းနဲ႔ အညိုေရာင္ေလးေျပးလို႔။ အသားေလးကညိုေပမဲ့ black coffeeေတာ့မဟုတ္ white coffeeေလာက္သာ ညိုသည္။ အားလံုးထဲမွာအခ်စ္ဆံုးက မ်က္ေတာင္စင္းစင္းေလးနဲ႔ ေမွးပိတ္ထားတဲ့မ်က္ခြံေအာက္က အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုပင္။
ထိုသို႔တစ္ခုခ်င္းကိုလက္နဲ႔တို႔ထိေနေသာ ေငြလႊားရဲ့လက္က အံ့ၾသကာႏိုးလာေသာဂံုးေလးေၾကာင့္ တန႔္သြားရေလသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းကလည္း နီးလုမတက္ျဖစ္ေနတာကို ခုမွသတိထားမိေတာ့ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ခ်င္ေပမဲ့ ပန္းေရာင္သန္းသြားတဲ့ပါးျပင္ေလးကိုျမင္လိုက္၍ နည္းနည္းေတာ့စခ်င္သြားသည္။
" ဒီလိုပဲအိပ္ေနေတာ့မွာလား ဂံုးေလး..... မထေသးရင္ "
ထိုသို႔ေျပာၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးကပ္လာလိုက္ေတာ့ သေဘာအက်ဆံုးမ်က္ဝန္းေလးက လန႔္ဖ်ပ္သြားသလိုျပဴးက်ယ္သြားရွာသည္။ ေငြလႊားရင္ဘတ္ကို မရိွတဲ့အားေတြစုၿပီးလက္နဲ႔တြန္းေနရင္း ကုန္းရုန္းထေနေသးသည္။ သူ႔မွာရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမေအာင့္ႏိုင္ေတာ့၍ လူယုတ္မာၿပံဳးၿပံဳးေနရာမွ ေနာက္လန္က်မတက္ေအာ္ရယ္မိသည္။
" စလိုက္တာအတည္ႀကီးထင္ေနလား ခရုေလး "
ေျပာရင္းအရယ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဂံုးေလးလက္ကိုကိုင္လိုက္ကာ သူ႔ရင္ဘတ္နားထားလိုက္သည္။
" ခံစားမိလား..... "
" တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ခုန္ေနတယ္ "
ေငြလႊားမ်က္ႏွာကိုငံု႔ၾကၫ့္ရင္း တိုးတိုးေလးသာဆိုလိုက္တဲ့ရဂံု။ သူနဲ႔အတူၾကမ္းျပင္မွာထိုင္ဖို႔ဆြဲေတာ့ မျငင္းဘဲထိုင္လိုက္ေလသည္။ ရုပ္တည္ႀကီးႏွင့္သာၾကၫ့္ေနတာက ေစာေစာကအေျခအေနထက္ ပိုလို႔ေနရခက္လြန္းေနေစပါသည္။
" အဲဒါခရုေလးေၾကာင့္..... ဒီလိုႏွလံုးျမန္ျမန္ခုန္ဖူးတာ "
" အဲလိုရင္ခုန္တတ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့ ခရုေလးရဲ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရိွရင္ တို႔ဘာမွမလုပ္ပါဘူး လက္ေလးပဲကိုင္မွာပါ "
" ၿပီးေတာ့ ခရုေလးကိုမပိုင္ဆိုင္ရေသးသေရြ့ စိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွားဘူးသိလား..... အဲဒါ ခရုေလးကိုခ်စ္လို႔တန္ဖိုးထားလို႔ပဲ "
ထိုစကားေလးေၾကာင့္ ရဂံုမ်က္ရည္ဝဲသြားမိသည္။
" လႊား..... ေစာေစာစီးစီးငိုေအာင္လုပ္ျပန္ၿပီ "
" ေရာ္ ခရုေလးရယ္ မငိုပါနဲ႔..... ငိုတာျမင္ရင္ ဒီေနရာကမခံစားႏိုင္လို႔ပါဆို "
ရင္ဘတ္နားကလက္ကိုဖယ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးကာေျပာလိုက္တဲ့လႊားကို ဂံုးေလးကမ်က္ရည္ေတြစိုေနတဲ့မ်က္ဝန္းႏွင့္ေမာ့ၾကၫ့္ရင္း အိပ္မက္လားလို႔ထင္ေနမိမွာအမွန္။
တကယ္လည္း အိပ္မက္လို႔သာထင္ေနမိေသးသည္။ မေန့ကမွခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အခုထက္ထိအရာအားလံုးကအိပ္မက္လို႔သာ ဂံုးေလးစိတ္ထဲထင္ေနတုန္း။ သို႔ေသာ္ လႊားရဲ့ႏူးညံ့တဲ့အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ အိပ္မက္လို႔ထင္ေနမိတဲ့စိတ္ကလည္း ေလထဲလြင့္ေပ်ာက္သြားရေလသည္။
" အင္း မငိုေတာ့ဘူးေနာ္ "
မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးေနတဲ့လႊားလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ေျဖေနေသာဂံုးေလးကို ဆြဲယူေပြ့ဖက္ထားလိုက္သည္။
ဒီေကာင္မေလးငိုေနတာကို သူတကယ္မခံစားႏိုင္ဘူး ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမ်က္ရည္ျဖစ္ပါေစ ထိုမ်က္ရည္တစ္စက္က သူ႔ကိုပူေလာင္ေစသည္။ အကဲပိုတယ္ပဲဆိုၾက ဂံုးေလးမ်က္ရည္က သူ႔ရင္ကိုအက္စစ္နဲ႔စားတဲ့အတိုင္းပဲ။ သူမကိုမ်က္ရည္မက်ေစခ်င္ဘူး သူ႔ေၾကာင့္အၿမဲေပ်ာ္ေနတာပဲလိုခ်င္တာပါ။
" အခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဳးခန္းရိွတယ္ တစ္ခါတည္းေရခ်ိဳးလိုက္ေနာ္..... အက်ႌလည္းထုတ္ထားေပးတယ္ လဲၿပီးထြက္လာခဲ့ ထမင္းအတူစားဖို႔ေစာင့္ေနမယ္ ခရုေလး ဂံုးေလး ေယာက္သြားေလး "
ေခါင္းကိုပုတ္ကာေျပာေတာ့ မ်က္လံုးေလးေတြေမွးသြားသည္အထိ ျပန္ၿပံဳးျပေနေသာေကာင္မေလးက ကမ႓ာေပၚမွာသူအခ်စ္ရဆံုးသူတဲ့လား။
.............................................................
အခန္းထဲကိုညင္သာတိတ္ဆိတ္စြာဝင္လာၿပီး အခန္းတံခါးကိုအသံမထြက္ေအာင္ပိတ္ရင္း အျဖဴေရာင္ကုတင္ထက္ေမ့ေျမာေနဆဲသူဆီကိုအၾကၫ့္ပို႔ကာ တစ္လွမ္းစီလွမ္းလာေနေသာေျခလွမ္းႏွင့္ အခန္းလယ္မွာထားထားေသာစားပြဲဝိုင္းေလးဆီမွ အျဖဴေရာင္ထိုင္ခံုေလးကိုဆြဲယူလာလိုက္ၿပီး သူလွဲေလ်ာင္းေနေသာကုတင္နံေဘးမွာခ်ကာထိုင္လိုက္သည္။
အတန္ၾကာသၫ့္တိုင္ ေမ့ေျမာလို႔ေကာင္းေနဆဲသူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကၫ့္ရင္း ျမန္ျမန္သတိလည္လာဖို႔ စိတ္ရင္းႏွင့္ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သူ႔လက္ကိုဖြဖြေလးလွမ္းကိုင္ေတာ့ သဘာဝအတိုင္းပန္းေရာင္ေျပးေနေသာ လက္သည္းညီညီလွလွေလးေၾကာင့္ ေငးၾကၫ့္ရင္းမွၿပံဳးလိုက္မိေလသည္။
ခ်ယ္ရီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲ ပန္းေရာင္လက္သည္းရယ္ မ်က္ခံုးညိုညိုေလးႏွင့္မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလး။ ဒီလိုလွပျခင္းေတြက သူ႔ဆီမွာသာစုၿပံဳေနသည္လို႔ထင္ရေလာက္ေအာင္ တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကၫ့္ခ်င္စရာေကာင္းလြန္းသည္။ လူနာကိုေရ႔ွထားၿပီးထိုင္ငမ္းျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း မ်က္လံုးအၾကၫ့္လႊဲမရေအာင္ တကယ္ကိုတစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ၾကၫ့္ခ်င္စရာမ်က္ႏွာေလး။
" လႊားရဲ့အလွေတာ့မမီပါဘူးေလ "
သူမဘာသာသူမတစ္ေယာက္တည္းေျပာၿပီး ေခါင္းကိုခါကာခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရယ္မိသည္။ အခုခ်ိန္ထိသူမႏွလံုးသားထဲမွာ ေငြလႊားရံုသာစိုးမိုးႏိုင္ေသးသည္မဟုတ္လား။ သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူဘဝကို တဖက္သတ္ဖက္တြယ္ရင္း တသက္လံုးေနသြားဦးမည္လို႔ အသံတိတ္ေလးဆိုမိေသးသည္ဆို။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ငိုက္မ်ဉ္းလာသၫ့္မ်က္ဝန္းက ႏွစ္နာရီဆိုေသာအခ်ိန္ေၾကာင့္ လက္ေထာက္ရင္းပင္သူ႔နံေဘးမွာထိုင္အိပ္မိေလေတာ့သည္။ အခ်ိန္ေတြလည္းတေရြ့ေရြ့ႏွင့္ ခုႏွစ္နာရီဆိုေသာအခ်ိန္ကိုလည္လို႔လာကာ ေနေရာင္သည္ပင္အခန္းထဲေကာင္းစြာဝင္ေရာက္ေနၿပီ။ အိပ္ေမာက်ေနေသာသာကီကေတာ့ သူမကိုၾကၫ့္ေနတဲ့အၾကၫ့္ကိုေတာင္သတိမထားမိေအာင္ အေတာ္ေလးပင္ပန္းထား၍အိပ္ေမာက်ေနေလသည္။
" အားးး~~~ "
နာက်င္စြာေအာ္လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ ထိုင္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူမမွာ ဟန္မပ်က္ဘဲလက္ေထာက္အိပ္ေနသၫ့္အတိုင္းႏိုးလာသည္။ ေခါင္းကိုဖိကာနာလြန္းလို႔အံႀကိတ္ေနရေသာသူေၾကာင့္ သတိရလာၿပီဆိုကာဝမ္းသာမိသည္က စိတ္ပူလာမိတဲ့စိတ္ရဲ့ ေနာက္ထပ္ခံစားခ်က္အခြဲေလးတစ္ခုေလာ။
" ရွင္သတိရလာၿပီလား ဘာျဖစ္လို႔လဲ ? "
" ဘယ္ေနရာအဆင္မေျပျဖစ္လို႔လဲ "
ထိုစဉ္ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိေသာ ထိုသူ၏လက္တစ္ဖက္က သာကီမ်က္ႏွာထက္ကိုထိလို႔လာခဲ့သည္။ မ်က္ဝန္းမွာနီရဲေနကာ ပေဟဠိမ်ားစြာႏွင့္အၾကၫ့္တစ္စံုျဖင့္ သာကီကိုၾကၫ့္ရင္း မ်က္ႏွာကိုဖြဖြေလးထိလို႔ေလသည္။
" ဘာလုပ္တာလဲ..... "
အေမးႏွင့္လက္လႈပ္ရွားမႈကတထပ္တည္းက်ကာ မ်က္ႏွာထက္ထိေတြ့ေနေသာသူ႔လက္ကို ဖယ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ၾကမ္းတမ္းစြာလက္ႏွင့္ပုတ္ခ်ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အသာအယာေလး သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္မွကိုင္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖယ္လိုက္မိသည္သာ။
သူ႔လက္ကိုဖယ္လိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္ဝန္းေတြကသာကီဆီမွလႊဲကာ အခန္းတစ္ခန္းလံုးကိုေဝ့ဝဲၾကၫ့္ေလသည္။ တစ္ခုခုကိုေျပာခ်င္သလိုလုပ္ေနၿပီး မ်က္ဝန္းေတြကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သာကီႏႈတ္ခမ္းထက္ေရာက္လို႔လာျပန္သည္။ သူကမိန္းကေလးခ်င္းစိတ္ဝင္စားတတ္သူလားေတာ့ သာကီမသိေပမဲ့ ခုမျွမင္ဖူးေသာသူစိမ္းမိန္းကေလးကိုေတာ့ ဣႁႏၵေထိန္းမႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိမၾကၫ့္သင့္ဘူးထင္သည္။ သူမလည္း လႊားကိုမိန္းကေလးခ်င္းေပမဲ့ တဖက္သတ္ခ်စ္ေနခဲ့သည္ပဲ သူ႔လိုေတာ့လိုက္မၾကၫ့္ဖူးခဲ့ေပ။
" ဒီက..... ရွင္နဲ႔ေျပာဖို႔ကလည္း နားေထာင္ရအဆင္မေျပဘူးဆိုေတာ့ "
" နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲသိခ်င္တယ္ ၿပီးေတာ့ ေနေကာင္းတဲ့ထိေနခြင့္ျပဳေပမဲ့ အရႈပ္အရွင္းကိစၥထိေတာ့တာဝန္မယူ "
" နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲမမွတ္မိဘူး..... "
ရွတတအသံေလးႏွင့္ မ်က္ဝန္းေတြက သာကီကိုေတြၿပီးၾကၫ့္ကာေျပာလိုက္ေသာ ထိုစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သူမစကားေတြေရ႔ွဆက္ဖို႔ခက္သြားေလၿပီ။ ေသြးေတြစြန္းထားတဲ့အက်ႌက မေန့ညအတိုင္းသာေသြးကြက္ေတြေပေနဆဲ။ ထိုအက်ႌအျဖဴနဲ႔ေဘာင္းဘီအနက္ေလးကိုပဲ အစေလးေတြေခ်ၿပီးထိုင္ေနေသာသူက ေမြ့ရာျဖဴျဖဴေပၚသာအၾကၫ့္ပို႔ထားေလသည္။
" တကယ္မမွတ္မိတာလား "
သူမစကားကသူ႔အတြက္မေမးသင့္မွန္းသိေသာ္လည္း အတိတ္ေမ့ေနတာႀကီးကို လက္မခံႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူမွန္းဘယ္ဝါမွန္းမသိဘဲ ရူးရူးမိုက္မိုက္ကယ္လာခဲ့တုန္းက ဒီလိုေတျြဖစ္လာမယ္လို႔မေတြးမိတာအမွန္။ အခုက်မွကားလမ္းမေပၚသြားပစ္ထားလို႔လည္း ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ မွတ္ဉာဏ္ေတျြပန္မရေသးသူကို မၫွာမတာႏွင္လႊတ္ခိုင္းလိုက္ရင္ သူ႔ကိုလိုက္ေနတယ္ဆိုတဲ့အဖြဲ႔လက္ထဲေရာက္သြားခဲ့ရင္ဆိုတဲ့အေတြးက ေခါင္းငံု႔ကာေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာကိုအၾကၫ့္မွာ မျဖစ္ေခ်ဘူးလို႔သာေတြးမိလိုက္သည္။
သူကတကယ္ကိုေခ်ာလြန္းေနေသာ ဆြဲေဆာင္မႈရိွရိွမိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ေသာ္ျငား အေသအခ်ာၾကၫ့္ရင္တစ္မ်ိဳးေလးေခ်ာေနတာေတာ့ဝန္ခံရမည္။ ထိုသို႔ေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ရန္ၿငိဳးရန္စလည္းမရိွဘဲ ဘယ္လိုႏွင္ထုတ္ႏိုင္ရက္မွာလဲ။ သူမလည္းအေသြးအသားႏွင့္လူသားတစ္ေယာက္မဟုတ္လား။
" ေဆးေသာက္ဖို႔အတြက္ဆန္ျပဳတ္လုပ္ေပးမယ္ "
" ဒီမွာပဲၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလွဲၿပီးေစာင့္ေနေပး "
ထိုသို႔ေျပာၿပီးကိုယ္ကိုကိုင္းကာ သူ႔ကိုပခံုးကေနကိုင္ရင္းလွဲအိပ္ေနေစလိုက္သည္။ သူကေတာ့နားမလည္ေသာမ်က္ဝန္းျဖင့္ သာကီကိုၾကၫ့္ေနတာသိေပမဲ့ ေစာင္ကိုသာရင္ဘတ္နားထိၿခံဳေပးရင္း အခန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဆန္ျပဳတ္လုပ္ေပးဖို႔အတြက္ စံအိမ္ကဘယ္ဝန္ထမ္းကိုမွမခိုင္းခ်င္ေသာေၾကာင့္ တကူးတကဖုန္းဆက္ေခၚမေနေတာ့ဘဲ ေလွကားကေနတစ္ထစ္ခ်င္းဆင္းရင္း အက်ႌလက္စေလးကိုေခါက္တင္ကာ စားဖိုေဆာင္ဘက္ဆီဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
" လႊားအတြက္ေတာင္ ဆန္ျပဳတ္မလုပ္ေပးခဲ့ဖူးဘူး..... သာကီလက္ရာကိုစားရမွာဂုဏ္ယူသင့္တယ္ သူစိမ္းေကာင္မေလး "
စားဖိုေဆာင္အတြက္သီးသန႔္ထားရိွေသာေရခဲေသတၲာထဲ၌ ႀကိဳဖုန္းဆက္ထားတာေၾကာင့္ပဲလား ေစ့ေစ့စပ္စပ္ဝယ္ျဖၫ့္ထားတဲ့ အသားငါးေတြ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြေၾကာင့္ ေဝရံလႊားစံအိမ္မွဝန္ထမ္းေတြေတာ္သည္လို႔ခ်ီးက်ူးရမည္။
ေရခဲေသတၲာထဲကေန တစ္ပြဲစာအသင့္ျပင္ငါးအသားလႊာဘူးရယ္ ၾကက္ရင္အံုအသားလႊာဘူးရယ္ကိုယူထုတ္ရင္း ၾကက္သြန္ၿမိတ္နည္းနည္းပါယူလိုက္သည္။
" ဒါေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ရေလာက္ၿပီထင္တယ္ "
တစ္ေယာက္တည္းေျပာ တစ္ေယာက္တည္းေခါင္းညိတ္ရင္း ဆန္ျပဳတ္ရယ္ တြဲစားဖို႔အတြက္အမယ္တစ္မ်ိဳးရယ္ကို စခ်က္ဖို႔အတြက္ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့သည္။
........................................................
BẠN ĐANG ĐỌC
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Lãng mạnငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....