ခလုတ္ဖြင့္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ေရပန္းကေရေတြကသူမတစ္ကိုယ္လံုးကို စိုရႊဲသြားေစကာ စိတ္ညစ္ၫူးေနသမ်ွကိုလည္း ေရနဲ႔စီးေမ်ာပစ္လိုက္ေလသည္။
မ်က္ႏွာထက္ကစီးက်ေနေသာေရမ်ားကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ခ်လိုက္ၿပီး ေရေတြစီးက်ေနေသာဆံပင္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ထိုးသပ္ကာတင္ရင္း ခလုတ္ကိုလွၫ့္ပိတ္လိုက္ေတာ့ ေရေတြကမ်က္ႏွာထက္တစက္စက္ႏွင့္က်လို႔ေနသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းဝတ္စံုအျဖဴႏွင့္ အိပ္ခန္းဘက္ကိုျပန္ကူးလာကာ ေခါင္းကေရေတြကိုပဝါနဲ႔ေျခာက္ေအာင္ထိုးဖြသုတ္ရင္း အခ်က္ျပမီးေလးလင္းေနသၫ့္ အိပ္ရာထက္မွဖုန္းကိုလွမ္းယူၾကၫ့္လိုက္သည္။
သူမဖုန္းဆီပို႔လာေသာစာေပါင္းမ်ားစြာကိုဖတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကဝမ္းေျမာက္ဟန္ျဖင့္ၿပံဳးေယာင္သန္းသြားေလသည္။ မ်က္ဝန္းကေတာ့မသိမသာေလး ၫွိုးငယ္ေနသေယာင္ရိွေသာ္လည္း တကယ္ကိုရင္ထဲကေနသူမဝမ္းေျမာက္ေပးမိပါသည္။
အခ်စ္ဆိုတာရယူဖို႔သက္သက္မွမဟုတ္တာ
တစ္ခါတရံေပးဆပ္ျခင္းကပိုလွတတ္သည္ေလ
သာကီရဲ့အခ်စ္ကိုဖြင့္ဆိုခ်က္က
တစံုတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္
တိတ္တိတ္ေလးရင္ကြဲနာက်ျခင္းတဲ့
စာထဲမွာအကူအညီပါလွမ္းေတာင္းထား၍ ခ်က္ခ်င္းအလုပ္တစ္ေနရာစံုစမ္းေပးဖို႔ သာကီရဲ့အတြင္းေရးမွဴးကိုစာပို႔အမိန႔္ေပးထားလိုက္ၿပီး အနက္ေရာင္ Gucciတီရွပ္တစ္ထည္ႏွင့္ နက္ျပာေရာင္စတိုင္ေဘာင္းဘီကိုထုတ္ဝတ္ကာ ဒူးေလာက္ထိရွည္ေသာ အေပၚထပ္ရွပ္အက်ႌအျဖဴေရာင္ကိုထပ္ဝတ္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။
စံအိမ္တံခါးကသူမအိပ္ရာထေနာက္က်ေန၍ခုထိမဖြင့္ျဖစ္ေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္တစ္ထပ္လံုးက ေနအလင္းေရာင္တိုးဝင္ေနတာမွအပ က်န္ေသာေနရာကခန္းဆီးစေတြကာေနေတာ့ ေမွာင္ပ်ပ်ေလးျဖစ္ေနသည္။
စံအိမ္ဝန္ထမ္းေတြကိုလည္း ေခၚခိုင္းခ်င္စိတ္မရိွေန၍ စားဖိုေဆာင္ဘက္ကိုဝင္ၿပီး black coffeeတစ္ခြက္စာကို ေကာ္ဖီေဖ်ာ္စက္မွာႏွပ္ကာ ေရခဲေသတၲာထဲမွၾကက္ဥတစ္လံုးကိုထုတ္ၿပီး မီးဖိုေပၚကိုဒယ္ျပားတင္လိုက္သည္။ မီးဖိုခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ဆီကိုေၾကာ္မယ့္အိုးမွာနည္းနည္းသုတ္ကာ ၾကက္ဥကိုေဖာက္ထၫ့္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္မွာေကာ္ဖီႏွပ္ထားတာရၿပီမို႔ ခြက္ထဲကိုငွဲ႔ထၫ့္ရင္း မက်က္တက်က္အေနအထားရလာတဲ့ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ယူၿပီးထၫ့္လိုက္ေလသည္။
ေကာ္ဖီခြက္နဲ႔ၾကက္ဥေၾကာ္ပန္းကန္ကိုယူကာ စားပြဲနားကိုေလ်ွာက္လာတဲ့အခိုက္ တစံုတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကိုသတိရသြားသည္။ ညကသူမတဇြတ္ထိုးႏိုင္သမ်ွကို အရူးလိုၿငိမ္ခံေနတဲ့ေကာင္မေလး။ သူေရာမနက္စာစားၿပီးၿပီရဲ့လားေတြးလိုက္ေတာ့ သူမကိုယ္သူမရယ္ခ်င္သြားမိသည္။
ဒဏ္ရာရေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္မနက္စာစားရဦးမည္တဲ့လဲ။ ပန္းကန္ျပားနဲ႔ခြက္ကိုစားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ခလုတ္မပိတ္ရေသးတဲ့မီးဖိုဆီျပန္ေလ်ွာက္သြားကာ ၾကက္ဥတစ္လံုးကိုေရခဲေသတၲာထဲမွထပ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ႏြားႏို႔ဘူးကိုပါထုတ္ယူခဲ့လိုက္သည္။
..........................................................
မနက္ခင္းအစမွာနာက်င္မႈေတြနဲ႔ႏိုးထလာရသလို ပါးေပၚမွာမ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနေသာ္လည္း ဘာတစ္ခုမွမမွတ္မိသလိုျဖစ္ေနေသာသူ႔မွာ အိပ္မက္ေတြမက္ခဲ့မွန္းသိေနလည္း ထိုအိပ္မက္ေတြကဘာဆိုတာ အစေတာင္ေဖာ္လို႔မရခဲ့။
ေခါင္းေတြသည္လည္းတဆစ္ဆစ္ကိုက္လ်က္သာ။ ပတ္တီးေပၚကေနလက္ျဖင့္ဖိရင္း အိပ္ရာေပၚကေနဆင္းလာလိုက္ကာ အခန္းျပင္ကိုဒယီးဒယိုင္ထြက္လာေလသည္။ မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းေတြကတဆစ္ဆစ္ႏွင့္နာေနတာေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းမယ့္ေျခလွမ္းေတြက ေလွကားထစ္ေတြမွာသတိထားၿပီးဆင္းေနရသည္။
တစ္ဆင့္ႏွစ္ဆင့္ ထိုမွသံုးဆင့္ကေန သတိထားဆင္းလာေနတဲ့သူ႔ေျခလွမ္းေတြက ရုတ္တရပ္မူးေဝလာေသာအျမင္အာရံုေၾကာင့္ ေလွကားထစ္ေက်ာ္ကာဆင္းမိၿပီး ေျခေခ်ာ္က်ေလေတာ့သည္။ လက္တန္းကိုကိုင္ထားတာကလည္း မၿမဲျမံေသာလက္အားေၾကာင့္လြတ္ထြက္သြားကာ လူကေလွကားထစ္ေအာက္ဆင့္ကိုယိုင္လဲက်သြားသည္။
ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္.....
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သြားၿပီလို႔စိတ္ထဲေတြးထားေသာသူ႔မွာ ျပဳတ္က်လာတဲ့အခ်ိန္မွာနာက်င္ျခင္းမရိွေနဘဲ တစံုတစ္ေယာက္ရဲ့ဆီးဖမ္းျခင္းႏွင့္အတူ ရင္ခြင္တစ္စံုထဲေရာက္သြားခဲ့ေလသည္။ နာက်င္ေနတဲ့ေခါင္းကိုဖိရင္း ၾကမ္းေပၚလက္ေထာက္ကာမ်က္လံုးဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုၾကၫ့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုႏွင့္ပက္ပင္းတိုးသြားသည္။
" ေတာင္း ေတာင္းပန္ အာ့ ! "
ေခါင္းမူးမူးနဲ႔သူမေပၚကကုန္းရုန္းထလိုက္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္လာကာရိပ္ခနဲမူးသြားၿပီး လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာထထိုင္လာတဲ့သူမရင္ခြင္ထဲသို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လဲက်သြားခဲ့ျပန္သည္။
" အဆင္ ေျပရဲ့လား "
အဆင္မေျပပံုေပါက္ေနသၫ့္သူ႔ကို ေထာက္ထားတဲ့လက္တစ္ဖက္ႏွင့္မ်က္ႏွာကိုဆြဲေမာ့ရင္း ဂရုစိုက္မႈမမည္ေသာစကားျဖင့္ေမးလိုက္ေတာ့ သာကီမ်က္ဝန္းကိုခဏတာစိုက္ၾကၫ့္ကာ " ေျပပါတယ္ " ဆိုၿပီး အၾကၫ့္ေတြကိုလႊဲဖယ္ကာထရပ္မလိုလုပ္ေန၍ သူ႔ရဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကေနျပန္ဆြဲခ်ကာ ရင္ခြင္ထဲျပန္ေရာက္ေအာင္လုပ္လိုက္သည္။
သူမအျပဳအမူေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းေလးေတြဝိုင္းစက္သြားရတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးကိုၾကၫ့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေကြးၫြတ္သြားမိသည္။ လည္တိုင္ကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ယွက္ကာ တင္းက်ပ္စြာဆြဲလို႔ထားေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႔မဲ့သြားပံုမွာလည္း တစ္မ်ိဳးေလးၾကၫ့္ခ်င္စရာေကာင္းလို႔ေနျပန္သည္။
" မမေလး..... ပန္းလက္ရံုးဆိုတာ ေဒၚျမသားဟန္ရဲ့ ေမြးစားသမီးတစ္ေယာက္တဲ့ "
" သူ႔သမီးရင္းကိုေတာ့ရွာလို႔မရခဲ့ပါဘူး ၾသစီမွာပဲေျခရာေဖ်ာက္ထားပံုပဲ ႏွင္းဆက္ပန္နာမည္နဲ႔ ႏိုင္ငံကူးအဝင္အထြက္စာရင္းမွာလည္းမရိွပါဘူး "
သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကၫ့္ေနရင္းမွ ေစာေစာကဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလာတဲ့ လူယံုတစ္ေယာက္၏စကားသံေတြက နားထဲပဲ့တင္ထပ္လို႔လာေနၿပီး သူ႔ကားထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ဖုန္းအဝင္စာရင္းဆီမွ ပန္းလက္ရံုးဆိုေသာအမည္ကိုေတြးမိျပန္ေတာ့ သူမေရ႔ွမွသူ႔ကိုၾကၫ့္ကာတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိေလသည္။
ခပ္ဟဟေလးေလွာင္ရယ္ေနရင္း သူမမ်က္ႏွာကိုအေၾကာင္သားေငးၾကၫ့္ေနေသာသူ႔ကို လည္တိုင္ကေနခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲလိုက္ကာ အစီအစဉ္မရိွဘဲႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုထပ္တူက်ေစခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္လည္းသူ႔ကိုပန္းေလးလို႔ ေတြးထင္ခ်င္မိေသာ္လည္း မတူညီႏိုင္ေသာအခ်က္က သာကီကိုအသိဝင္ေအာင္လုပ္ေပးေနျပန္သည္။
ပန္းလက္ရံုးဆိုတာဘယ္သူလဲ။ သာကီေရ႔ွကေကာင္မေလးကေရာဘယ္သူလဲ။ ပန္းလက္ရံုးဆိုတာ ျဖဴစင္တဲ့ပန္းေလးမဟုတ္မွန္း ပို႔လာတဲ့ပံုကိုၾကၫ့္ကတည္းကသိသည္။ ဒါဆိုရင္ပန္းေလးဟာသူမ်ားလားလို႔ေတြးေတာ့ မ်က္ဝန္းအၾကၫ့္ေတြေၾကာင့္ သူျဖစ္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းမိပါရဲ့။ ခက္တာက ဖုန္းကသာကီလက္ထဲေရာက္ႏွင့္ေနေတာ့ လြယ္လြယ္မယံုတတ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ေဝခြဲလို႔မရဘဲဒြိဟေတျြဖစ္ခဲ့ရေလၿပီ။
နမ္းေနတာကိုမတံု႔ျပန္ဘဲေနေလေလ ပိုၿပီးအတင္းအက်ပ္ဖိကာနမ္းေလႏွင့္ စိတ္ထဲကအေတြးေတြနဲ႔ဒြိဟျဖစ္ေနရသမ်ွကို ဘာမွမမွတ္မိေသးတဲ့သူအေပၚသာ ေဒါသေတြပံုခ်ေနသၫ့္သာကီရဲ့မ်က္ႏွာထက္၌ေတာ့ အၿပံဳးပင္ပ်က္လို႔မေနေခ်။
ငိုရိႈက္သံသဲ့သဲ့ကနားထဲၾကားေနေပမဲ့ ဒီႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကိုသာကီဘာလို႔မလႊတ္ေပးခ်င္မိတာလဲ။ ရန္သူလို႔ထင္ေနမိတဲ့နာက်ည္းမႈေၾကာင့္လား ရင္ဘတ္ထဲကေအာင့္သက္ေနတဲ့နာက်င္မႈေၾကာင့္လား။ ဘာအေၾကာင္းအရင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုဘယ္လိုမွလႊတ္မေပးႏိုင္ေအာင္ စြဲလမ္းဖို႔ေကာင္းလြန္းေနသည္။
စြဲလမ္းမႈ.....
ဟုတ္တယ္ တစံုတစ္ေယာက္ေနရာမွာအစားထိုးထားတဲ့ အစားထိုးခံအရုပ္တစ္ရုပ္ကိုစြဲလမ္းေနမႈ။ နာက်င္စရာမွန္သမ်ွကို အသံတိတ္လႊဲခ်လို႔ေကာင္းတဲ့ သက္ရိွအရုပ္တစ္ရုပ္ကိုစြဲလမ္းမႈပင္။ ထိုအတၲဆန္တဲ့အေတြးကို ဘယ္အခ်ိန္ကလက္ခံလိုက္မိသလဲသတိမထားမိေပမဲ့ ျပန္လွၫ့္ဖို႔အတြက္က်ေတာ့လည္း။
" ေဆာရီး..... နာသြားလား "
တဖက္သတ္အနမ္းေတြကိုအဆံုးသတ္ကာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းသားကိုလက္မနဲ႔ပြတ္သပ္ရင္း အတက္အက်မရိွေသာေလသံႏွင့္ ျဖည္းျဖည္းေလးေလးေမးလိုက္ေတာ့ သူမရင္ခြင္ထဲကရုန္းထြက္ကာထလိုက္ၿပီး တစ္ဖက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲကာေနေလသည္။
" မနက္စာလုပ္ထားေပးတယ္ "
" သြားစားလိုက္ဦး ပန္းေလး..... ၿပီးရင္ ေဆးေသာက္လိုက္ဦး "
ေဘာင္းဘီစကိုဆြဲကာက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားသၫ့္ သူ႔ရဲ့ေသြးေၾကာစိမ္းထင္းေနေသာလက္ဖမိုးျဖဴျဖဴေလးကိုၾကၫ့္ကာ လဲေနရာမွထကာသူ႔ကိုပါတြဲထူရင္း ေဆးေသာက္ဖို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေခါင္းကိုညိတ္ကာထမင္းစားခန္းဆီထြက္သြားေလသည္။
လက္မနဲ႔လက္ညိုးၾကားမွာတင္က်န္ခဲ့တဲ့ စိုစြတ္ေနတဲ့အရည္ကိုငံု႔ၾကၫ့္ရင္း ပိန္လ်လ်ေနာက္ေက်ာေလးကိုေမာ့ၾကၫ့္မိလိုက္သည္။
သာကီတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းကိုခပ္သာသာခ်ရင္း အသက္မပါတဲ့ေလွာင္ၿပံဳးကိုၿပံဳးကာ သူ႔ေနာက္ကေနထမင္းစားခန္းထိလိုက္လာခဲ့ၿပီး ေနွးတိေနွးကန္ေလ်ွာက္ေနတဲ့ထိုလူသားအား ထိုင္ခံုတစ္လံုးကိုဆြဲကာထိုင္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
" ၾကက္ဥေၾကာ္ကေအးေနၿပီပဲ "
" စားလို႔ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး ခဏေစာင့္အသစ္ျပန္ေၾကာ္ေပးမယ္ "
ေအးစက္ေနတဲ့ၾကက္ဥေၾကာ္ပန္းကန္ကိုၾကၫ့္ရင္း သာကီေျပာလိုက္ၿပီး ပန္းကန္ကိုဆြဲယူကာအသစ္ျပန္ေၾကာ္ေပးဖို႔လွၫ့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာဆီကထြက္လာေသာ ရွတတအသံေလး။
" ရပါတယ္ သာသာ "
ထိုသို႔ဆိုကာ သာကီလက္ထဲကပန္းကန္ကိုထယူလိုက္သည္။ ေနရာမွာျပန္ထိုင္ၿပီး သူ႔ကိုၾကၫ့္ေနေသာသာကီကို တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္မၾကၫ့္ဘဲ ေအးစက္စက္ၾကက္ဥမက်က္တက်က္ေၾကာ္ကို ေမႊကာစားေနေလသည္။ ဖန္ခြက္ထဲထၫ့္ေပးထားတဲ့ႏြားႏို႔ကိုလည္း တစ္ငံုေသာက္ရင္း အႏွစ္တျခားအကာတျခားေမႊပစ္ထားတဲ့ ၾကက္ဥကိုစားရင္း တစ္ေယာက္တည္းဟုတ္ေနရဲ့။
ႏို႔အနည္းငယ္ေပေနတဲ့ ခ်ယ္ရီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အၾကၫ့္ပို႔ထားမိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းၿပံဳးေနမိျပန္သည္။ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့သာကီကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကုန္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ပန္းကန္ကိုသာမဲေနပံုက တကယ္ကိုရယ္ခ်င္စရာေလးပါ။
" အဲေလာက္နဲ႔ေဆးေသာက္လို႔မရဘူး အစာအိမ္ထိလိမ့္မယ္ "
" ..... "
ဘာမွမေျပာဘဲေမာ့ၾကၫ့္လာေသာသူ႔ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းက သာကီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္အေတာ္ေလးနီရဲေနရွာသည္။ နာေနမွာပဲလို႔ေတြးမိေတာ့ ဘာလို႔လုပ္မိတာလဲဆိုတဲ့အေတြးကဝင္လာရေလသည္။ စိတ္ထြက္ေပါက္အတြက္ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔နည္းအမ်ားႀကီးရိွလ်က္ႏွင့္ ဘာလို႔ဒီလိုနည္းနဲ႔မွသူမေဒါသေတြေျဖေဖ်ာက္ေနမိရတာလဲ။
" ေဆာရီး အရမ္းနာေနမွာပဲ..... ေသြးေတာင္စို႔ေနၿပီ "
မေန့ညကတစ္ခါအမွားလုပ္ၿပီး အခုတစ္ႀကိမ္ထပ္လုပ္မိေတာ့ သာကီစိတ္ထဲတကယ္ေနလို႔မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သူမလုပ္ရပ္ကဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ အတိတ္ေမ့ေနသူအေပၚ အသားယူသလိုျဖစ္ေနခဲ့ေလၿပီမဟုတ္လား။ အျပစ္ရိွတဲ့သူျဖစ္ေနရင္ေတာ့မေျပာတတ္ေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာသူကတကယ္ကိုအျဖဴထည္သာသာပင္။
YOU ARE READING
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romanceငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
