* Ring Ring Ring *
ေမွးစက္ထားတဲ့မ်က္လံုးအစံုကဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ဖ်တ္ကနဲအလိုလိုပြင့္လာမိသည္။ အျဖဴေရာင္nightstandေပၚမွဖုန္းကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး နံပါတ္ကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့bffလို႔ေရးထားသည္။
" ေဝသာကီ ဘာကိစၥရိွလို႔လဲဟာ..... "
ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ၿပီးတစ္ဖက္ကိုစိတ္ညစ္တဲ့အသံႏွင့္ေမးလိုက္သည္။
" ေငြလႊားရံု !! နင္ ငါ့နာမည္ကိုအရွည္မေခၚနဲ႔ေျပာထားတာကို အေရးမလုပ္တာလား ဒါလားသူငယ္ခ်င္း..... "
ျပႆနာ ! နာမည္ေခၚလိုက္တာေလးကို လူခ်ိန္မဟုတ္ဖုန္းေခၚတာကိုစိတ္မတိုရဘူး.....
ေငြလႊားရံု စိတ္ထဲေရရြတ္ရင္း ေဝသာကီစိတ္ေျပေအာင္လုပ္ရေပဦးမည္။
" ေအးပါ ေအးပါဟာ..... မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား..... ကဲ ေျပာ..... ဖုန္းေခၚရတဲ့အေၾကာင္းေလး "
" မနက္ျဖန္ ငါ့အသိေတြနဲ႔ျပန္ဆံုမယ့္ပြဲရိွတယ္ အဲဒါနင္လည္းငါ့သူငယ္ခ်င္းမို႔ဖိတ္တာ လာခဲ့ၾကားလား "
ဖိတ္တာလား? ဒီေလသံကမသိရင္ မလာရင္ပဲကုပ္ဆြဲေခၚမယ့္ေလသံကို.....
" ၾကားလားေျပာေနတာ..... အိပ္ေနတာလား ပ်ံလႊား "
" ၾကားတယ္ၾကားတယ္ တိုးတိုးေလးေျပာစမ္းဟာ..... "
" တိုးတိုးေလးပဲကို ဒါနဲ႔လာမယ္မလား "
" ဟင္..... ကီကီရာ..... ငါ အဲဒီပြဲေတြမတက္တာ နင္လည္းသိသိခ်ည္းနဲ႔ "
ေငြလႊားရံု သက္ျပင္းခ်ၿပီးစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္မိသည္။
လူသူရႈပ္ေနတဲ့ေနရာကိုသြားေလ့သြားထမရိွတဲ့သူမအဖို႔ ေဝသာကီဖိတ္တာကိုျငင္းဆန္ရခက္ေနသည္။ မျငင္းလို႔လည္းမျဖစ္ျပန္ႏွင့္လို႔ေတြးကာ ေလပူေတြမႈတ္ထုတ္ရင္းမႈတ္ထုတ္ေနမိသည္။
" ငါ့ဆႏၵကို နင္ဘယ္ေတာ့မွမလိုက္ေလ်ာဘူးေနာ္ "
" ရပါတယ္ ထားလိုက္ပါေတာ့..... ငါ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းေလးကို ငါ့အသိေတြၾကားထုတ္ႂကြားခ်င္မိတာငါ့အျပစ္ပါေလ "
ဟာ..... စၿပီ စၿပီ..... ဒီေလသံထြက္လာရင္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ေခ်ာ့ရေတာ့မွာသိတယ္.....
ႏွစ္ပတ္ေလာက္နားပူမယ့္အေရးထက္ မနက္ျဖန္တစ္ရက္ေတာ့မ်က္စိမိွတ္ၿပီးသြားေပးရေတာ့မွာေပါ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ။
" လာမယ္လာမယ္ မနက္ျဖန္မလား..... ေနရာကိုဖုန္းနဲ႔ပို႔လိုက္ လာခဲ့မယ္ဟုတ္ၿပီလား "
သူမအလ်င္စလိုျပန္ေျဖလိုက္ရသည္။ မဟုတ္ရင္ငိုခ်င္းေတြခ်ေနဦးမွာျမင္ေယာင္ေသးသည္။
" ဟီဟီး ဒါေၾကာင့္ခ်စ္ေနရတာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးကို "
" ေတာ္စမ္းပါ..... ဒါပဲမလား ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ "
" အင္းပါ ခ်ခ် !..... မနက္ျဖန္နင္ထိုင္မယ့္ေနရာကို ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းထားေပးမယ္ သိလား..... အသန႔္ႀကိဳက္မ "
တစ္ဖက္မွေဝသာကီအသံကိုနားဆူ၍ ဖုန္းနဲ႔နားကိုခြာၿပီးဖုန္းပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္မွသူမကိုအသန႔္ႀကိဳက္မလို႔ေခၚတာကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ရေသးသည္။
Nightstandေပၚမွ digitalျဖင့္ျပေနသၫ့္နာရီကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ 5:30amကိုျပေနသည္မို႔ ဆက္အိပ္လို႔လည္းမရေတာ့တာေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚမွေျခေထာက္ခ်ကာ ေနရာတက်ထားထားသၫ့္အိမ္ေနရင္းဖိနပ္ကိုစြပ္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာကိုညီညာျပန႔္ျပဴးေအာင္ေသခ်ာျပန္ခင္းျပန္ျဖန႔္လိုက္သည္။
ေခါင္းအံုးေတြကိုလည္းေနရာတက်ေသခ်ာျပန္စီကာ ဖက္အိပ္ေနက်ဝက္ဝံရုပ္ကိုလည္းေခါင္းအံုးကိုမွီေစကာထားလိုက္ၿပီး ေစာင္ကိုလည္းေသခ်ာျပန္ေခါက္ကာအိပ္ရာေျခရင္းမွာသပ္ရပ္စြာထားလိုက္ေတာ့ သူမရဲ့အိပ္ရာသိမ္းျခင္းၿပီးစီးသြားသည္။
အျဖဴေရာင္ကိုႀကိဳက္တဲ့အတြက္တစ္ခန္းလံုးမွာရိွတဲ့ပစၥည္းတိုင္းကို အျဖဴေရာင္ေတြပဲသံုးထားတဲ့ေငြလႊားရံုအိပ္ခန္းေလးက ဘယ္ခ်ိန္ၾကၫ့္ၾကၫ့္ေနရာတက်ႏွင့္သပ္ရပ္ေနပါသည္။
အသန႔္ႀကိဳက္လြန္းတဲ့သူမရဲ့အခန္းဟာ အမိႈက္တစ္စကိုမေျပာႏွင့္ ဖုန္တစ္မႈန္ပင္မနည္းရွာယူရေလာက္ေအာင္ သန႔္ရွင္းလြန္းလွသည္။
မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္တာနဲ႔ သြားတိုက္တံကိုပိုးသတ္ေပးတဲ့စက္ထဲထၫ့္ထားတဲ့သြားတိုက္တံကိုအရင္လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ေနရာတက်ထားထားတဲ့သြားတိုက္ေဆးကိုအခ်ိန္အဆညီမ်ွေအာင္ထၫ့္လိုက္ကာ သြားတိုက္ေဆးအဖံုးကိုေသခ်ာပိတ္ကာေနရာတက်ထားလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွ သြားကိုေသခ်ာစတိုက္ေတာ့သည္။ လက္မွပတ္ထားေသာ smart watchမွ ဆယ္မိနစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ျပၫ့္သံၾကားမွသာ သြားတိုက္ျခင္းကိုအဆံုးသတ္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာစသစ္ရန္မ်က္ႏွာသစ္ေဆးကိုသြားတိုက္ေဆးဘူးရဲ့ ႏွစ္လက္မအကြာမွာထားထားတဲ့အတိုင္းယူလိုက္ၿပီး ေနရာအတိအက်ျပန္ထားကာ မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာသစ္ျပန္သည္။
Towelကိုလည္းမ်က္ႏွာသစ္တဲ့ေဘစင္ေဘးမွ မွန္ဗီဒိုအေသးထဲစီထၫ့္ထား၍ က်န္Towelေတြေရမစိုေအာက္မက်ေအာင္ေသခ်ာထုတ္ယူလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာသုတ္ကာ ေလ်ွာ္ရန္ထားထားတဲ့ျခင္းေလးထဲပစ္ထၫ့္လိုက္ေလသည္။
...............................................................
" ရဂံုႏြယ္ !! မထေသးဘူးလား ဘယ္ခ်ိန္ရိွေနၿပီလဲ ?! "
ေအာက္ထပ္မွသိၾကားမင္းရဲ့ဝရဇိန္လက္နက္အလား ပစ္ခြင္းေနသၫ့္မိခင္ျဖစ္သူအသံကို ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခံဳရင္းရဂံုႏြယ္အံတုလိုက္သည္။
" တယ္ ဒီကေလးမ ! ေက်ာင္းၿပီးၿပီေတာင္အလုပ္မယ္မယ္ရရမရိွေသးဘူး မနက္ဆိုလည္းအေစာမထဘူး ညဆိုလည္းဘာလုပ္ေနလို႔မအိပ္ႏိုင္ရတာလဲ "
ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ရြတ္ေနတဲ့ေဒၚရသီဦးအသံကို ညအိပ္ဝတ္စံုနဲ႔မတ္တပ္ငိုက္ေနသၫ့္ရဂံုႏြယ္မွာျဖင့္ ဆက္အိပ္ခ်င္ေသာ္လည္းမနက္စာငတ္မယ့္အေရးႀကိဳသိေန၍သာဆင္းလာရသည္။ လူကသာေလွကားထစ္မွာရပ္ေနတာ စိတ္ကေတာ့အိပ္ရာေပၚမွာက်န္ေနခဲ့သည္။
ရဂံုႏြယ္ေဖေဖဦးၿမိဳင္ယံမွာေတာ့ မနက္စာထမင္းဝိုင္းမွာထိုင္ေနၿပီး လက္ဘက္ရည္ကိုသာအသံတိတ္ေသာက္ေနသည္။ ဘာမွေတာ့မေျပာ ေျပာရင္လည္းနားပူလို႔မဆံုးမွာေသခ်ာပင္။
" ေမေမ..... ေန့လယ္က်ရင္သမီးအဝတ္ဗီဒိုရွင္းေပးပါဦး..... ႂကြက္ဝင္သြားလို႔ "
" မေအကိုဒီအရြယ္ထိခိုင္းစားေနတယ္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ရွင္းပါဦးလား !..... မိန္းကေလးလုပ္ၿပီး ဒီအရြယ္ထိ....................... "
ေဒၚရသီဦးဘာေတြေျပာေနတယ္မသိေတာ့။ ရဂံုႏြယ္နားထဲဘာမွမဝင္ဘဲ ပါးစပ္ထဲသာေခါက္ဆြဲေၾကာ္သာဝင္ေနသည္။
" ဟဲ့ ဒါဘယ္လဲ ? "
စားၿပီးထထြက္သြားတဲ့ရဂံုႏြယ္ကို ေန့လယ္စာအတြက္ခ်က္ေနရင္း ေဒၚရသီဦးလွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ စိတ္တိုခ်င္စရာအေျဖတစ္ခုသာျပန္ရသည္။
" ျပန္အိပ္မလို႔ ေမေမ "
" ဟဲ့ ႏိုးေနၿပီးကို ထပ္အိပ္ေနရလား ! ဒါနဲ႔ မရဂံုႏြယ္ ရွင္သြားေကာတိုက္ၿပီးၿပီလား က်ဳပ္ၾကၫ့္တာမ်က္ႏွာမသစ္ထားသလိုပဲ "
ေဒၚရသီဦးေမးလိုက္တာကို ေတာင္ၾကၫ့္ေျမာက္ၾကၫ့္ျဖင့္ အေပၚထပ္ကိုလွစ္ခနဲေျပးတက္သြားသည္။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာေတာင္ေရမထိလာဘူးဆိုတာေျပာေနဖို႔မလိုေတာ့ၿပီမို႔ သက္ျပင္းသာခ်လိုက္မိသည္။
" ဟူး ေမာတာ "
အခန္းထဲခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားဝင္လာၿပီး ကုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္တဲ့ရဂံုႏြယ္တစ္ေယာက္ အိပ္ရာေပၚရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့စာအုပ္ေတြ နားၾကပ္ႀကိဳးေတြကို အိပ္ရာတစ္ဖက္ျခမ္းတြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး လြတ္ေနတဲ့ေနရာ၌အိပ္ခ်လိုက္ကာ ေက်ာေအာက္ေရာက္သြားတဲ့ဖုန္းကိုႏိႈက္လိုက္ၿပီး Facebookသံုးေနလိုက္သည္။
................................................................
ေဝသာကီတစ္ေယာက္ အသန႔္ႀကိဳက္လြန္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးကိုဖုန္းေျပာၿပီးသကာလ အိပ္ရာေပၚခဏေမွးေနၿပီးမွ မနက္ျဖန္ဝတ္ဖို႔အတြက္အဝတ္အစားေရြးရန္ မနက္စာပင္မစားအားေသးဘဲ ဇြဲေကာင္းစြာအဝတ္ဗီရိုကိုေမႊေနွာက္ေနေလသည္။
ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုမွေမြးလာၿပီး ငယ္ငယ္ကတည္းကေနယခုခ်ိန္ထိ အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ဖူးဖူးမႈတ္ခံထားရ၍ လူတကာအေပၚကေလးလိုဆိုးေနခ်င္သည္။ မဟုတ္ေပ လစ္ဟာေနတဲ့ကြက္လပ္ေလးေၾကာင့္ ေငြလႊားရံုအေပၚဆိုသူမပိုဆိုးႏြဲ႔ၿပီး ပိုရစ္တတ္ေလ့ရိွသည္လို႔ဆိုရမည္။
ငယ္စဉ္ကတည္းက အသန႔္ႀကိဳက္လြန္းတဲ့ေငြလႊားရံုကို မရမကအတင္းခင္မင္ခဲ့ရတာမို႔ အထိမခံေရႊပန္းကန္ေလးကို အၿမဲစေနာက္လိုက္ရမွေက်နပ္တတ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမသာလ်ွင္အသံတိတ္အေလ်ွာ့ေပးမိသည္က ေငြလႊားရံုအေလ်ွာ့ေပးသၫ့္အႀကိမ္ေရထက္ပိုမ်ားေနတတ္သည္။
အေတြးစေတြလြင့္ေနရင္း စိတ္တိုင္းက်စရာမေတြ့ေသာေၾကာင့္ အဝတ္ဗီရိုေရ႔ွမွာေဝသာကီရပ္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲကေနလည္း ေန့လယ္က်ရင္ကုန္တိုက္သြားဦးမွလို႔ေတြးလိုက္သည္။ စိတ္ကေျပာသာေျပာရေပမဲ့ အသန႔္ႀကိဳက္တဲ့ေငြလႊားရံုနဲ႔ေပါင္းလို႔မ်ားလား သူမလည္းတျဖည္းျဖည္းအသန႔္ႀကိဳက္တတ္လာခဲ့ၿပီထင္သည္။ အျပင္မသြားရလ်ွင္ကိုေနတတ္လာၿပီး အိမ္ထဲ၌သာအေနမ်ားလာတတ္ခဲ့သည္။
" နင္နဲ႔အသန႔္ႀကိဳက္တာတူလာၿပီ ေငြလႊား "
ေငြလႊားရံုႏွင့္သာလ်ွင္ေပ်ာ္သလိုေနတတ္ေပမဲ့ သာမန္အခ်ိန္ကသူမကေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ေအးတိေအးစက္ႏိုင္သည္။ အခုလည္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္းအိမ္ခြဲေနတဲ့သူပီပီ မနက္စာကိုျဖစ္သလိုေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္စတင္လိုက္သည္။
ဒီတစ္ခ်က္ကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေအာင္ ေငြလႊားရံုႏွင့္မတူပါလို႔ဆိုရမည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ေငြလႊားရံုကအေတာ္ဇီဇာေၾကာင္ၿပီး မနက္စာကိုပင္ဇာခ်ဲ့တတ္သူျဖစ္ေနလို႔ပင္။
မနက္စာကိုၿပီးစလြယ္မစားတတ္ဘဲ တစ္ေန့တာအလုပ္ကိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ဗိုက္ျပၫ့္ေအာင္စားသင့္သည္ဘာညာဘာညာႏွင့္ အေတာ္ေလးပြစိပြစိႏိုင္သည္။ ေငြလႊားရံု သူမဆီမလာစဖူးအလည္လာရင္ မနက္စာစားခ်ိန္ႏွင့္မတိုးလ်ွင္ေတာ္ေသးသည္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ နားပူအေတာ္တိုက္ခံရၿပီးေတာ့မွ သူခ်က္ေကြၽးတာကိုေအးေဆးစားရေခ်သည္။
ting tong
ေငြလႊားရံုအေၾကာင္းေတြးေနရင္း ဘဲလ္တီးသံေၾကာင့္ေခါင္းက်ိန္းသြားရသည္။ မဟုတ္မွလြဲ အသန႔္ႀကိဳက္သူႀကီးလာတာမ်ားလား။
သူမစိတ္ထဲေျပာရင္း visual doorbellႏွင့္ wirelessခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ဖုန္းကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကအျမန္ထုတ္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းမွာလာေပၚေနတဲ့ဘဲလ္တီးသူက ေငြလႊားရံုမဟုတ္ေနေခ်။
" ပါးပါး..... မားမား..... "
သူမတစ္ကိုယ္ေတာ္ေနထိုင္ရာတိုက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး သူမအေရ႔ွမွာရပ္ေနတဲ့ဦးသာလီမင္းႏွင့္ေဒၚႏြယ္မဒီကို အံ့ၾသဝမ္းသာစြာေပြ့ဖက္ၿပီးခြၽဲလိုက္မိသည္။
" ပါးပါးရဲ့ခြၽဲစိန္ေလး ၾကၫ့္ပါဦးပိန္သြားလိုက္တာ..... "
" ဟုတ္လား..... ပါးပါးနဲ႔မားမားကိုသတိရလို႔ျဖစ္မယ္ "
သူမအေဖစကားကို ျပန္ခြၽဲကာေျပာလိုက္ရင္း ကေလးလိုမ်ိဳးမိဘႏွစ္ပါးလံုးကိုဖက္ထားလိုက္သည္။ ေဒၚႏြယ္မဒီကေတာ့ ေဝသာကီကိုမ်က္ေစာင္းခ်ီရင္း မေျပာေသးဘူးဟုဆိုကာၾကၫ့္ေနသည္။
" သတိရလို႔သာပဲ အိမ္ခြဲေနမယ္ပူဆာတာဘယ္သူလဲ ? အခုလည္းလာမေတြ့ရင္ မ်က္ႏွာေတာင္ျမင္ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး "
" မားမားကလည္း..... "
မိခင္ျဖစ္သူအား သူမဖက္ထားရင္းကခြၽဲႏြဲ႔ေနျပန္သည္။
" သြား..... ခြၽဲစိန္ေလး..... "
" မားကလည္းလို႔..... "
သူမတိုက္ခန္းအတြင္းမွာေတာ့ ရယ္ေမာသံေလးေတြ ခြၽဲႏြဲ႔သံေလးေတြႏွင့္ခဏတာဆူညံလို႔သြားခဲ့သည္။ သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာၿပံဳးခဲေသာႏႈတ္ခမ္းကလည္း စိတ္လိုလက္ရရိွစြာၿပံဳးရယ္ေနေလသည္။
............................................................
VOUS LISEZ
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Roman d'amourငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
