အလုပ္ကိုေနာက္က်တဲ့အထိရွာႀကံျပီးလုပ္ေနတာ အခ်ိန္ကုန္လို႔ကုန္မွန္းမသိလိုက္ဘဲ ကြန္ဒိုဆီကိုျပန္လာခ်ိန္ကညရွစ္နာရီေက်ာ္သြားေလသည္။ ေျခာက္နာရီဆိုရံုးဆင္းေနက်မို႔ ဝန္ထမ္းေတြအကုန္အိမ္ျပန္သြားၾကတာေတာင္ အလုပ္ကိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေပးၿပီး ရိွသမ်ွအစီအရင္ခံစာေတြကိုထိုင္စစ္ေနေတာ့ အခုလိုေနာက္က်မျွပန္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ေဝရံလႊားကေနမေန့ညေနေစာင္းကတည္းကျပန္လာခဲ့ၿပီမို႔ အရင္ေနထိုင္ရာကြန္ဒိုအခန္းဆီကိုသာ ေနွးေကြးေသာေျခလွမ္းေတျြဖင့္ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ ႀကိဳဆိုေနမၫ့္သူဆိုတာ မည္သူမွမရိွေသာေနရာေလးဆိုေတာ့ အနာတရႏွလံုးသားေလးက ပိုနာက်င္ေနမွာစိုးရသည္။
Smart lockကိုဖြင့္ၿပီး နံပါတ္ေတြရိုက္ထၫ့္ေနေတာ့မွ သူမသတိရသြားမိတာရိွသည္။ ဟုတ္သားပဲ ေမ့ေနလိုက္တာ ဒီေနရာမွာအခုဆိုသူမတစ္ေယာက္တည္းမွမဟုတ္ေနတာကို။ အတိတ္ေမ့ေနတာလား ဟန္ေဆာင္ေနတာလားမသဲကြဲတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရိွေနေသးသည္ပဲ။
တံခါးကိုဖြင့္ဝင္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးကေမွာင္မည္းလို႔ေနကာ မိွန္ပ်ပ်မီးေရာင္တစ္ခုမွလြဲၿပီး ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ျပန္မျမင္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနမို႔ ေဘးနားကမီးခလုတ္ေတြကိုႏိွပ္ဖြင့္ေတာ့မွ လင္းခ်င္းလို႔သြားေတာ့သည္။ တံခါးလက္ကိုင္ကိုေလာ့ခ္ခ်ကာ လက္ထဲမွဖိုင္တြဲအိတ္ကို ေျခလွမ္းနည္းနည္းလွမ္းရံုျဖင့္ေရာက္တဲ့ ဧၫ့္ခန္းမွမွန္စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး တစံုတစ္ေယာက္ကိုလိုက္ရွာေနမိသည္။
" ပန္းေလး "
အျပင္ဘက္မွာအသံျပဳျပီးေခၚေသာ္လည္း ဘာသံမျွပန္မၾကားရ၍ လုပ္ေနက်အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနေသာ သူမရဲ့အက်ႌလက္စကိုေခါက္တင္ကာ အိပ္ခန္းဘက္ကိုဝင္သြားၾကၫ့္ေတာ့မွ ၾကမ္းေပၚမွာဒူးပိုက္ရင္းထိုင္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူ႔ကိုေတြ့ရေတာ့သည္။
ဤကြန္ဒိုအခန္းထဲမွာ တျခားေသာစာဖတ္ခန္းလိုသီးသန႔္ခန္းမ်ိဳးဖြဲ႔ထားေသာ္လည္း သူမမိဘေတြႏွင့္အတူမေနဘဲ တစ္ေယာက္တည္းခြဲေနသူမို႔ အိပ္ခန္းကတစ္ခန္းသာရိွလို႔ေနသည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာသာ ေရခ်ိဳးခန္းတြဲလ်က္ထားတတ္တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းသည္လည္းတစ္ခန္းထဲရိွေလရာ မနက္ကျပႆနာအေတာ္တက္သြားရေလသည္။
ျပႆနာတက္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဂံုးေလးအလုပ္လာေလ်ွာက္ရမၫ့္ေန့မို႔ အလုပ္တက္ဖို႔အတြက္ ေရခ်ိဳးရပါမည္ဆိုကာမွ နာရီဝက္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေရကသိုဏ္းရႈ႔ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ကိုေအာ္မိခဲ့သည္။ ေရကိုလည္းျမန္ျမန္သာခ်ိဳးၿပီး မနက္စာလည္းမစားျဖစ္ေတာ့ဘဲ တစ္ေနကုန္အလုပ္ထဲစိတ္ႏွစ္ထားတာ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိပင္။
" ဒီ ဒီမွာ ပန္းေလး "
မ်က္ေတာင္ေလးေတြစင္းကာ ပန္းေရာင္ေျပးေနသၫ့္မ်က္ခြံကိုမိွတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္လို႔ေကာင္းေနဆဲထိုေကာင္မေလးကို လႈပ္ကာႏိုးေနတဲ့အခိုက္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိဘဲ အသံေတြတုန္ရီသြားရသည္။ ပန္းေရာင္ေျပးေနတဲ့မ်က္ခြံေလးကလည္း ျဖဴႏုႏုအသားအရည္ႏွင့္အေတာ္ၾကၫ့္လို႔ေကာင္းေနသလို မ်က္ခမ္းစပ္တဝိုက္ပါပန္းေရာင္ေျပးေနတာက။
" ဟင္ ! "
ပန္းေရာင္ေျပးေနတာမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာၾကၫ့္ေတာ့မွ နီရဲေနတာမွန္းသတိထားမိသည္။
အခန္းျပင္ကမီးေရာင္က ပြင့္ေနတဲ့တံခါးကဝင္ေနေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာၾကၫ့္မိေတာ့မွ အေရာင္ကိုသဲကြဲေလေတာ့သည္။ အိပ္ခန္းမီးကသူမဝင္လာကတည္းက ဖြင့္မထားမိေတာ့ အလင္းအားကေဖ်ာ့ေတာ့ေနၿပီး အခန္းထဲကညအိပ္မီးေရာင္ကလည္း သူ႔မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာမျမင္ရေခ်။
ေနမေကာင္းလို႔မ်ားမ်က္ခမ္းစပ္က ဒီေလာက္နီရဲေနသလား။ အေတြးကေနာက္က်ကာ လက္ကသူ႔နဖူးေပၚကိုအရင္ေရာက္ႏွင့္ေလၿပီ။ ဘယ္လက္ျဖင့္သူမနဖူးကိုျပန္စမ္းကာ ညာလက္ျဖင့္သူ႔နဖူးေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္ပူမပူစမ္းၾကၫ့္ေတာ့လည္း ကိုယ္ေငြ့ကသိပ္လည္းမကြာလွေပ။
" သာ~ သာသာ "
ထိုခ်ိန္မ်က္လံုးေလးပြင့္လာတဲ့သူ႔ဆီမွ ထစ္ေငါ့ေနတဲ့ေခၚသံေၾကာင့္ သူမလက္ကိုဆတ္ကနဲျပန္ရုပ္လိုက္မိသည္။
အလြန္နီးကပ္သြားတဲ့အေနအထားကိုေတာ့ သာကီသတိမျပဳမိလိုက္ေပ။ မ်က္လံုးေလးေတြနီရဲသေယာင္ရိွေနရာမွ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲတက္လာကာ မ်က္ႏွာကိုေအာက္ငံု႔လိုက္ေသာ သူ႔ရဲ့အျပဳအမူေလးေတြေၾကာင့္ ရုပ္ထားမိတဲ့လက္ကိုေရ႔ျွပန္ထုတ္မိလ်က္သားျဖစ္သြားေစသည္။
" ေနမေကာင္းလို႔လား "
ႏူးညံ့ျခင္းမမည္ေသာေလသံႏွင့္ တစ္ပတ္ဆိုေသာအခ်ိန္အတိုင္းအတာအတြင္းမွာ ပတ္တီးျဖည္လိုက္ၿပီျဖစ္တဲ့သူ႔နဖူးေထာင့္မွ ပလာစတာျဖဴျဖဴေလးဆီအၾကၫ့္ေရာက္ရင္း နဖူးကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္စမ္းကာေျပာလိုက္ေတာ့ ေခါင္းကိုအေနာက္သို႔ရို႔လိုက္ေသာသူ။
သူမရဲ့လက္ကိုေရွာင္လိုက္ေသာသူ႔ကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကၫ့္ေနမိသည္။ မေကာင္းတတ္လို႔စိတ္ပူေပးတဲ့သာကီကို ဘာလို႔စိမ္းကားသလိုျပဳမူေနရတာလဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကအထိေတာင္ သူမအနမ္းကိုလက္သင့္ခံခဲ့တဲ့သူက ဒီမနက္ကအထိေတာင္ ေအာ္လိုက္သမ်ွအျပစ္ေျပာသမ်ွကို အၿပံဳးတစ္ခုနဲ႔တံု႔ျပန္ေနတဲ့သူက ဘာလို႔မ်က္ဝန္းေတြကမၾကၫ့္ခ်င္ေအာင္ေရွာင္ဖယ္ေနရသလဲ။
မ်က္ဝန္းေတြထဲကအရည္ၾကည္ကေရာ ဘာကိုရည္ၫြန္းေနတာလဲ။ အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရရင္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ လက္မကိုင္ဖူးတဲ့သာကီက သူ႔ကိုနမ္းခဲ့တာကရူးမိုက္သြားခဲ့တယ္လို႔မေတြးမိခဲ့ေပ။ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးခံစားခ်က္မရိွေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ဗလာက်င္းေနတဲ့မ်က္ဝန္းထဲကေန ေနြးေထြးမႈရတယ္လို႔ ခံစားမိလို႔သာနမ္းျဖစ္ခဲ့သည္။
ထိုသို႔ပေဟဠိမ်ားစြာနဲ႔ မည္သူမည္ဝါဆိုတာမသိရေသးသူကို ခဏတာအတြင္းသံေယာဇဉ္သဲ့သဲ့ေတာ့တြယ္မိခဲ့ၿပီ။ သာကီဒီလိုတြယ္တာလာေတာ့မွ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြေရွာင္ဖယ္ေနတာကို ဘယ္လိုနားလည္ေပးရမည္လဲ။
" ပန္းေလး ! "
ေဒါသတႀကီးေခၚလိုက္ေတာ့ မာဆတ္ဆတ္သူမရဲ့အသံေၾကာင့္ ေခါင္းေလးျပန္လွၫ့္လာေလသည္။ မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းေရွာင္ဖယ္လို႔ေနဆဲ။ သူ႔ေရ႔ွဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ကာထိုင္ေနတဲ့ သာကီရဲ့လက္ကိုသာစိုက္ၾကၫ့္လို႔ေနၿပီး တစ္ခုခုကိုတီးတိုးရြတ္ေနခဲ့သည္။
" ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ သာ သာ "
တိုးရာမွတျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာေသာ ထိုစကားတစ္ခြန္း၌ တြန႔္ခ်ိဳးထားတဲ့မ်က္ခံုးတို႔ေျပသြားခဲ့သည္။ အေၾကာင္းအရင္းမရိွတဲ့ ေဖာ္ျပမတတ္တဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခုကလည္း သူမႏွလံုးသားထဲမွာျဖစ္တည္လာေလသည္။ ထိုခံစားခ်က္ကအခ်စ္ေတာ့မဟုတ္တာေသခ်ာပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သာကီႏွလံုးသားေလးက လႊားတစ္ေယာက္ကိုသာသီးသန႔္ခ်စ္ေနခဲ့လို႔ေလ။
" ေတာင္း ေတာင္းပန္~~ "
အသံေတြတုန္ရီလာတဲ့အထိေတာင္းပန္ေနေသာ ထိုေကာင္မေလးအား ေစခိုင္းျခင္းမရိွပါဘဲသာကီေပြ့ဖက္မိေလသည္။ တိုးလ်စြာေတာင္းပန္ေနသံေလးကလည္း တိတ္ဆိတ္လို႔သြားေလကာ သာကီရင္ခြင္ထဲမွာ ေက်ာေလးသိမ့္ကာငိုေနေသာေကာင္မေလးကို ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔အေတြးႏွင့္ ပိုတိုးလို႔ဖက္ထားလိုက္ၿပီး ေက်ာျပင္ေလးကိုဖြဖြေလးပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။
.............................................................
ငိုလို႔ဝသြားပံုရတဲ့သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အတိုင္း အသာအယာေလးခ်ိဳင္းေအာက္ကလက္လ်ိဳကာ မႏိုးေအာင္တြဲထူၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚအသာလွဲအိပ္ေစလိုက္သည္။ သူ႔ကိုစေတြ့တုန္းကထက္ပိန္သြားေလတဲ့ ပိန္လ်လ်ခႏၶာကိုယ္ေလးက အေတာ္ေလးေပါ့သြားသလိုပင္။ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမဲ့ ႏိွပ္စက္တာမ်ားသြားၿပီလားလို႔ေတြးေတာ့ နည္းနည္းေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
အိပ္ေနေသာသူ႔ရဲ့နဖူးစပ္မွဆံစေလးေတြကိုဖယ္သပ္ရင္း ေဖ်ာ့ေတာ့စြာၿပံဳးမိသည္။ သူသာရန္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ အၿမဲဆုေတာင္းမိတတ္သၫ့္သာကီစိတ္ကို သူကေတာ့မသိႏိုင္ေပမဲ့ ဒီေကာင္မေလးကိုပန္းေလးအစစ္ျဖစ္ေစခ်င္သည္။
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေလးဆံုေတြ့ခဲ့ရတဲ့ အသက္မဲ့ေနေသာမ်က္ဝန္းနဲ႔ကေလးမကို သူနဲ႔ဆံုေတာ့ျပန္သတိရမိသြားခဲ့သည္။ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာေမ့ေပ်ာက္ေနခဲ့တဲ့ အမည္နာမတစ္ခုကိုသတိရေအာင္ ထပ္တူညီတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကေစ့ေဆာ္ခဲ့ေတာ့ သာကီအထင္ေတြမွန္ကန္ခ်င္ေနတာအမွားမဟုတ္ႏိုင္ေပ။
" ပန္းေလး..... နင္သာပန္းေလးဆို ငါေပ်ာ္မိမလားပဲ "
" နင့္ဖုန္းကိုဆက္သြယ္ထားတဲ့ ပန္းလက္ရံုးနာမည္ကိုသာ မစံုစမ္းမိခဲ့ရင္ငါမုန္းမိမွာမဟုတ္ဘူး "
" နင္ဘယ္သူလဲ ငါသိခ်င္မိတယ္..... "
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ၾကားေလာက္မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအျပစ္ကင္းစြာအိပ္ေမာက်ေနသူကိုေမးေနမိခဲ့သည္။
သူသတိမရလာခင္အခ်ိန္မွာ အခင္းျဖစ္ထားတဲ့ေနရာကကားကိုသြားေဖ်ာက္ခိုင္းမိတဲ့သာကီအမွားလား ကံတရားရဲ့ဖန္တီးျခင္းလားေတာ့မသိ။ ကားထဲမွာအေကာင္းတိုင္းရိွေနတဲ့ဖုန္းကို လူယံုတစ္ေယာက္ကကားသြားသိမ္းခ်ိန္မွာ ယူၾကၫ့္မိခဲ့ရာကေနစတင္တာလို႔ထင္သည္။
ေခၚဆိုထားတဲ့အဝင္စာရင္းေတြထဲမွာ နံပါတ္တစ္ခုကသာရိွေနၿပီး ဖုန္းနံပါတ္စာရင္းမွာလည္း ထိုနံပါတ္တစ္ခုကိုသာရိုက္ထၫ့္ထားေသာသူ႔ရဲ့ဖုန္းကို သာကီရဲ့လူယံုတစ္ေယာက္က သကၤာမကင္းျဖစ္ၿပီးယူလာေပးခဲ့တာ သံသယအားလံုးရဲ့အစဦးအမွားမ်ားလား။
ခိုင္းေစမႈမပါဘဲ သစၥာေစာင့္သိလြန္းတဲ့လူယံုေတာ္ရဲ့ အလိုက္တသိစံုစမ္းေပးလာျပန္တဲ့ ပန္းလက္ရံုးဆိုေသာ contact nameပိုင္ရွင္ရဲ့ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕က သံသယအျပင္အမုန္းကိုပါအစပ်ိဳးမိသြားခဲ့ေလသလား။ ေတာ္ရံုအမုန္းတရားမရိွတဲ့သာကီစိတ္ကို အၿငိဳးေတြႏွင့္အမုန္းေတျြဖစ္တည္ေအာင္စီရင္လိုက္တဲ့ ကံတရားကိုသာယိုးမယ္ဖြဲ႔ရမည္ထင္။
ထိုခ်ိန္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွဖုန္းဆီကေန အခ်က္ျပသံေလးျမည္လာေသာေၾကာင့္ အေတြးေတြလြင့္ေပ်ာက္ကုန္ကာ ဖုန္းကိုယူၾကၫ့္လိုက္တဲ့တခဏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာအၿပံဳးတို႔တြဲခိုသြားေလသည္။
ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းရဲ့visual doorbellႏွင့္ wirelessခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ သူမဖုန္းေလးဆီမွာလာေပၚေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကိုၾကၫ့္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္ကာ တံခါးဆီသြားလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကအၿပံဳးတို႔ျဖင့္ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေလေတာ့။
" ေဝေဝ..... "
တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းမွာ ကေလးတစ္ေယာက္လိုေျပးဖက္လိုက္သၫ့္ အႏွီေကာင္မေလးကိုၾကၫ့္ကာ သဝန္တိုေနေသာစူးရဲရဲအၾကၫ့္ကို ပခံုးတြန႔္ကာၿပံဳးျပလိုက္ရသည္။
" ဂံုးေလးေရ တခ်ိဳ႕သဝန္တိုေနၿပီ လႊတ္ေပးပါဦး "
" မဟုတ္ရင္ အၾကၫ့္နဲ႔တင္ျပာက်ေတာ့မွာ "
ဂံုးေလးကိုေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္းပခံုးကိုကိုင္ကာ ဖယ္ေနရသည္။ အခ်ိန္ရိွတိုင္း ဂံုးေလးနဲ႔သဝန္တိုတတ္ေသာလႊားကို ငါခ်စ္ေနတာနင္ပါလို႔ေျပာပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ေပမဲ့ အေတြးကအေတြးေလးပဲမို႔ လက္ေတြ့မွာေတာ့အၿပံဳးေလးႏွင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနရသည္။
" ဟင္ ဘာလို႔လဲ ေဝေဝ ? "
ခက္ၿပီလို႔ေတြးကာ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေအာင္ ျပန္ေမးေနေသာဂံုးေလးကို အေနာက္လွၫ့္ၾကၫ့္ဖို႔ျပရေတာ့သည္။ ထိုအခါမွသာ သတိျပဳမိပါေသာဂံုးေလးက လႊားရဲ့မ်က္ႏွာေရ႔ွစပ္ၿဖဲျဖဲလုပ္ျပေတာ့မွ မ်က္ႏွာေတာ္ရႊင္လန္းေလေတာ့သည္။
ငါစႏိုက္ေၾကာ္မဟုတ္ဘူးလႊားရယ္လို႔ စိတ္ထဲကေျပာရင္း ရယ္ေနမိခဲ့သည္။ သာကီ စိတ္ထဲကေတာ့ အေတာ္ေလးဝမ္းနည္းသြားရသည္။ အခ်စ္ကိုအခ်စ္လို႔ေသခ်ာေရရာေတာ့မွ ခ်စ္ရသူကိုေပ်ာ္ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လက္လႊတ္ေပးခဲ့ရတဲ့သူမကို မယံုသလိုျဖစ္ေနေတာ့ နာက်င္စြာၿပံဳးႏိုင္ရံုမွအပ။
" သဝန္လႊား..... "
" ဘာလဲ သဝန္လႊား "
သူမေရ႔ွမွာ သဝန္တိုလြန္းျပေနေသာသူ႔ကို ဂံုးေလးကျပန္ေခ်ာ့ေနတာကိုၾကၫ့္ၿပီး တံခါးေပါက္မွာပိတ္ရပ္ေနရင္း သာကီအမည္သစ္ေပးလိုက္ခဲ့သည္။
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာျပန္ေမးေနေသာသူ႔ကို တံုးရန္ေကာဆိုတဲ့အၾကၫ့္ႏွင့္ နင့္ကိုေျပာတာဆိုေသာသေဘာျဖင့္ ေမးဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ အထာေပါက္သြားပံုရေသာလႊား။
" မနာလိုမရိွပါနဲ႔ ငါကခ်စ္လို႔သဝန္တိုတာ "
" နင့္လိုအထီးက်န္မေလးမဟုတ္ဘူး "
" လႊားကလည္း..... ေဝေဝကိုေျပာဖို႔ခ်ည္းပဲ "
လႊားနဲ႔ဂံုးေလးေျပာသမ်ွကို ဘာမျွပန္မေျပာဘဲရပ္ပဲရပ္ေနလိုက္သည္။ လႊားေျပာတာမွန္ပါတယ္ သူမကအထီးက်န္မေလး။ ဒီလိုအထီးက်န္ဘဝကိုေရြးခဲ့ရတာ နင့္ကိုခ်စ္လို႔လႊားဆိုၿပီး ဇာတ္နာျပၿပီးငိုယိုမေနခ်င္။ သာကီစိတ္တိုင္းက်ေရြးခဲ့ေသာလမ္းကို ဘယ္ေသာအခါမွေနာက္ျပန္လွၫ့္ဖို႔ စိတ္ကူးေသးေသးေတာင္မရိွေပ။
" ေဝေဝ..... လႊားေျပာတာလိုက္နားမေထာင္နဲ႔ သိလား "
ေၾသာ္ အသန႔္ႀကိဳက္သူက အခုေတာ့လက္ေတြကိုတြဲလို႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ သူေျပာင္းလဲသြားတာ ေကာင္းေသာအျပဳအမူေလးပဲ။ ဂံုးေလးလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားသၫ့္ လႊားရဲ့လက္ေလးကိုၾကၫ့္ရင္း ဂံုးေလးစကားကိုျပန္ၿပံဳးျပလိုက္သည္။
" အင္းပါ ဂံုးေလးစကားပဲ နားေထာင္မွာ "
" ေဝသာကီ !!! နင္ေနာ္ "
ဂံုးေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေျဖလိုက္တဲ့စကားကို တအားကိုသဝန္တိုသြားရွာတဲ့လႊားကိုၾကၫ့္ၿပီး သာကီမွာမရယ္ဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
" ဟာဟားဟား နင္ဟာ သဝန္တိုခ်က္က အား ရယ္ရတာမ်က္ရည္ေတာင္ထြက္တယ္ "
စိုစြတ္စြတ္မ်က္ရည္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔သုတ္ပစ္ရင္း အိမ္ထဲဘက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရေလသည္။ အရင္ကႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့တဲ့ သူမနာမည္အျပၫ့္ေခၚသံက အခုလိုနာက်င္ရမယ္မွန္းမသိခဲ့ဘူး။
" ေနပါဦး သဝန္လႊားရဲ့ "
" ဘာကိစၥ ငါ့ဆီလာၾကတာလဲ အခုလိုသဝန္တိုျပဖို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..... "
" ေအး ဟုတ္တယ္ "
သူမစကားကိုအရြဲ႔တိုက္ကာျပန္ေျဖလိုက္ေသာလႊား။ ထိုသို႔အရြဲ႔တိုက္ေျပာေနေသာေၾကာင့္ ပခံုးကိုလက္သီးႏွင့္ထုလိုက္တဲ့ဂံုးေလးက သာကီကိုေက်းဇူးတင္ေနသၫ့္အၾကၫ့္ျဖင့္။
" ရဂံုကိုကူညီေပးခဲ့လို႔ေက်းဇူးတင္စကားလာေျပာတာပါ..... လႊားကလည္းေျပာတယ္ အခုသြားေျပာရေအာင္တဲ့ "
" အဲဒါေၾကာင့္ အတူတူေရာက္လာၾကတာ ေက်းဇူးပါေဝေဝ "
ဂံုးေလးေျပာေနတာကိုနားေထာင္ရင္း လႊားမ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကၫ့္ေတာ့ တစ္ဖက္ကိုမသိသလိုမ်က္ႏွာလႊဲေနရဲ့။ အသည္းယားဖို႔ေကာင္းလိုက္တာလႊားရယ္ ငါ့မ်က္ဝန္းထဲနင္ကအၿမဲကိုရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းေနတာပဲ။
" ရပါတယ္ဟာ နင္တို႔ေပ်ာ္ရင္ေက်နပ္ပါၿပီ "
..........................................................
KAMU SEDANG MEMBACA
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romansaငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
