part.09

3.1K 241 21
                                    

        ဘားရဲ့ေထာင့္က်က်ေကာင္တာမွာ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္ေနသူကို အေဝးကေနလွမ္းၾကၫ့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုရိွေနၿပီး မ်က္ႏွာမွာေဖာ္မရေအာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲေသာအမူအရာျဖင့္ ရပ္ၿမဲအတိုင္းရပ္ေနေလေသာ ဆင္စြယ္ေရာင္ကုတ္ကို ရွပ္အျဖဴပါေရာၿပီးလက္ေခါက္တင္ထားေသာ မ်က္ႏွာေသႏွင့္တစံုတစ္ေယာက္။
       
        " မမေလး ခင္ဗ်..... "
        " ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘားက အေရးႀကီးကိစၥရိွလို႔ေစာေစာပိတ္ရပါမယ္ "
       
        Bartenderစကားကို နားထဲမဝင္ဟန္ျဖင့္ ခြက္ထဲမွလက္က်န္အရက္ေလးကို တစ္ငံုတည္းေမာ့ခ်ပစ္လိုက္သည္။ လည္ပင္းထဲပူဆင္းလာေသာထိုအရည္ေတြက ရင္ဘတ္ထဲနာက်င္မႈကိုေတာ့ မမီေလာက္ေပ။ ခပ္ေထြေထျြဖစ္ေနေပမဲ့ ထထြက္ဖို႔ေတာ့အစီအစဉ္မရိွေလသာမို႔ အရက္ခြက္ကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ႏွင့္ပင္ ေနာက္တစ္ခြက္ဆိုတဲ့သေဘာျဖင့္ လက္ညိုးေထာင္ျပလိုက္ေလသည္။
       
        " မမေလး ဆိုင္ပိတ္..... "
       
        Bartenderစကားမဆံုးခင္ က်စ္ဆိုတဲ့စိတ္အလိုမက်သံျဖင့္ ခြက္ကိုေကာင္တာစားပြဲေပၚေဆာင့္ခ်သြားလိုက္သည္။ ကားေသာ့ႏွင့္ပိုက္ဆံအိတ္ကိုယူကာ အေပၚထပ္ကုတ္ကိုဆြဲရင္း ေကာင္တာထိုင္ခံုမွ ဒယီးဒယိုင္ထြက္လာေလသည္။ မိွန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ၾကား ဘယ္သူမွမျမင္ေလာက္ေပမဲ့ ပါးေပၚကမ်က္ရည္စကိုေတာ့ လက္ႏွင့္ဖိသုတ္ပစ္လိုက္ေသးသည္။
       
        " ခိုက္မိမယ္ သတိထား "
       
        ရုတ္တရပ္ဘယ္ကေပၚလာသည္မသိေသာ အတက္အက်မရိွေသာအသံပိုင္ရွင္၏ လက္ျဖင့္လွမ္းထိန္းေပးလိုက္မႈေၾကာင့္ ဘာလဲဆိုကာၾကၫ့္လိုက္ေတာ့မွ ဝိုင္းဖြဲ႔ကာေအးေဆးေသာက္ဖို႔ထားထားေသာ စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုမွထိုင္ခံုႏွင့္ တိုက္မိမလိုျဖစ္မွန္းသိေတာ့သည္။
        ဘယ္သူ႔မွလာထိေတြ့တာမႏွစ္ၿမိဳ႔၍ ကူညီေပးေသာလက္ကိုပုတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ မူးေနေပမဲ့လည္း ထိုေလာက္ထိအသားယူခံရေအာင္ သူမကေပါေပါပဲပဲအစားမဟုတ္ေပ။
       
        " က်စ္ ရတယ္ ရတယ္ "
        " ဘာမျဖစ္ဘူး လာကူေပးဖို႔မလိုဘူး "
       
        အမူးပါးလို႔ဆိုရမလား မူးေနတာေတာင္ စကားေျပာတာေျဖာင့္လို႔။ ေဒါသေလးကပါအဆစ္ပါလိုက္ေသး။ ဒါေတာင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနတာမပါေသးဘူးေျပာရမည္။ အကူအညီမလိုဘူးဆိုေတာ့လည္း အကူအညီမလိုဘူးေပါ့ေလ။
        ဘယ္တုန္းကမွကူညီေပးျခင္းမရိွတဲ့ တစံုတစ္ေယာက္ရဲ့ရင္ထဲကို ေရ႔ွကေကာင္မေလးကလႈပ္ခတ္ေအာင္စြမ္းေနသည္ေလာ။ မထင္မွတ္ဘဲၿပံဳးလိုက္မိျခင္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိမထားမိေသာ္လည္း ဝန္ထမ္းမ်ားကေတာ့ျမင္သြားၾကေလသည္။ မယံုႏိုင္ဟန္ေတြကလည္း သူတို႔မ်က္ႏွာမွာအတိုင္းသားထင္ဟပ္လို႔။
       
        ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္ထြက္သြားေလတဲ့ ထိုအမူးသမားေလးကို ေငးၾကၫ့္ေငးၾကၫ့္ႏွင့္သာ။ ခဏေနေတာ့ ဆိုင္ပိတ္ၿပီးစီးေၾကာင္းႏွင့္ မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မၫ့္ ဧၫ့္သည္ေတြအတြက္အဆင္သင့္ျဖစ္ေၾကာင္း အနားမွာလာေျပာေနသၫ့္ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးစကားကိုေတာင္ နားထဲမဝင္ႏိုင္ေအာင္ စိတ္ကေစာေစာကေကာင္မေလးဆီမွာေရာက္ေနခဲ့သည္။
       
        " သူေဌး အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ "
       
        ေနာက္မွဝင္လာတဲ့လက္ရံုးကလည္း အနားမွာထပ္ေျပာေနျပန္သည္။ လက္ျဖင့္သာသိၿပီလို႔တားျမစ္အခ်က္ျပရင္း အနားကခြာခိုင္းလိုက္သည္။ အေရးႀကီးကိစၥသာမရိွလ်ွင္ ထိုေကာင္မေလးေနာက္လိုက္သြားမိမည္သာ။ ခုေတာ့ တာဝန္ေတြအလိုေလာဘေတြၾကားလြန္ဆြဲရမယ့္ စကားဝိုင္းတစ္ခုကိုဗန္းျပကာ ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္ခုအတြက္စည္းရံုးရဦးေပမည္။
        ေနာက္တစ္ခါျပန္ေတြ့ျဖစ္ၾကရင္ ရင္ဘတ္ထဲကလႈပ္ခတ္သြားတဲ့ပေဟဠိကို ထိုေကာင္မေလးကိုေဖာ္ခိုင္းရမည္။ လွပတဲ့အေတြးေလးႏွင့္ ႏူးညံ့စြာလွစ္ခနဲၿပံဳးမိေသာ ခ်ယ္ရီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးက သူ႔ဘဝအတြက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္တည္းတစ္ေနရာတည္းမွာ ဒုတိယမၸိၿပံဳးမိျခင္းသာပင္။
       
        အလိုေလာဘအတြက္လား သူ႔ကိုအေၾကာင္းျပကာစည္းရံုးေတာ္သၫ့္ ေမြးမိခင္၏နားခ်ေနက်စကားေၾကာင့္လား။ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့သူလည္းထူးမျခားနားျဖစ္ေလၿပီ။ ေစာေစာကအၿပံဳးတို႔သည္လည္း ေလထဲလြင့္ေပ်ာက္ကုန္ကာ ေအးစက္ေသာအၾကၫ့္ ေအးစက္ေသာမ်က္ႏွာထားတို႔ျဖင့္ ဘားရဲ့အထက္တန္းစားအခန္းတစ္ခုရဲ့ မေဟာ္ဂနီေရာင္တံခါးကိုဆြဲလို႔ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
       
        " ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္ လူႀကီးမင္းတို႔ "
       
        ရွတတအသံေလးထြက္ေပၚရာကို တမာေပၚသကာေလာင္းသလို ဟန္ေဆာင္အၿပံဳးတုကိုယ္စီျဖင့္ေမာ့ၾကၫ့္လာၾကသည္။ ထိုအသံပိုင္ရွင္ကေတာ့ ေအးစက္စက္မ်က္ႏွာႏွင့္သာ စားပြဲရဲ့အလယ္ေနရာမွထိုင္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
        .........................................................
        စီယာတိုင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာ ေခါင္းကိုက္ေနမႈကိုသက္သာေအာင္ ၿငိမ္လို႔ေနေနလိုက္သည္။ မေကာင္းေသာအရာေတြက စြဲလမ္းလြယ္သလို မေကာင္းေသာဆိုးက်ိဳးကိုသာျပန္ေပးတတ္ေလသည္။
        အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာဝင္ထားတဲ့miss callကို ဖုန္းဖြင့္ၾကၫ့္မိမွေတြ့သျဖင့္ ျပန္ေခၚဖို႔စဉ္းစားမိေပမဲ့မေခၚဘဲသာေနလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဂံုးေလးဆိုေသာအမည္ေနရာမွာ လက္ကရပ္တန႔္ကာ ဖုန္းႏိွပ္ေခၚလိုက္ေလသည္။ ဖုန္းအဝင္ကိုအတန္ၾကာေစာင့္ဆိုင္းရင္း ခဏအၾကာမွာေတာ့။
       
        " ဟယ္လို ေဝေဝလား "
       
        သန္းေခါင္ေက်ာ္ေတာ့မၫ့္အခ်ိန္မွဆက္မိေတာ့ တစ္ဖက္မွအိပ္ခ်င္မူးတူးသံေလးႏွင့္ျပန္ေျဖသံကို ေဝသာကီမွာဘာရယ္မဟုတ္ၿပံဳးလိုက္မိေသးသည္။
       
        " အင္းဟုတ္တယ္ "
        " နင့္သူငယ္ခ်င္းအေခ်ာႀကီး ငါပါ "
       
        ဂံုးေလးကိုခပ္တည္တည္ႏွင့္ ျပန္ေနာက္လိုက္ေတာ့ အိပ္ငိုက္ေနရင္းထရယ္ေနေလသည္။ သာကီမွာဟိုအရည္ေတြေၾကာင့္ ေခါင္းလည္းကိုက္ မူးလည္းမူးေနေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ရိုးကိုလက္နဲ႔ဖိဖိေပးေနရင္း တကၠစီႏွင့္ Flowerဆိုေသာ ဘားဆီကိုလာခဲ့ေပးဖို႔သာ အျမန္ေျပာလိုက္ရသည္။
       
        " ျမန္ျမန္လာခဲ့ေပးေနာ္ ဂံုး "
        " ငါ့လိုအေခ်ာေလးကို လူဆိုးေတြလာမဖမ္းသြားခင္ "
       
        ဆက္ေျပာခ်င္တာေလးေတာင္ စေနာက္ေျပာခြင့္မရလိုက္ အသံစူးစူးေလးကဖုန္းထဲကေနထြက္လို႔လာေလသည္။
       
        " ေဝေဝ ! မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္းေတြ "
        " ရဂံုခုလာခဲ့မယ္ ဘယ္မွမသြားဘဲေစာင့္ေနေနာ္ "
       
        စိတ္ပူေနသံျဖင့္ေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားေလသည္မို႔ သာကီၿပံဳးရင္း သူမေရြးခ်ယ္လိုက္တာမမွားမွန္းသိရလို႔ေက်နပ္သြားသည္။
        ေနတတ္ရင္ဘဝကေက်နပ္စရာႀကီးပါေလ။ အခ်စ္ဆံုးလူသားႏွစ္ေယာက္ကို ဆံုဆည္းေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ပဲ သာကီအတြက္အငိုထဲကအၿပံဳးျဖစ္မွာပါ။ ရင္ဘတ္ထဲဘယ္ေလာက္ငိုရပါေစ သူမ်ားအခ်စ္ကိုခြဲၿပီးပိုင္ဆိုင္ရမယ့္အငိုထက္စာရင္ အဆမ်ားစြာသာၿပီးျမင့္ျမတ္သည္မဟုတ္လား။ ဂံုးေလးလည္း လႊားကိုအျဖဴထည္ေလးမဟုတ္ေနတာ သာကီသတိထားမိပါသည္။
       
        " နင္တို႔ေပ်ာ္ေနရင္ေက်နပ္ပါၿပီ အဓိကကေတာ့နင္ေပါ့ လႊား..... "
        " နင့္ကိုအရိပ္တၾကၫ့္ၾကၫ့္နဲ႔ ငါအရင္ကလိုပဲကာကြယ္ေပးေနဦးမွာ နင့္အျပင္ဂံုးေလးကိုပါေပါ့ "
       
        မ်က္ရည္စေတျြဖင့္ ကားအျပင္ကိုလွမ္းၾကၫ့္ေတာ့ နီယြန္မီးေရာင္ပ်ပ်ေတြရဲ့အထက္မွ မဟူရာၿခံဳလႊာႀကီးကိုၿခံဳကာအိပ္စက္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ထက္မွာ ၾကယ္ေတြလွပစြာစံုေနေလရဲ့။
       
        အခ်ိန္နည္းနည္းထပ္ေစာင့္လိုက္ေတာ့ တကၠစီတစ္စီးကဘားနဲ႔လွမ္းလွမ္းမွာရပ္လို႔ေလကာ ကားထဲကေနအေနြးထည္ပါးပါးေလးသာဝတ္လာတဲ့ သူမသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးဂံုးက သူမရဲ့အခ်စ္ေတာ္ၿပိဳင္ကားအျဖဴဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္လာလို႔ေနသည္။
       
        " မူးေနတာေလးေတာင္ေပ်ာက္သြားၿပီဟာ "
       
        ေျပာရင္းကားေပၚကဆင္းလိုက္ကာ ဂံုးေလးကိုေဘးကားတံခါးဖြင့္ေပးရင္း ဝင္ထိုင္ေစလိုက္သည္။ သူမလည္းေမာင္းသူေနရာမွာသာ ျပန္ဝင္ထိုင္လိုက္ခဲ့သည္။
        
        " ငါတို႔တစ္ေနရာသြားရေအာင္လား "
       
        သာကီလည္းေျပာၿပီးေရာ ဂံုးေလးမွာလန႔္သြားရသည္။
       
        " ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ ?..... ဒီအခ်ိန္ႀကီးေတာ့မျဖစ္ဘူး ေမေမသတ္လိမ့္မယ္ ေဝေဝရဲ့ "
        " ၿပီးေတာ့ ရဂံုတကၠစီကိုေစာင့္ခိုင္းထားမိတယ္ ေဝေဝအေတာ္မူးေနတယ္ထင္လို႔..... "
       
        ထိုအခါမွသာကီလည္း ကားသမားကိုအားနာသြားကာ ဟုတ္လားလို႔ေမးၿပီး ဂံုးေလးႏွင့္အတူတကၠစီဆီျပန္ေလ်ွာက္ၿပီး မလိုေတာ့တဲ့အေၾကာင္းသြားေျပာလိုက္ရသည္။
        သူမၿပိဳင္ကားေလးအနားျပန္ေလ်ွာက္လာခ်ိန္မွာ တစံုတစ္ေယာက္ေစာင့္ၾကၫ့္သလိုထင္လိုက္မိ၍ ဂံုးေလးလက္ကိုအသာဆြဲကာ ဟန္မပ်က္ကားနားေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ ကားထဲဝင္ၿပီးခ်ိန္မွ ထိုစိတ္ထင္ေနရာကိုမွန္ကတဆင့္ၾကၫ့္ေတာ့ အလင္းေရာင္နည္းေနသည္မွအပ ထိုေနရာမွာမသကၤာစရာဘာမ်ွရိွမေန။
       
        " နင့္ကိုေခၚလိုက္မိတာမွားၿပီထင္တယ္ ဂံုးရယ္..... "
       
        ညည္းၫူသလိုေလးေျပာေတာ့ ဂံုးေလးမွာအံ့ၾသသလိုေလးၾကၫ့္ေနသည္။
       
        " ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲေဝေဝ ? "
       
        ထိတ္လန႔္သြားသလား သာကီစကားကိုတစ္မ်ိဳးထင္ၿပီး ဝမ္းနည္းသြားသလားမသိ။ ဘာပဲထင္ထင္ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးမျဖစ္ေလေအာင္ မ်က္ႏွာကိုၿပံဳးရင္းေခါင္းကိုခါျပလိုက္သည္။
       
        " ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ျပန္ၾကရေအာင္ေလ "
       
        ေခါင္းကိုခါလိုက္ေတာ့ ေခါင္းထဲရိပ္တိတ္တိတ္ျဖစ္သြားေပမဲ့ ခဏသာၾကာသည္။ ဒီခ်ိန္မွာထင္ေနတဲ့အာရံုခံစားမႈက ပိုအေရးႀကီးေလေတာ့ မူးေနတာကိုစိတ္ထဲမထားအား ထိုေမွာင္မည္းမည္းေနရာကို မ်က္ေမွာင္ကုပ္ကာျပန္ၾကၫ့္ရင္း အရိွန္ျပင္းျပင္းႏွင့္သာကားကိုေမာင္းထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
       
        ၿပိဳင္ကားအျဖဴေလးထြက္သြားၿပီးေတာ့ အလင္းအားနည္းေနတဲ့ ဘားဆိုင္ေလးရဲ့ေထာင့္တစ္ေနရာကေန မ်က္ႏွာထက္အၿပံဳးတြဲခိုရင္း မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကၫ့္ေနမိသူရိွေနခဲ့သည္။ သူလည္းပဲ ခဏၾကာေတာ့ ေမွာင္ရိပ္က်တဲ့ဘက္မွာရပ္ထားေလေသာ Ferrariအနီေလးေပၚတက္ကာ ဆန႔္က်င္ဘက္လမ္းကေန အိမ္ရိွရာဆီသို႔ျပန္လို႔သြားေလသည္။
       
        " ကံမကုန္ရင္ျပန္ဆံုခ်င္တယ္ ေကာင္မေလး "
        .........................................................

ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©Where stories live. Discover now