ရုပ္ရွင္ရံုထဲကေနလူသတ္ကားၾကၫ့္ၿပီး ဒူးေတြေပ်ာ့ေခြၿပီးထြက္လာတဲ့ရဂံုကို ေဘးကေနလွမ္းထိန္းေပးရင္း အၿပံဳးေလးနဲ႔ၾကၫ့္လာေလေသာလႊား။ အဆင္ေျပရဲ့လားလို႔ ဂရုတစိုက္ေမးရင္း ရဂံုပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုထိန္းကိုင္ကာ အျပင္ကိုအတူတူထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
" ေၾကာက္ရင္ေၾကာက္တယ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ဘာလို႔အတင္းႀကီးၾကၫ့္ေနရတာလဲ..... "
အျပစ္တင္စကားမမည္ေသာ ကရုဏာသံေလးႏွင့္စကားကို ရဂံုအားေျပာေနေတာ့လည္း တင္းခံထားတဲ့စိတ္ေလးက ထပ္ၿပီးအရည္ေပ်ာ္က်သြားရေလၿပီ။ ကားနားေရာက္တဲ့ထိေၾကာက္ေနတဲ့ရဂံုကို ေသခ်ာတြဲကာကားထဲထိုင္ေစလိုက္သၫ့္လႊား။ သူ႔ရဲ့ဂရုစိုက္မႈေလးတစ္ခုစီကို ရဂံုျငင္းဆန္ႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့ေအာင္ ဦးေဏွာက္ကအရႈံးေပးသြားရၿပီ။
ထိုအျပဳအမူေတြကို ရုပ္ရွင္ရံုအျပင္ထြက္တဲ့အထိ တိတ္ဆိတ္စြာရပ္ၾကၫ့္ေနသူမွာေတာ့ ေက်နပ္ၿပံဳးတစ္ခုႏွင့္အတူ မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ကာကားေပၚတက္ၿပီး ေငြလႊားရံုရဲ့ကားထက္အရင္ေရ႔ွကေမာင္းထြက္သြားေလသည္။
" နင္ေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပါပဲ ငါငိုရလည္းေက်နပ္တယ္သိလား..... "
.......................................................
" ခဏေနာ္ "
ထိုသို႔ဆိုကာ ရဂံုရဲ့ေဘးဘက္ေမာင္းသူေနရာမွာ လႊားဝင္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ခါးပတ္ကိုေသခ်ာဂရုတစိုက္ပတ္ေပးေနျပန္သည္။ နီးကပ္လာေသာမ်က္ႏွာေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုက်ံဳ႔ကာအသက္ေအာင့္ထားမိေသာ ရဂံုရဲ့မ်က္ႏွာကိုအတန္ၾကာၾကၫ့္ကာ ကိုယ္ကိုျပန္တၫ့္မတ္စြာထိုင္လိုက္သည္။
" ခုထိေၾကာက္ေနေသးလား..... "
သူေမးလိုက္ေသာစကားက ေစာေစာကရုပ္ရွင္ကိုရည္ၫြန္းျခင္းမဟုတ္ေပ။ သူခါးပတ္ပတ္ေပးေနတုန္း အသက္ေအာင့္ထားတဲ့သူမကို သူ႔ကိုေၾကာက္ေနေသးလားလို႔ ေမးလိုက္ျခင္းသာပင္။ ဟင္အင္းလို႔တိုးတိမ္စြာျငင္းခ်က္ထုတ္ေနလည္း အလိမ္အညာမေတာ္တဲ့သူမမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေၾကာက္ေနဆဲလို႔ေရးထားေသးသည္။
လႊားလည္းဘာမွဆက္မေမးခ်င္ေတာ့၍ ၿပိဳင္ကားရဲ့startကိုႏိွပ္ကာ ရုပ္ရွင္ရံုေရ႔ွကေနထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အရိွန္ျမန္ျမန္ေမာင္းေနေသာသူ႔ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လွၫ့္လွၫ့္ၾကၫ့္ေနေသာဂံုးေလးေၾကာင့္ အရိွန္တဝက္ေလာက္ျပန္ေလ်ွာ့လိုက္မိသည္။
ဖြင့္ေျပာရမလား ဖြင့္မေျပာရဘူးလား စိတ္ထဲအေျဖရွာမရေနတုန္း ဟိုလူသတ္ကားႀကီးကမ်က္လံုးထဲ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္ေနျပန္သျဖင့္ ေၾကာက္စိတ္ေတြဝင္လာရသည္။ လႊားကဂရုတစိုက္ေမးေန၍ ဟင္အင္းလို႔သာေျဖလိုက္ေပမဲ့ လူကေတာ့ေၾကာက္ေနဆဲပင္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ကားကိုအရိွန္နဲ႔လႊားကေမာင္းေနျပန္ေတာ့ ေသြးအိုင္ထဲကျမင္ကြင္းကိုျမင္ၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးေပါင္းကာေခြၽးျပန္လို႔လာေလသည္။ အရိွန္ကိုျပန္ေလ်ွာ့လာေတာ့မွ ေၾကာက္ေနတဲ့စိတ္ေတြေပါင္းၿပီး ေအာ္ငိုမိေတာ့သည္။
" အီဟီး..... လႊားမေကာင္းဘူး လူဆိုးမႀကီး အက်င့္ပုတ္မႀကီး "
" ေဝေဝနဲ႔ပဲလိုက္ေတာ့မယ္..... "
" ရဂံုမေသခ်င္ေသးဘူးလို႔ "
ကားကိုအာရံုစိုက္ေမာင္းေနတဲ့လႊားရဲ့ေဘးဘက္ဆီမွ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ငိုသံေလးေၾကာင့္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာကိုကားေကြ့ခ်ၿပီးဘရိတ္အုပ္လိုက္ရသည္။ ရုတ္တရပ္ေအာ္ငိုၿပီး မ်က္ရည္ေတြႏွာရည္ေတြရႊဲေနေသာဂံုးေလးကို အရင္လိုစိတ္အတိုင္းဆိုရြံမိေလာက္ေပမဲ့ အခုက်ေတာ့ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဆြဲဖက္ကာႏွစ္သိမ့္ေနမိသည္။
" တိတ္တိတ္ မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္..... "
သူကားေမာင္းျမန္သြားလို႔ ဂံုးေလးငိုမွန္းသိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူအရိွန္ျမန္ျမန္ေမာင္းတတ္လည္း အာရံုအျပၫ့္စိုက္ၿပီးေမာင္းေနက်ပါ။ ေမွာက္တယ္တိုက္မိတယ္ဆိုတာ တစ္ႀကိမ္တေလေတာင္မရိွခဲ့ေပ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ေၾကာက္လို႔ငိုေနတဲ့သူမကို အရင္အငိုတိတ္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ရမည္။ ဂံုးေလးငိုေနတာကို သူ႔ႏွလံုးသားကမခံစားႏိုင္ဘူးေလ။
" ေသေတာ့မလို႔ "
" ခုနရုပ္ရွင္ထဲကလို ေသြးအိုင္ၿပီးေသေတာ့မလို႔..... "
ေအာ္ရင္းထုရင္းငိုရင္းေျပာေနတာက အင္မတိအင္မတန္က်က္သေရရိွလြန္းလွပါသည္။ သူမေျပာမွပဲသူေတာင္အလိုလိုေနရင္း ဟိုဇာတ္ကြက္ႀကီးျပန္ျမင္ေယာင္ေန။ ေတာ္ၿပီ ေနာက္ဆိုလူသတ္ကားေတြ သရဲကားေတြမၾကၫ့္ေတာ့ဘူး။
" အင္းပါ မေသေသးဘူးေလေနာ္..... တိတ္တိတ္ "
ေက်ာကိုဖြဖြေလးပြတ္သပ္ရင္း ေခ်ာ့ေနရသည္။ ေၾသာ္ တစ္ခါေလာက္ႏွလံုးသားအလိုလိုက္မိပါတယ္ ခုေတာ့ကေလးထိန္းႀကီးကိုျဖစ္လို႔။ ဒီကေလးဆိုးေလးက ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တတ္တာပဲ။
" မေသေသးလို႔ေပါ့..... "
" ေသသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..... ျဖည္းျဖည္းေမာင္းပါလား..... "
" ေသသြားရင္ ဘယ္လိုဖြင့္ေျပာရေတာ့မလဲ "
ေက်ာကိုထုရင္းေျပာေနတဲ့ဂံုးေလးစကားထဲ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းကိုသေဘာက်ဆံုး။ သူမကိုဖက္ထားရင္း သူ႔မ်က္ႏွာၿပံဳးေနတာႀကီးက အခ်ိဳေတြအစားလြန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာအတိုင္း။
" ဒါဆို တို႔ကိုခ်စ္တယ္ေပါ့ ?..... "
ငိုေနတဲ့အသံေရာ ရိႈက္ေနတဲ့အသံပါေပ်ာက္သြားရသည္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ရဂံုပခံုးေပၚေမးတင္ကာ နားနားကပ္ၿပီးေလတိုးသံႏွင့္ေျပာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔နားဖ်ားကိုမထိတထိစလို႔ေနေသာ ပ်ံလႊားေၾကာင့္ပင္။ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္ ႏွလံုးအခုန္ျမန္ၿပီး ရဂံုမွာႀကိဳ႔ေတြပင္ထိုးေလသည္။
ဖက္ထားရာကခြာလိုက္ေတာ့ ပါးစပ္အုပ္ၿပီးတေအ့ေအ့နဲ႔ႀကိဳ႔ထိုးေနေသာ ေစာေစာကအငိုသန္သူေလးဂံုးရဲ့ အံ့ၾသကာၾကၫ့္ေနေသာမ်က္ဝန္းရယ္ နားရြက္ဖ်ားထိပါနီျမန္းေနေသာအရွက္သည္းမႈေၾကာင့္ သေဘာက်ၿပီးၿပံဳးေနမိသည္။
" တို႔ကိုခ်စ္တယ္မဟုတ္လား..... "
" အေျဖျပန္ေပးပါလား ဂံုးေလး "
ပါးစပ္ကိုအုပ္ထားတဲ့သူမလက္ေလးကိုဖယ္ရင္း ႏူးညံ့ညင္သာစြာေမးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သူ႔အၾကၫ့္စူးစူးေတြကိုမခံႏိုင္သလို မ်က္လႊာေလးခ်သြားေလသည္။ ေခါင္းငံု႔ကာရွက္ေနေသာသူမမ်က္ႏွာကို ေမးေစ့ေလးမွအသာအယာပင့္ရင္း နဖူးခ်င္းထိကပ္လိုက္သည္။
" ဂံုးေလးရဲ့ႏွလံုးသားထဲကလာတဲ့ ဝန္ခံစကားေလးကိုၾကားခ်င္ေသးတယ္..... "
" ဟင္ ? ခ်စ္ ခ်စ္တယ္ "
သူမႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလက္မျဖင့္ထိကပ္ကာ ထိုသို႔ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔စကားကိုႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ကာေျဖလိုက္၍ ဂံုးေလးရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသည္းယားျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ ညင္သာႏူးညံ့ေသာအနမ္းေတြေပးလိုက္ေလသည္။
ညာလက္နဲ႔လည္တိုင္ကိုထိန္းကိုင္ရင္း ဘယ္လက္ကသူမရဲ့ပါးျပင္ေလးကိုထိကပ္ကာ အႏူးညံ့ဆံုးေသာအနမ္းေတြကိုထုဆစ္လိုက္သည္။ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေလးေၾကာင့္ အနမ္းေတြကိုရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့မ်က္ခြံရယ္ႏွာေခါင္းေလးရယ္ကို တျမတ္တႏိုးအနမ္းဆက္ေႁခြေနျပန္သည္။ နီရဲေနေသာနားဖ်ားေလးဆီေရာက္ေတာ့ သြားေလးနဲ႔မနာေအာင္ဖြဖြကိုက္လိုက္သည္။
" ခ်စ္တယ္ "
" ဘဝတသက္တာျမတ္ႏိုးၿပီး ဂံုးေလးကိုတို႔တန္ဖိုးထားခ်စ္ပါမယ္ "
ထိုစကားကိုဆိုၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကၫ့္ရင္း သူမလက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဖက္ထားမိေလသည္။
..........................................................
ညအေမွာင္ကေကာင္းကင္ထက္ႀကီးစိုးလာေလၿပီ။ ၾကယ္ေတြလည္းတိမ္ယံေတြၾကားမွာ ဟိုတစ္ပြင့္ဒီတစ္ပြင့္လင္းလက္လို႔ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ၿပိဳင္ကားတစ္စီးကေတာ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးထက္ ထိုသာယာတဲ့ညရႈခင္းကိုအာရံုမရိွႏိုင္ခဲ့။
ေတာအုပ္ေတြသာဝန္းရံေနေသာ ထိုအေဝးေျပးလမ္းမသည္ သာယာလွသေလာက္ေျခာက္ျခားဖို႔လည္းေကာင္းေနသည္။ စီယာတိုင္ေပၚတင္ထားတဲ့လက္က တစ္ခုခုဆိုအဆင္သင့္ျဖစ္ေနေစရန္ အသင့္ျပင္ထားၿပီး မ်က္ဝန္းအစံုသည္လည္း ရွင္းလင္းတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့လမ္းမထက္သာ အာရံုအျပၫ့္စိုက္ထားေနသည္။
ထိုစဉ္ ေဘးဘက္ထိုင္ခံုမွာခ်ထားေသာဖုန္းေလးက အေမွာင္ထဲတြင္ထလင္းလာ၍ ကားေမာင္းရင္းေခၚဆိုသူအမည္ကိုလွမ္းၾကၫ့္ၿပီး ကိုင္မလို႔လက္လွမ္းတုန္းဖုန္းက်သြားေလသည္။ သူမလည္းကားေမာင္းေနခ်ိန္မို႔ ေနာက္မျွပန္ေခၚမည္လို႔ေတြးလိုက္သည္။
နာရီဝက္နီးပါးေမာင္းလာၿပီးေနာက္ လမ္းအေကြ့ကိုေရာက္လာၿပီျဖစ္၍ အရိွန္ကိုေလ်ွာ့ခ်ၿပီး အဖက္ဖက္မွအႏၲရာယ္ကိုသတိထားရင္း ကားကိုေကြ့လိုက္ေတာ့ အေဝးေျပးလမ္းမရဲ့ေဘးမွာ သစ္ပင္ျဖင့္ေဆာင့္မိထားသၫ့္ အနက္ေရာင္ကားတစ္စီးက သူမျမင္ကြင္းမွာဆီးႀကိဳလို႔ေနေလသည္။
" ..... "
ရုတ္တရပ္မို႔ကားကိုဘရိတ္အုပ္လိုက္ၿပီး တံု႔ကနဲရပ္သြားေသာကားေပၚကေန တစ္ဖက္မွကားအေျခအေနကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာအကဲခတ္ေနမိသည္။ လက္မွနာရီကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့လည္း ရွစ္နာရီေတာင္မထိုးေသးေပ။ ထိုမသကၤာစရာကားေဘးမွ ျဖတ္သြားဖို႔သင့္မသင့္ေတြးရင္း ကားျပန္ဆုတ္ၿပီးတျခားလမ္းကသြားဖို႔စဉ္းစားမိေတာ့လည္း လူတစ္ေယာက္ဒုကၡေရာက္ေနတာကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီးသြားဖို႔အတြက္ဝန္ေလးေနျပန္သည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ကိုယ့္အႏၲရာယ္ကိုယ္မမႈဘဲ ကားေပၚမွဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။ ကားတံခါးကိုပိတ္ၿပီး ရီမုတ္နဲ႔ႏွစ္ခ်က္ႏိွပ္ကာ ထိုအမည္မသိကားနားဆီ သတိနဲ႔ေလ်ွာက္လို႔လာေလသည္။ အပ္က်သံေတာင္ၾကားရေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာကားလမ္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္မွရိွမေနျခင္းက အႏၲရာယ္ႀကံဳရင္ေသဖို႔သာရိွေလမည္။
ျဖည္းျဖည္းႏွင့္မွန္မွန္ေလ်ွာက္လာေသာေျခလွမ္းကို ထိုကားနားအေရာက္မွာ ေဘးဘီကိုခဏေဝ့ဝဲရပ္ၾကၫ့္ၿပီး အနက္ေရာင္ကားဆီအၾကၫ့္ျပန္ပို႔လိုက္ခဲ့သည္။ လက္တစ္ဖက္ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲစမ္းရင္း ေသးငယ္ေသာအရာကိုစမ္းမိမွ ကားလက္ကိုင္ဆီလက္လွမ္းမိသည္။
ေလာ့ခ္မခ်ထားမွန္း လက္ကိုင္ဆီလက္မလွမ္းခင္ကတည္းက တံခါးဟေနတာကိုသူမသတိထားမိခဲ့သည္။ ကားေရ႔ွဘက္သစ္ပင္နဲ႔ဝင္ေဆာင့္မိတဲ့အျခမ္းမွလြဲလ်ွင္ က်န္ေသာေနရာေတြကအေကာင္းပကတိအတိုင္းပင္။ တျခားကားႏွင့္မေတာ္တဆတိုက္မိတဲ့အရိပ္အေယာင္လည္း ရွာလို႔မေတြ့သည္ဆိုေတာ့ မူးၿပီးေမာင္းလာပံုရသည္။ မည္သို႔မည္ပံုမေတာ္တဆျဖစ္ပါေစ လူျပတ္တဲ့လမ္းမမွာရပ္ေနရတဲ့သူမကေတာ့ သတိႀကီးႀကီးထားရမည္သာ။
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွအရာကိုစမ္းမိေတာ့ ကားလက္ကိုင္ကိုဆြဲအဖြင့္ ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ထိုအရာကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွထုတ္ၿပီး ေမာင္းသူဘက္မွလူဆီခ်ိန္ထားႏွင့္ၿပီးသားပင္။ သို႔ေသာ္ ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ၾကက္ေသေသသြားရသည္။
" ဟင္..... "
ထိုစကားတစ္လံုးသာေျပာမိၿပီး ေသြးေတြစီးက်ေနသၫ့္သူ႔ကိုၾကၫ့္ရင္း လည္ပင္းနားမွာေထာက္ထားမိတဲ့လက္ကို ျပန္ရုတ္လိုက္မိသည္။ အထဲကေနတံခါးဖြင့္ဖို႔ လက္ကိုင္ကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ေလးကေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေဘးကိုက်သြားေလသည္။ ဖြင့္ရခက္ခဲတဲ့ၿပိဳင္ကားလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကားထဲကဘာလို႔ထြက္မရတာလဲ။
ဟုတ္သည္ေလ သူမစီးေနတဲ့ၿပိဳင္ကားဆို တံခါးကိုအေပၚပင့္တင္မွဖြင့္လို႔ရသည္။ အခုမေတာ္တဆျဖစ္တဲ့ကားက ရိုးရိုးဇိမ္ခံကားတစ္စီးသာ။ မူးၿပီးတိုက္မိတာလို႔ထင္ခဲ့ေပမဲ့ ကားေမာင္းသူရဲ့ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအရက္နံ႔မွမရေနခဲ့ေပ။ ဘရိတ္အုပ္မမီရေအာင္လည္း သူ႔ကားကသူမရဲ့ၿပိဳင္ကားထက္ညံ့မၫ့္ပံုလည္းမေပၚပါ။
" ဒီ ဒီ မွာ "
အေတြးေတြလြန္ေနမိတုန္း လက္ကိုလာကိုင္ကာ အကူအညီေတာင္းဖို႔ၾကၫ့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေၾကာင့္ မပီမသေျပာေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာနားဆီ ကိုယ္ကိုကိုင္းကာငံု႔ၿပီးနားေထာင္လိုက္ေတာ့ တိုးလ်လ်စကားတစ္ခြန္းထဲသာေျပာၿပီး သတိလစ္လို႔သြားသည္။
ထိုစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ပဲ ကယ္ထုတ္ဖို႔စဉ္းစားေနရတဲ့သူမစိတ္ကို ျပတ္သားေအာင္လုပ္ေပးလိုက္သည္ထင္။ ကားခါးပတ္ကိုျမန္ျမန္ဆြဲျဖဳတ္ေပးေနတဲ့လက္ေတြက စိတ္လႈပ္ရွားလာလို႔ပဲလား ေတာ္ရံုႏွင့္ဆြဲျဖဳတ္လို႔မရခဲ့။ စိတ္မရွည္တဲ့အဆံုး ေစာေစာကတည္းက လက္ထဲမွာကိုင္ထားေလတဲ့ တစ္လက္မအရြယ္သာသာေခါက္ဓားကို ခါးပတ္ႀကိဳးျဖတ္ဖို႔အတြက္အသံုးခ်လိုက္သည္။
ေတာ္ရံုျဖတ္မျပတ္တာလား ခါးပတ္ႀကိဳးကပဲခိုင္ခံ့လြန္းေနတာလား ေသြးထြက္လြန္ေနေသာသူေသမွပဲ ႀကိဳးကျပတ္ေတာ့မယ္ထင္ရေအာင္ ခိုင္လြန္းလွေလသည္။ အားစိုက္ကာခပ္ျမန္ျမန္ဓားနဲ႔လွီးျဖတ္ေတာ့မွ ႀကိဳးကျပတ္ထြက္လို႔သြားသည္။
ေဇာေခြၽးေတြပါျပန္လာတဲ့အထိ ဒီလူအေပၚကယ္ခ်င္စိတ္က အားျပဳထားရလို႔နာသြားတဲ့လက္ကိုေတာင္မမႈႏိုင္။ ကားထဲကေနသူ႔ကိုယ္ကိုဆြဲထုတ္ကာ ပခံုးေပၚလက္တင္ေစၿပီး မႏိုင့္တႏိုင္ေဘးတိုက္ဆြဲေခၚလာမိသည္။ ေတာ္ရံုမေရာက္ႏိုင္တဲ့ေျခလွမ္းေၾကာင့္ အခုက်မွကားနဲ႔ေဝးလြန္းသည္လို႔ စိတ္ထဲထင္ရသေလာက္ပင္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကားနားေရာက္လာေလၿပီ။ ကားရီမုတ္ကိုထုတ္ၿပီး ႏွစ္ခ်က္ျပန္ႏိွပ္ဖြင့္ကာ ကားေရ႔ွခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး သူ႔ကိုေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။ သူမလည္း ေဘးဘီကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကၫ့္ၿပီး တစ္ဖက္တံခါးမွေနေမာင္းသူေနရာဝင္ထိုင္ကာ ကားကိုေလာ့ခ္ခ်လိုက္ခဲ့သည္။ ကားမွန္ကေနေနာက္ကားတက္လာမလာတစ္ခ်က္စစ္ကာ startခလုတ္ကိုonၿပီး နဂိုသြားဖို႔စီစဉ္ထားရာဆီကိုဦးတည္ကာေမာင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
" ငါအေလာင္းနဲ႔ေတာ့ႏွစ္ပါးမသြားခ်င္ေသးဘူး..... မေသလိုက္ပါနဲ႔ဦး "
" ရိွရိွသမ်ွေသာပုဂၢိုလ္အေပါင္းတို႔ ထိုလူသားအားအသက္ေငြ့ေငြ့ခ်န္ထားေပးၾကပါ "
" ကယ္မီေလာက္ေအာင္ကူညီေပးထားၾကပါ ေက်းဇူးျပဳျပီး..... "
ပါးစပ္မွကေယာင္ကတမ္းဆုေတာင္းရင္း သူ႔ေအာက္ေရာက္သြားတဲ့ဖုန္းကိုႏိႈက္ၿပီး စာတစ္ေစာင္ကိုအေလာတႀကီးရိုက္ပို႔လိုက္သည္။ နားထဲမွာလည္း သူေျပာလိုက္တဲ့စကားသံက အထပ္ထပ္ျပန္ၾကားေယာင္လို႔။
........................................................
VOUS LISEZ
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Roman d'amourငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
