နဖူးေပၚလက္တင္ကာ မ်က္လံုးေတြကိုအတင္းမိွတ္ထားလည္း မေန့ကျမင္ကြင္းႀကီးကသူ႔စိတ္ထဲစိုးမိုးလို႔ေနသည္။ တစ္ညလံုး ထိုအေတြးေတြေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့အျပင္ စိတ္ရႈပ္စရာပံုရိပ္တစ္ခုကပါ သူ႔အေတြးထဲေနွာင့္ယွက္လို႔ေနျပန္သည္။ ထိုပံုရိပ္မွာတျခားေတာ့မဟုတ္ေပ။ အျပာႏုႏုဂါဝန္ေလးႏွင့္ အသားညိုၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းေနေသာ ရဂံုႏြယ္ဆိုတဲ့ ဂံုးေကာင္ကိုပင္။
" အားးး ဒီေကာင္မေလး..... ဘာလို႔သူ႔ကိုပဲျမင္ေယာင္ေနရတာလဲ "
ဘယ္ကိုမွသြားစရာမရိွ၍ အိပ္ယာေပၚလွဲေနေသာသူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ စိတ္ရႈပ္စြာညီးၫူလိုက္ေတာ့ ထိုပံုရိပ္ကေပ်ာက္လို႔မသြားတဲ့အျပင္ ပထမဦးဆံုးစေတြ့စကအၿပံဳးေလးပါျပန္ျမင္လို႔လာေနသည္။ စိတ္ထဲ၌ပံုရိပ္ေတြမရပ္မနားျပသေနတဲ့အတြက္ ေဘးနားမွေခါင္းအံုးကိုမ်က္ႏွာေပၚဖိတင္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ပါထပ္တင္ထားလိုက္သည္။
" နင္ကတကယ္အရႈပ္ထုပ္ပဲ ! "
ေခါင္းအံုးေအာက္ကေနေျပာလိုက္ၿပီး တစ္ခုတည္းေသာအဝင္ဖုန္းျဖစ္တဲ့ ေဝသာကီရဲ့ဖုန္းကိုကိုင္ရန္ လက္ထဲကေခါင္းအံုးကိုေသခ်ာေနရာျပန္ထားရင္း အိပ္ရာကိုေသခ်ာျပန္ျပင္ေနေသးသည္။
" ေျပာ ဘာကိစၥ "
အိပ္ရာျပင္ၿပီးတာႏွင့္ ဖုန္းမက်ခင္ေလးမွာကြက္တိက်စြာကိုင္လိုက္သည္။ ကြက္တိက်တဲ့ေနရာမွာ သူ႔ေလာက္ေတာ္သူမရိွလို႔လည္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ေတြးမိေသး။ တစ္ဖက္ကေတာ့ သူ႔ဖုန္းေျဖသံကိုအလိုမက်စြာႏွင့္ ျပန္တံု႔ျပန္လို႔လာသည္။ ေသခ်ာတယ္ အေတာ္ေလးစိတ္တိုေနမွာကို ျမင္ေယာင္ေနသည္။
" ကိစၥရိွမွလား..... မေန့ကကိစၥကိုၾကည္ေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ပ်ံလႊား "
အဲဒီတစ္ေယာက္အေၾကာင္းျပန္ပဲ.....
စိတ္ထဲကမတင္မက်ခံစားခ်က္နဲ႔ အလိုမက်စြာမ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားမိသည္။ သူ႔မွာေတာ့ ေဝသာကီဆီကဖုန္းကို ဝမ္းသာအားရကိုင္လိုက္ေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္းဒီဘူတာပဲျပန္ဆိုက္ေနျပန္သည္။
" အဲဒီအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုေတာ္ေတာ့ဟာ "
" ဘာလို႔လဲ ? ငါေျပာရမွာပဲ..... အရင္ကငါေခၚလာတဲ့ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြက် ဒီလိုမလုပ္ခဲ့တဲ့နင္က မေန့ကဘာျဖစ္တာလဲ "
သူဆက္မေျပာလို၍တားလိုက္ကာမွ အဲဒီမိန္းကေလးဘက္ကဝင္နာေနေသာ ေဝသာကီကို သူစိတ္ဆိုးသြားရသည္။ ေဒါသလည္းဆက္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ဖုန္းထဲကေနျပန္ေအာ္လိုက္မိသည္။
" ေအး အဲဒီေတာ့မေက်နပ္ဘူးလား ! နင္တစ္ခ်ိန္လံုး တဂံုးတည္းဂံုးေနတာ သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနလို႔မဟုတ္လား "
တစ္ဖက္မွသူ႔ေအာ္သံေၾကာင့္ ေဝသာကီတိတ္ဆိတ္လို႔သြားေခ်သည္။
" ဟုတ္တယ္မလား ေဝသာကီ ? နင္သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနပါတယ္..... "
ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္လံုးဖုန္းမခ်ေသးဘဲ အတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကေနပဲဖုန္းအရင္ခ်ပစ္လိုက္ကာ အိပ္ရာေပၚကိုအားေလ်ာ့စြာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခုခုကိုဆံုးရႈံးရေတာ့မလို တင္းက်ပ္ေနတာကအေတာ္ဆိုးလြန္းသည္။
ေဝသာကီအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့တာ ေငြလႊားသတိထားမိပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေသာ္လည္း ပံုမွန္တစ္ခုလိုသာမွတ္ယူခဲ့သည္။ ဟိုတုန္းကလိုဂ်ီက်ေနတာမ်ိဳး သူ႔အေပၚမွာသိပ္မရိွေတာ့သလို အိမ္လာလည္တာေတြလည္း သိပ္နည္းလြန္းသြားခဲ့သည္။ သူမမွာလည္း အေၾကာင္းရိွလို႔ေနမွာေပါ့ဆိုတဲ့ ေျဖေတြးနဲ႔သာႏႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
သာကီတစ္ညတည္းနဲ႔ပို႔ထားတဲ့ စာအေစာင္ေရ၄၅၈ေစာင္ကိုလည္း ၾကယ္ေလးေပးၿပီးသိမ္းထားတာ ဘယ္သူသိမွာလဲ။ သူ႔ဘက္ကသာ သာကီကိုဆံုးရႈံးရမွာေတြ ထြက္သြားမွာေတြကိုေတြးပူေနတာ သူမကေတာ့ဟိုတစ္ေယာက္ကိုသာသိေနသည္။ ေငြလႊားစိတ္ထဲလည္း အကုန္လစ္ဟာသြားသလိုပင္။
" ငါ့ဘဝ ငါ့စိတ္ထဲကို တဝက္မကေပးပိုင္ဆိုင္ထားလည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ငါ့ကိုခ်န္ထားခဲ့မွာပဲ..... ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီထားသြားတုန္းကလို ငါေသမတက္ခံစားရဦးမွာလား..... "
ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကိုၾကၫ့္ၿပီး တစံုတစ္ခုကိုဆံုးရႈံးေတာ့မၫ့္အလား ေၾကကြဲစြာေျပာေနေလတဲ့ေငြလႊားရံုတစ္ေယာက္ ေခါင္းကိုျဖည္းညင္စြာျပန္ေမာ့ရင္း အခန္းနံရံျဖဴျဖဴကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာစိုက္ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။
" နင္ကငါ့ဘဝထဲက အေရးပါဆံုးသူေလ သာကီ..... နင္က "
ငါ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေလးပါ.....
...........................................................
အခန္းေရ႔ွမွာေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ေဝသာကီတစ္ေယာက္ တစ္ေနကုန္ကိုင္ေဆာင္ျခင္းမရိွတဲ့ဖုန္းႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးဖြင့္ေပးမၫ့္သူမရိွေသာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတံခါးေလးေၾကာင့္ စိတ္ေတြပိုပူေလာင္လို႔ေနေလသည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚေနေသာဖုန္းေလးမွာလည္း စက္ပိတ္ထားျခင္းသာေျဖၾကားေနသျဖင့္ ေယာက္ယက္ခတ္စြာရိွေနသည္။
နင္ဘယ္မွာလဲ နင္ဘယ္မွာလဲလႊား.....
ငါတကယ္ကိုစိတ္ပူေနၿပီ ေက်းဇူးျပဳျပီး ဘာမွမျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔.....
တိုက္ေအာက္ကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမွန္းမမွတ္မိေတာ့ေပ။ ကားပါကင္မွာရပ္ထားတဲ့ကားနားကိုအျမန္ေလ်ွာက္လာမိတဲ့ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ ေငြလႊားရံုကိုစိတ္ပူေနျခင္းကေလ်ာ့လို႔မသြားဘဲ ပိုပိုလို႔လာေလသည္။ ကားတံခါးကိုအေလာတႀကီးဖြင့္ရင္း လက္ကလည္းနံပါတ္တစ္ခုကိုေခၚဆိုရင္း ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔သာဆုေတာင္းေနမိသည္။
ဒုန္း !
ကိုင္ေဆာင္သူမရိွတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ စိတ္တိုစြာကားကိုလက္နဲ႔ထုလိုက္မိသည္။ ကားထဲအျမန္ဝင္ကာ ခါးပတ္ကိုအျမန္ပတ္လိုက္ၿပီး အရိွန္နဲ႔ေမာင္းထြက္လိုက္ေပမဲ့ ဘယ္ေနရာကိုသြားရမွန္းမသိခဲ့။ နားထဲမွာလည္း မနက္ကစကားေတြက ပဲ့တင္ထပ္လို႔ေနသည္။
နင္အရူးပဲေငြလႊားရံု နင္အရူးပဲ ! ငါ့ရင္ထဲမွာရိွေနတာ ဂံုးေလးမဟုတ္ဘူး ငါ့ရင္ထဲမွာရိွေနတာ.....
vibrate~~~
ပ်ံလႊားသြားတတ္မယ့္ေနရာေတြကို တစ္လမ္းဝင္တစ္လမ္းထြက္ႏွင့္ မ်က္ကန္းသမားလိုမွန္းဆၿပီးကားကိုေမာင္းေနတုန္း ကားေဘးခံုမွာခ်ထားတဲ့ဖုန္းကတုန္ခါကာျမည္လာ၍ ကားကိုလမ္းေဘးနားကပ္ရပ္ကာ ဖုန္းကိုယူၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ဂံုးေလးဆိုတဲ့နာမည္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
" ဟယ္လို..... ေျပာ ဂံုးေလး "
သူမစိတ္ညစ္ေနေသာ္လည္း ဂံုးေလးကသူမအတြက္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္မို႔ ဖုန္းေျဖလိုက္ခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ကအေလာတႀကီးႏွင့္ေျပာလာေသာစကားေၾကာင့္ မ်က္ခံုးမ်ားပင့္သြားရသည္။ ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာထက္မွာစိုးရိမ္ေနမႈက သိသာထင္ရွားစြာေပၚလို႔လာသည္။
" ဘယ္ ဘယ္လို ? အင္း အခုငါလာခဲ့မယ္ေနာ္ "
ဖုန္းကိုကပ်ာကယာခ် လီဗာကိုေဆာင့္နင္းရင္း သူမမိဘပိုင္သာကီႏြယ္ေဆးရံုႀကီးသို႔ ဦးတည္ကာကားကိုေမာင္းလိုက္ေလသည္။
ကားကိုေမာင္းေနစဉ္တေလ်ွာက္လည္း ဘာေတျြဖစ္ပ်က္ကုန္မွန္းမသိေနသျဖင့္ သူမေဆးရံုသို႔ေရာက္မွသာ ျဖစ္ပ်က္သမ်ွကိုသိရေခ်မည္။ စိတ္ကေလာေနလို႔ေလလား စိတ္ထဲမွာကားအျမန္ႏႈန္းမွာတအားေနွးေကြးေနသလိုပင္။ အေရးႏွင့္အေၾကာင္းမွာ မီးပြိုင့္မိေနေသးသည္။
စတီယာရင္ေပၚစိတ္မရွည္စြာ လက္သည္းနဲ႔ေခါက္ကစားရင္း မီးစိမ္းသည္ႏွင့္ကားကိုအရိွန္တင္ေမာင္းလိုက္သည္။ တစ္လမ္းလံုးလည္း စိတ္ပူေနသည္မွာ လက္ေတြပင္ေအးစက္တုန္ယင္လို႔ေနသည္။
............................................................
သူမမွာ သူ႔ထက္အေလးေပးရမယ့္သူရိွေနၿပီဆိုတဲ့စိတ္ရယ္ အေျဖေဖာ္မရေသးတဲ့တစ္ေန့ကျမင္ကြင္းရယ္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ကားေလ်ွာက္ေမာင္းေနမိသည္။ သြားေနက်ေနရာေတြလည္းမသြားခ်င္သလို သြားရင္လည္းသာကီရွာလို႔ေတြ့သြားလိမ့္မည္။
မြန္းက်ပ္ေနေသးေပမဲ့ ဒီလိုကားေလ်ွာက္ေမာင္းေတာ့လည္း နည္းနည္းသက္သာသလိုပင္။ အခုသူျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ကလည္း သာကီအေပၚမရိုးသားတဲ့စိတ္လား။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုဆံုးရႈံးရမွာစိုးတဲ့ ေဘးလူအဝင္မခံခ်င္တဲ့စိတ္လားေတာ့ သူေသခ်ာမခြဲျခားတတ္ေသး။ သို႔ေသာ္ မရိုးသားတဲ့စိတ္ေတာ့မဟုတ္တာ တဝက္ေလာက္သူက်ိန္ဆိုရဲပါသည္။ က်န္တဝက္ကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ေဝခြဲမရေသးတာဆိုေတာ့ အတပ္ေတာ့မေျပာရဲေနေပ။
" ဟင္ ? ဟိုေကာင္မေလးပါလား "
တစံုတစ္ေယာက္ကိုျမင္လိုက္၍ တိုးတိုးေလးေရရြတ္ကာ မုန႔္ထုပ္ေတြကိုင္ၿပီးေလ်ွာက္လာေနတဲ့ တီရွပ္ပြပြအျဖဴ ႏွင့္ဂ်င္းျပာေဘာင္းဘီနဲ႔မိန္းကေလးေရ႔ွကို ကားေပၚမွဆင္းကာတစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းသြားမိသည္။ အစကေတာ့ ရန္ျဖစ္ဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ေပမဲ့ တကယ္တမ္းသူမေရ႔ွေရာက္သြားခ်ိန္မွာ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္လို သူမမ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ခုနကေဒါသေတြအလိုမက်ျခင္းေတြဟာ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္သလိုေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။
ရဂံုတစ္ေယာက္ေခါင္းငံု႔ေလ်ွာက္လာရင္း အေရ႔ွမွာပိတ္ရပ္သလိုျဖစ္ေနတဲ့အရိပ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ေမာ့ၾကၫ့္ေတာ့ သူျဖစ္ေနသည္။ သူဆိုတာက ရဂံုကိုျမင္ရင္ကိုအလိုလိုမ်က္မုန္းက်ိဳးေနတတ္တဲ့ သူဆိုေသာေကာင္မေလး။
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးရပ္တန႔္သြားသလို အခ်ိန္ေတြလည္းေနွးေကြးရပ္တန႔္သြားခဲ့သၫ့္အလား။ အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားၿပီး သူတစ္ေယာက္တည္းသာျမင္ေနရသည္။ လွပစြာတိုက္ခတ္လိုက္တဲ့ေလျပည္ေၾကာင့္ အနားမွာသစ္ရြက္ေလးေတြဝဲပ်ံေနသလို သူမရင္ဘတ္ထဲကလည္း ရင္ခုန္သံေတြဆူညံလို႔သြားသည္။
ထို႔အတူ တစံုတစ္ေယာက္ရင္ထဲ၌လည္း လိႈင္းေသးေသးေလးစတင္ရိုက္ခတ္လို႔သြားခဲ့သည္။ မသိသာလိုက္ေသာလိႈင္းေလးေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့သိသာထင္ရွားလာေတာ့မွာ ေသခ်ာသေလာက္ရိွေနပါၿပီ။
...........................................................
YOU ARE READING
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romanceငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
