" မမေလး ေျပာထားတဲ့ကိစၥ "
ပန္းကန္ေတြကိုယ္တိုင္ေဆးကာ ဧၫ့္ခန္းဘက္ျပန္ထြက္လာေတာ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းဦးေလးနဲ႔အတူရပ္ေနတဲ့ ပါးပါးရဲ့လူယံုေတာ္မွစကားစလိုက္ရင္း စကၠူအိတ္တစ္အိတ္ကမ္းေပးလာ၍ သာကီခိုင္းထားေသာကိစၥမွန္းသိလိုက္ၿပီ။ ေခါင္းညိတ္ျပကာ စာအိတ္ကိုယူလိုက္ၿပီး ဘာထူးလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ လူယံုေတာ္ဦးေလးကေခါင္းခါျပေလသည္။
" ေၾသာ္ ဒါဆိုသိၿပီ ထူးျခားတာရိွရင္ဖုန္းဆက္ေပးပါ ဦးေလး "
" ၿပီးေတာ့ ပါးပါးတို႔ကိုအသိမေပးပါနဲ႔ဦး သာကီအဆင္ေျပသလိုေျပာထားလိုက္ၿပီး ေနာက္မွအသိေပးမလားလို႔ "
" ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါၿပီ..... ဒါဆိုသြားလိုက္ပါဦးမယ္ မမေလး "
သာကီေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တာႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးစံအိမ္ထဲမွထြက္သြားၾကသည္။
စာအိတ္ကိုယူကာ ေအာက္ထပ္မွာရိွတဲ့စာၾကၫ့္ခန္းထဲဝင္သြားလိုက္ၿပီး စာၾကၫ့္စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ အတန္ၾကာစိုက္ၾကၫ့္ရင္းမွ စာအိတ္မွႀကိဳးနီကိုျဖည္ၿပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲကေနထြက္လာတဲ့ဓာတ္ပံုသံုးပံုႏွင့္ အခ်က္အလက္ေတြေရးထားတဲ့စာရြက္တစ္ထပ္။
စာၾကၫ့္စားပြဲနားရပ္ကာ ထိုအခ်က္အလက္စာရြက္ကိုဖတ္ၾကၫ့္ၿပီး စာအိတ္ထဲျပန္ထၫ့္လိုက္ေလသည္။ စားပြဲေပၚခ်ထားတဲ့ အေဝးကေနရိုက္ထားတဲ့ ေနာက္ေက်ာေပးဓာတ္ပံုသံုးပံုကိုပါ စာအိတ္ထဲျပန္ထိုးထၫ့္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚျပန္တင္ထားခဲ့လိုက္ကာ အခန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ဖုန္းကိုထုတ္ကာ နံပါတ္တစ္ခုဆီသို႔ေခၚဆိုလိုက္သည္။ အတန္ၾကာေစာင့္ဆိုင္းရင္းမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ဖုန္းျပန္ေျဖသံေလး။
" ဟယ္လို..... "
...........................................................
မနက္စာစားၿပီးကတည္းက လႊားရဲ့ကြန္ဒိုခန္းကေနထြက္လာခဲ့ၾကကာ ရဂံုရဲ့စိတ္တိုင္းက် သြားသမ်ွေနာက္ကိုလိုက္ေပး စားခ်င္သမ်ွကိုလည္းဝယ္ေကြၽးၿပီး ရဂံုစားသလိုလိုက္စားေပးတဲ့လႊားကို လက္ဖဝါးခ်င္းဆုပ္ကိုင္ၿပီးခိုးခိုးၾကၫ့္ေနမိသည္။
" တအားမသန႔္တာေတြေတာ့မစားပါနဲ႔ "
မစားခ်င္တဲ့အျပင္စာေတြကိုစားေနရေပမဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲစားေပးခဲ့ၿပီး ႏူးညံ့ညင္သာစြာေျပာလာတဲ့လႊားရဲ့စကားက မွားေနတာတစ္ခုမွမရိွေတာ့ မသန႔္ဘူးထင္တဲ့ေနရာေတြဝင္မစားျဖစ္ခဲ့ေခ်။
ရဂံုေရာက္ဖူးခ်င္တဲ့ကစားကြင္းကိုလည္းလိုက္ပို႔ၿပီး လက္ညိုးထိုးသမ်ွေနာက္ကိုလိုက္ကာ ပင္လယ္ဓားျပေလွလည္းအတူစီးေပးခဲ့ရွာသည္။ အျမင့္ေၾကာက္မယ္မွန္းရဂံုမသိေတာ့ လႊားကိုေခၚခဲ့မိၿပီးမွ မ်က္လံုးကိုမိွတ္ကာေနေနေသာသူ႔ေၾကာင့္ တျခားဘယ္ေနရာမွထပ္မသြားျဖစ္ေတာ့ေပ။ ထိုးအန္ေနေသာေက်ာကိုသာဖိေပးေနရသည္။
" သက္သာရဲ့လားဟင္ "
ေရဘူးသြားေျပးဝယ္ၿပီး ကမ္းေပးကာေမးလိုက္ေတာ့ ခံုတန္းမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ကာ ေခါင္းညိတ္ျပေနသၫ့္ လႊား။
" အျမင့္ေၾကာက္တာကိုဘာလို႔မေျပာတာလဲ..... "
" တစ္ခါမွမစီးဖူးလို႔ အျမင့္ေၾကာက္မွန္းမသိလိုက္တာ "
" သက္သာသြားပါၿပီ နည္းနည္းပဲမူးေတာ့တာပါ "
ထိုခ်ိန္ အေပၚထပ္အက်ႌထဲမွဖုန္းျမည္လာ၍ ဂံုးေလးကိုေျပာရင္းေရေသာက္ေနရာမွ ေရဘူးကိုအဖံုးျပန္ပိတ္လိုက္ကာဖုန္းကိုယူၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ သိေနတဲ့နံပါတ္သာမို႔။
" ဟယ္လို..... "
" ေငြလႊား ငါေမးစရာရိွတယ္ "
" နင့္ညီမဝမ္းကြဲနာမည္ကိုသိလား "
" ဘာလုပ္ဖို႔လဲဟ ငယ္ငယ္ကတစ္ခါျမင္ဖူးရံုပဲရိွတာ "
" အဲဒါငါ့နဲ႔ရန္သူပဲ ညီမမဟုတ္ဘူး "
" အင္းပါ ေမးရလြယ္ေအာင္ေမးလိုက္တာပါ ပ်ံလႊားရယ္ "
" နာမည္မွတ္မိလား ဘယ္တုန္းကျမင္ခဲ့ဖူးတာလဲ "
" မသိဘူး မိသားစုညစာစားပြဲမွာလား..... တစ္ခါပဲ ေနာက္တစ္ခါကငါနဲ႔မဆံုျဖစ္လိုက္ဘူး "
ဖုန္းထဲကေနစိတ္ဝင္တစားေမးေနတဲ့ သာကီကို ေငြလႊားနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဘာကိစၥအတြက္ ထိုတစ္ေယာက္နာမည္ကိုေမးေနရတာလဲ။
" သူ႔နာမည္က ပန္းလက္ရံုးလား "
" ဘယ္ကပန္းလက္ရံုးရမွာလဲ မဟုတ္ပါဘူး "
ဘယ္ကနာမည္မွန္းေတာင္မသိတဲ့ေငြလႊားမွာ သာကီအေမးကိုျငင္းခ်က္ျပန္ထုတ္ေနရျပန္သည္။ မူးေဝေနတဲ့စိတ္ေတာင္ ဘယ္ေရာက္လို႔သြားမွန္းမသိေတာ့ေပ။ ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ဂံုးေလးကေတာ့ ဖုန္းထဲကထြက္လာတဲ့သာကီအသံနဲ႔ သူျပန္ေျဖေနတာေတြကို ဘာမွမသိသလိုေလးၾကၫ့္ေနေလသည္။
" ႏွင္းဆက္ပန္ပါဟာ ငါ့မိဘေတြမဆံုးခင္ကတည္းက ၾသစီပို႔လိုက္တယ္ၾကားတယ္ "
" ေၾသာ္..... ပန္းေလးမဟုတ္တာေတာ္ေသးတာေပါ့ "
ဖုန္းထဲမွာတိုးတိုးေလးၾကားလိုက္တဲ့နာမည္တစ္ခု။
" ဘယ္သူ ? "
" ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး ဒါပဲေနာ္ "
တစ္ဖက္ကဖုန္းခ်လိုက္ၿပီမို႔ ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရတဲ့နာမည္တစ္ခုကို ေငြလႊားမေမးျဖစ္လိုက္ေတာ့ေပ။ ေခါင္းထဲမွာလည္း ရန္သူေတြအေၾကာင္းမစဉ္းစားခ်င္ေတာ့၍ ရဂံုဘက္ကိုလွၫ့္ကာ။
" အိမ္ျပန္ေတာ့မလား ဂံုးေလး "
" ဘာမွမေျပာဘဲထြက္လာတာမဟုတ္လား ဖုန္းလည္းမပါလာဘူး "
သူထရပ္ေတာ့ဂံုးေလးပါလိုက္ရပ္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးမေကာင္းသလိုႏွင့္ ေငြလႊားကိုလာဖက္လို႔။
" ဘာလို႔လဲ မျပန္ခ်င္ေသးလို႔လား "
" ရဂံုအိမ္ျပန္ရင္ လႊားနဲ႔ေဝးရမွာေၾကာက္လို႔ "
သူထိုသို႔ေမးလိုက္ေတာ့ မထင္မွတ္ထားတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို ဂံုးေလးဆီမွၾကားလိုက္ရေလသည္။ ထိုကိစၥေၾကာင့္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာတဲ့လား ဂံုးေလးရယ္။ မနက္ကတည္းက သူမမ်က္ဝန္းေတြထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ တစ္ခုခုကိုစိုးရိမ္ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြက သူနဲ႔ေဝးရမွာေၾကာက္လို႔တဲ့လား။
" စိတ္ခ်ပါ ဂံုးေလးစိတ္ပူေနတဲ့ကိစၥကို လႊားနဲ႔အတူႀကိဳးစားေက်ာ္ျဖတ္ရေအာင္ "
" ရဂံုစိတ္ပူေနတဲ့ကိစၥကိုလႊားသိတယ္ေပါ့..... "
" လႊားတို႔လိုမျဖစ္ႏိုင္တာကိုျဖစ္ခ်င္တဲ့သူတိုင္းစိတ္ပူၾကတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အျမင္နဲ႔ မိဘေတြရဲ့ၾကည္ျဖဴမႈမလား "
" လႊားဘက္ကိုေတာ့ပူစရာမလိုပါဘူး "
" သိတယ္မလား တစ္ေကာင္ႂကြက္သမားေလ "
လႊားရဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းမွာ ေမွးမိွန္ေဖ်ာ့ေတာ့လို႔ေနသည္။ ဝမ္းနည္းေနမွန္းသိသာေန၍ အလွပဆံုးအၿပံဳးတစ္ပြင့္ႏွင့္ လႊားကိုေပြ့ဖက္ထားမိေလသည္။ ေဝေဝကေျပာတယ္ လႊားမိဘႏွစ္ပါးလံုးက လုပ္ႀကံမႈတစ္ခုေၾကာင့္ဆံုးသြားခဲ့ရၿပီး လႊားမွာဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တည္းနဲ႔အထီးက်န္ခဲ့ရသူတဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့စိတ္က လႊားအေၾကာင္းေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျဖစ္ခဲ့ရတာပင္။
" ရဂံုရိွပါတယ္ လႊားအနားမွာရဂံုေနေပးပါမယ္ ရာသက္ပန္..... "
စကားေတြဆက္ထြက္မလာေအာင္ ဆို႔နစ္လို႔သြားသည္။ ဖက္ထားမိတဲ့ေက်ာျပင္ေလးကို ပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားရင္း ရဂံုစိတ္ထဲမွာဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာခ်မိသည္။ ထိုကား ဘာပဲျဖစ္ေနေန ကိုယ့္ကိုထမင္းမေကြၽးတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလ်စ္လ်ူရႈ႔ၿပီး တီတီေလးေလ်ွာက္တဲ့လမ္းကို ရဂံုရဲရဲႀကီးေလ်ွာက္သြားမွာဆိုတာပင္။
..........................................................
လႊားဆီသိခ်င္တာေတြကိုဖုန္းဆက္ေမးၿပီးေနာက္ အေပၚထပ္ကအိပ္ခန္းဆီကိုတက္လာခဲ့ေတာ့ အခန္းထဲမွာရွင္းလင္းေနတာလူရိပ္ေလးေတာင္မျမင္ရေပ။ စားပြဲေပၚမွာလည္းတင္ထားတဲ့အတိုင္းရိွေနတဲ့ ေဆးပန္းကန္ေလးထဲမွေဆးေတြကေလ်ာ့လို႔မေန။
" ပန္းေလး ပန္းေလး ! "
သာကီေပးထားတဲ့အမည္နာမကိုသာေခၚရင္း ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုလွၫ့္လိုက္ေတာ့ ခပ္ဟဟပြင့္ေနတဲ့အခန္းတံခါး။ ထိုေနရာမွာ ေရခ်ိဳးခန္းသာရိွသည္မဟုတ္လား။ ဒဏ္ရာရေနတဲ့သူကေရဝင္ခ်ိဳးတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေပ။ အေတြးေတြနဲ႔မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ရင္း တံခါးဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ေခြေခါက္ၿပီးလဲေနတဲ့သူ႔ကိုေတြ့လိုက္ကာ ေဘးမွာလည္းအန္ထားတဲ့အတြက္ က်စ္တစ္ခ်က္သပ္မိသည္။
" ေဟ့ ေဟ့သတိထားဦးေလ "
ေခၚေနလည္းသတိမလည္လာ၍ ေသြးေတြေပေနတဲ့သူ႔အက်ႌကုပ္စကိုဆြဲလိုက္ကာ ထိုအန္ထားတဲ့ေနရာမွေရႊ့လိုက္ရသည္။ ေရပန္းကိုဖြင့္ခ်ကာ အန္ခ်ထားတဲ့ေနရာတဝိုက္ကို အရင္သန႔္သြားတဲ့အထိေဆးခ်လိုက္ၿပီး ေပေရေနတဲ့သူ႔ကိုပါ လက္မွာေရနည္းနည္းစီခံၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ေပးမိသည္။
ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးကိုတစ္လံုးခ်င္းျဖဳတ္ရင္း သတိေမ့ေနတဲ့အတိုင္းေရခ်ိဳးခန္းမွန္ကိုမွီေစကာ ေသြးေပေနတဲ့အက်ႌကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ တဘက္ေတြထၫ့္ထားတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲရိွဗီရိုအေသးကေန ပဝါတစ္ထည္ကိုထယူလိုက္ကာ ဖြင့္ထားတဲ့ေရပန္းမွာေရနည္းနည္းဆြတ္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကိုေရစိုဝတ္နဲ႔သုတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ေအာက္မွာဝတ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီရွည္ရယ္ အတြင္းဝတ္ဘရာတစ္ထည္ရယ္သာက်န္ေနတဲ့သူ႔ရဲ့ကိုယ္၌ ဘယ္ၫွပ္ရိုးနားကမွဲ႔တစ္ပြင့္ႏွင့္ ဘယ္ဘက္ပခံုးေပၚမွာ ျပတ္ရွရာအေသးတစ္ခုရိွလို႔ေနသည္။ သာကီျမင္ကြင္းထဲေရာက္ေနေသာ္လည္း မသိသလိုမျမင္သလိုေနၿပီး ေရစိုဝတ္ျဖင့္သာလိုက္သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုစဉ္ သာကီရဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကလည္း လြန႔္ကနဲၿပံဳးမိရျပန္သည္။
မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ ေရပန္းခလုတ္ကိုပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရစိုပဝါကိုေရခ်ိဳးခန္းေထာင့္ကျခင္းထဲပစ္ထၫ့္ကာ ေရစိုသြားတဲ့သူမရဲ့အနက္ေရာင္ရွပ္ကိုပါခြၽတ္ၿပီးပစ္ထၫ့္လိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာအၿမဲတမ္းအရန္ထားထားတတ္တဲ့ သူမအဝတ္အစားထဲမွ အက်ႌတစ္စံုကိုထုတ္ယူလိုက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ၿပံဳးသြားမိျပန္သည္။
ထိုအၿပံဳးေတြက ဘာေၾကာင့္ၿပံဳးေနမွန္း သာကီကိုယ္သာကီသိသည္ေလ။ ယူလက္စနဲ႔သူမဝတ္ဖို႔အတြက္အက်ႌတစ္ထည္ကို အခန္းျပန္မယူေနေတာ့ဘဲ ဒီဗီရိုထဲကေနသာထုတ္ဝတ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႔အတြက္ထုတ္ထားတဲ့အက်ႌတစ္စံုကိုေတာ့ ကုတင္ေပၚဒီတိုင္းပစ္တင္ထားခဲ့လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲျပန္ဝင္လာတဲ့တိုင္ ေနရာမေရြ့ေမ့ေျမာေနေသာထိုမိန္းကေလးကို ခဏေလာက္မမိွတ္မသုန္ရပ္ၾကၫ့္ေနလိုက္ၿပီး ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းႏွင့္ အနားကိုတစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းလာကာ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုသူမပခံုးေပၚတင္လိုက္ေလသည္။
.........................................................
YOU ARE READING
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romanceငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
